Het is op dit moment rosé, rosé en nog eens rosé wat de klok slaat. Bovendien schijnen al die rosés gerangschikt te moeten worden in goed, beter, best. Recent werden weer diverse prijzen uitgedeeld voor de beste rosé zus en de beste rosé zo. Op Rosé aan Zee, georganiseerd door Perswijn, werd een Nederlandse rosé winnaar: de Sueterie 2006 van Hof van Twente. Binnenkort zal ik aandacht aan deze rosé besteden, als mijn drie flesjes binnen zijn. Ik bestelde ze vorig jaar al op het domein en nu blijken ze in de prijzen gevallen te zijn.
Een ander prijzenfestival werd door het concurrerende club Proefschrift georganiseerd, tijdens het Nederlandse Wine & Food Festival. Daar werd een Franse rosé uit de Cevennen uitgeroepen tot rosé van het jaar 2007. Dit festival kende diverse categorieën; in de categorie supermarktrosé tussen de 3 en de 5 euro won Chateau La Gordonne 2006, een rosé uit de Côtes de Provence van Domaines Listel.
Voor vanavond was ik op zoek naar een simpel flesje rosé, en bij AH viel mijn oog op de grote display met Chateau La Gordonne, uiteraard met kaartje erbij dat de wijn recent in de prijzen gevallen was. Oké, vooruit dan maar, dacht ik. Laat ik het maar weer eens proberen. Ik meende me te herinneren dat ik in het verleden niet onder de indruk was van deze rosé, maar als een groot deel van wijnminnend Nederland vindt dat dit de beste supermarktrosé tussen de 3 en de 5 euro is, wie ben ik dan?
Ik had natuurlijk beter moeten weten: zo’n prijzencircus zegt zo weinig, en al helemaal als de totale selectie bestaat uit inzendingen van importeurs. Weliswaar hadden de Nederlandse importeurs in totaal 500 wijnen ingezonden, maar daarmee is nog niet gezegd dat dit alle in Nederland verkrijgbare rosés zijn of dat die rosés kwaliteit vertegenwoordigen.
Want wat een teleurstelling was dat vanavond zeg: nooit eerder proefde ik een bitterder en vreugdelozer rosé. Geen fruit, geen kruidigheid, alleen maar zuur en alcohol. Als aperitief was de rosé al helemaal niet te pruimen, bij de gemarineerde kipvleugeltjes kwam er gelukkig nog iets van karakter los. Toch heb ik het laatste restje door de gootsteen gespoeld: het leven is echt veel te kort om dergelijke rosé te drinken. En dat wint dan een prijs op een bekend Nederlands wijnconcours.
Deze ervaring leert mij één ding: trek je niets aan van medailles, prijzen en eervolle vermeldingen voor wijnen. Het zegt over het algemeen heel weinig. Hooguit kun je er iets uit afleiden over de smaak van de juryleden en het niveau van de inzendingen. Ik vraag me echt af waarom dat toch telkens nodig is: wijnen vergelijken en er labels aan hangen: de beste, de op-een-na-beste etc….? Wat schieten we daar mee op? Wat leert de liefhebber daar van? Echt helemaal niets, in mijn ogen. Het zijn gewoon marketingtrucs, niets meer en niets minder.
dick veerman zegt
Hypothese 1:
de prijzen worden gekocht, de kosten van het event moeten tenslotte ook nog een plusje opleveren voor de organisator
Hypothese 2:
zo’n feestje is een selecte steekproef
Ik ben bang dat we met het laatste te maken hebben.
Mariëlla zegt
Een selecte steekproef, wat betekent dat precies? Dat de daar gepresenteerde wijnen het gemiddelde vertegenwoordigen van wat er in Nederland te koop is? Ai, ai, ai, dan is het in de supermarkten in ieder geval heel heel slecht met de rosé gesteld. En zo zwart zo ik het nou ook weer niet: ik haal toch af en toe best iets aardigs uit de supermarkt. Zelfs de La Tulipe is vele malen beter dan deze La Gordonne….
Robèrt zegt
Vreemd. Die La Gordonne drink ik al jaren als de gewone doordeweekse huis-tuin-en-keuken rosé en er is niets mis mee.
Door de gootsteen spoelen is wel erg heftig….
De 2006 versie heb ik nog niet gedronken. Ik mag niet meer…
Mariëlla zegt
Robèrt, dat is echt vreemd. Werkelijk, dit was de meest vreselijke rosé die ik ooit geproefd heb. Geen grammetje fruit in te bekennen. We zullen het maar houden op smaken verschillen…..
Ed van Wijnerij zegt
Mariëlla, je hebt voor de volle 100% gelijk. Deze 2006 La Gordonne is inderdaad bar en bar slecht.
Ik ontkurkte deze rosé gisteravond tijdens een verjaardagsfeestje en kwam tot dezelfde conclusies. Bitterheid overheerste, (te) veel zuren en absoluut geen fruit te bespeuren.
Gelukkig ging de enige persoon die deze wijn dronk enkel voor kwantiteit en niet voor kwaliteit -)
Heb er achteraf spijt van dat ik deze wijn als (willekeurig) voorbeeld nam bij mijn blog “ten minste houder tot:”.
Vraag me nu eveneens af, hoe zulk een wijn uitverkoren kan worden tot rosé van het jaar in de supermarktklasse tot vijf Euro.
De winnaar in de prijsklasse tussen € 10,00 en € 15,00: 2006 Rimauresq is absoluut wel de moeite waard en waarschijnlijk een terechte winnaar.
Ed
Mariëlla zegt
Ed, ook ik was gisterenavond op een borrel waar La Gordonne op tafel stond. Ik heb maar iets anders genomen 😉
Wat betreft de andere in de prijzen gevallen rosés: daar zullen zeker goede bij zijn, daar twijfel ik niet aan. De rosé van Hof van Twente (die een prijs won op Rosé aan Zee) vond ik vorig jaar ook heerlijk, en die van 2006 zal waarschijnlijk ook goed zijn. Daarover hoop ik binnenkort te berichten. Die prijs is waarschijnlijk wel verdiend. Maar zo’n Gordonne toont m.i. toch wel de zwakte van dit soort prijzencircussen aan….
Robèrt zegt
Ik heb de 2006 versie niet gedronken en het zal er ook niet van komen.
De 2005 versie vorig jaar is er bij mij aardig doorheen gegaan hoor.
Jammer dat ik niet mag……