Het bezoekje aan de Apostelhoeve op 16 mei, hoe kon ik het vergeten te beschrijven. Een idyllischer plekje voor een wijnboerderij en wijngaarden heb ik nog niet eerder getroffen.
Slechts een kleine twee weken na ons bezoek aan een andere ‘naam’ in de regio, Genoels Elderen in België, was ik op een stralende zaterdagochtend bij een wijnmaker aan de Nederlandse kant van de grens.
Met grote verschillen: Genoels Elderen, een statig kasteel dat zich richt op de Bourgondische druiven, Apostelhoeve een prachtige hoeve van mergelblokken met Elzassers in de wijngaard. Op mijn vraag aan Mattheu Verhulst waarom dat nu was, antwoordde hij slechts dat het een kwestie van keuze was. Apostelhoeve heeft riesling, müller thurgau, auxerrois, pinot gris, Genoels Elderen heeft pinot noir en chardonnay.
Persoonlijk vind ik de wijnen van de Apostelhoeve geslaagder. Op de een of andere manier passen ze beter bij de streek, bij de omgeving.
Tijdens de korte toer door de wijngaarden en langs de opslagkelders wist Mattheu Verhulst ons te boeien met zijn vlotte verhaal. Heel goed om alles eens in het Nederlands uitgelegd te krijgen en niet in het Frans. Tot slot van de ochtend proefden we onder leiding van Verhulst drie wijnen: de Cuvée XII, Auxerrois 2002 en Riesling 2002. Helaas, ik vond de Cuvée XII geen succes. Met Perswijn kan ik het dan ook niet eens zijn: zij benoemden deze assemblage in het eerste nummer van dit jaar als voller, rijker en vineuzer dan de variëteitswijnen. De slokken Riesling waren voor mij echter een verademing na de Cuvée, die ik, hoewel volledig droog gevinifieerd, toch iets ondefinieerbaar zoets vond hebben. Mijn collega’s aan de proeftafel kozen veelal voor de assemblage. De Auxerrois vervolgens was een complete verrassing. Wat een fantastische wijn is dat, vooral omdat ik de druif alleen kende van de gortdroge wijnen uit de Cotes de Toul van vorig jaar. Vanavond gaat die Auxerrois open, bij de asperges.