Dertig jaar geleden reisde ik met mijn ouders door het zuiden van Frankrijk, de Languedoc. Ik herinner me dat mijn vader het had over rode wijnen uit Corbieres, Minervois en dat die ook mee naar huis gingen….
Twintig jaar geleden begon ik de wijnwereld zelf te verkennen. Over de Languedoc werd gezegd: daar komt alleen maar plonk vandaan, daar moet je niet zijn. Ik vroeg me af wat er met die Corbieres van mijn vader gebeurd zou zijn. Wijnen uit de Languedoc dronk ik niet.
Tien jaar geleden doken namen als St. Chinian, Faugères, Fitou steeds vaker op, appellations in de grote brede strook langs de Middellandse Zee die we aanduiden met Languedoc. Fitou ligt zuidelijk en heeft al AOC-status sinds 1948; St. Chinian en Faugères liggen noordelijker, boven Béziers en zijn sinds 1982 gerechtigd het AOC op de etiketten te voeren. Ik leerde daarnaast de Corbieres van nu kennen, prima rode wijnen uit de streek onder Narbonne.
En anno 2006 is de Languedoc weer helemaal terug van weggeweest. Er komt nog steeds plonk, hoofdpijnwijn, vandaan, dat valt niet te ontkennen. Maar er heeft zich ook een enorme kwaliteitsrevolutie voltrokken. Op de oorzaken en redenen daarvan zal ik hier nu even niet ingaan. Maar graag beschrijf ik een tweetal wijnen van een domein in de Languedoc dat ik onlangs heb leren kennen: Château Cazal Viel. Het domein is in handen van vader en zoon – Henri en Laurent – Miquel. Al sinds de Franse Revolutie (1789) is het familiebezit, ‘overgenomen’ van de monniken van Fontcaude. Het is een ruim bezit van 135 ha in de appellation St. Chinian en een van de grootste onafhankelijke wijnproducenten van de streek. Syrah en Viognier maken de dienst uit op het domein.
Van de vader, Henri Miquel, proefden we gisteren bij de barbecue (nee, geen rosé dus) een Vieilles Vignes St. Chinian 2003, Château Cazal Viel (prijs € 8,50). Druivensoorten zijn Syrah, Mourvedre, Carignan en Cinsault, allen toegestaan voor St. Chinian. Ontbrekende druif is de Grenache, die ook in deze 3200 ha tellende appellation gebruikt mag worden. Net in het glas roken we donkerrood fruit, zwarte bessen. Wat later, na wat invloed van de zuurstof, kwamen ook geuren van drop en laurier los. De invloed van nieuw houten vaten was merkbaar, maar niet overheersend. Buiten in de tuin, een heel klein beetje koeler gemaakt dan kamertemperatuur, smaakte de wijn uitstekend bij de in mosterd en honing gemarineerde gegrilde varkenskarbonades.
Enige dagen eerder dronken we ook de gewone basiswijn van het domein, Selection Cazal Viel rouge, gemaakt van Syrah, Cinsault en Carignan (prijs € 4,95). Een prima wijn voor alledag, om zo even open te trekken bij de pizza of zomaar, bij wat kaas. Fris rood fruit, soepel, makkelijk weg te drinken. Een wijn die helemaal zou passen straks op de camping in Zuid-Frankrijk. Gelukkig zitten we niet ver van St. Chinian en het naastgelegen Faugères straks. Dat wordt weer inslaan en genieten!
dick zegt
Mariëlla, proef vooral de jonge Viognier van Henri – die overigens is opgeleid in Engeland als auto-ingenieur. Mits jong is het een eye-opener. Als je er toch bent: je kunt ze tegen vreselijke nette prijzen drinken bij de Chez Emilie en het Café de l’Europe in Cessenon. Bij Emilie eet je het best; l’Europa is voor lekker makkelijk tusen de middag.