Domaine La Grangette

Vrijdag schreef ik een schets van de landwijnen van de Languedoc. Vandaag het vervolg, over een interessant domein op de vlakte tussen Pézenas en de kust.

Zelf kenden wij de vrijdag geschetste vin de pays d’Oc nog niet, totdat wij in onze vakantie een bezoekje brachten aan Domaine La Grangette van de heer en mevrouw Moret. We kenden hun prettige droge rosé van picpoul noir (La Saignée de Rose), maar waren ook nieuwsgierig naar de gewone witte Picpoul, genoemd in de Guide Hachette.

Domaine La Grangette ligt net buiten het plaatsje Castelnau de Guers, langs de al genoemde Via Domitia. In de Middeleeuwen was het land in bezit van de heerlijkheid van de baron van Guers en werden graan en klaver verbouwd, voor de paarden van de baron. Ook waren een paar percelen druiven aangeplant. Sinds 2001 is La Grangette in bezit van de Morets. De vorige eigenaren, E. en M. Mur, verbouwden de druiven op biologische wijze. De Morets hebben dit niet voorgezet, maar proberen hun bedrijf wel te runnen met respect voor de omringende natuur.

Op een bloedhete ochtend enkele weken geleden werden we hartelijk ontvangen in het sfeervolle en koele proeflokaal, een oude verbouwde paardenstal uit de 17e eeuw, waarna we in gezelschap van een Frans gezin en monsieur Moret een aantal van zijn wijnen proefden. En monsieur Moret bleek niet alleen Picpoul de Pinet te maken….. Verbaasd bekeken wij de collectie flessen op zijn balie en de lijst met wijnen. Het domein bottelt wijnen onder zeker drie verschillende ‘regelingen’: witte Picpoul (L’Enfant terrible) onder de AOC Coteaux du Languedoc Picpoul de Pinet, een witte wijn (Boréale, sauvignon blanc en muscat) en een rosé (La Saignée de Rose, picpoul noir) onder VDP Côtes de Thau en een hele reeks wijnen als vin de pays d’Oc. Deze laatste variërend van droge Muscat en Cabernet Franc tot zoete Sauvignon Blanc (Volé aux Moineaux). Opvallend genoeg zijn er ook wijnen van pure syrah (Louve, élevé en fut de chêne) en een syrah-grenache combinatie (La Part des Anges, eveneens opgevoed in eiken vaten) die als vin de pays d’Oc gelabeld zijn. We vergaten te vragen waarom deze niet als AOC Coteaux du Languedoc op de markt zijn gebracht. Mogelijk heeft dit te maken met de biologische teelt door de vorige eigenaren: de Louve is nog uit 1998. Of er voldeed iets anders dan de druivensoort niet aan de strenge AOC-regels, zoals de maximumopbrengst per hectare bijvoorbeeld.

Op onze opmerking dat hij toch wel bijzondere druiven had voor de Languedoc – cabernet franc, sauvignon blanc – reageerde de wijnboer wat kortaf. Tuurlijk groeide cabernet franc goed in het zuiden, alles groeit hier goed….. We concludeerden dat ‘welke druiven waar in de Languedoc onder welk label’ blijkbaar een (zeer) gevoelig onderwerp is.

Meest indrukwekkend vonden wij twee wijnen: voor Nico – een groot syrah-liefhebber – moesten er een aantal flessen Louve 1998 mee naar huis, om deze herfst van te genieten. De Louve is nog gemaakt door een vorige eigenaar; op de fles staat ‘mis en bouteille par Emmanuelle – vigneronne’. Voor mij was de zoete Volé aux Moineaux (gestolen van de mussen) een ‘must have’. Een werkelijk fantastische wijn, die prefect bij bijvoorbeeld een stuk Roquefort past. Ook fruittoetjes zullen prima met deze frisse wijn combineren. Het zoet wordt uitstekend gebalanceerd door de zuren, de wijn vermoeit niet en heeft een alcoholpercentage van 15% alcohol.

Na een korte bezichtiging van de wijnkelder, waar nog stenen kuipen uit de 18e eeuw aanwezig zijn, moesten we helaas de hitte weer in. We hadden nog graag meer geproefd, maar we moesten nog een stuk rijden…. Onze collectie wijnen was echter weer aanzienlijk uitgebreid en onze wijnkennis weer verbreed. Bovendien was onze portemonnaie niet al te zeer geplunderd: de wijnen waren prettige geprijsd tussen de 4 en de 14 euro.

Proefnotitie
Louve 1998, syrah éleve en fut de chêne, vin de pays d’Oc rouge bio

We dronken de wijn bij een ovenschotel van kippenpootjes met tomaat en basilicum van Jamie Oliver, geserveerd met zelfgemaakte pasta. De combinatie is wat atypisch – volgens de boeken hoort er lever of wild bij Syrah – maar wat mij betreft smaakte het prima.
De acht jaar oude wijn was in het glas nog mooi cassisrood, zonder enige hint van veroudering langs de rand. Een neus van leer, rook en wat licht rood fruit. Nico ontdekte de lucht van goede Hongaarse paprikapoeder. De afdronk leek kort, totdat de wijn wat langer openstond. Toen kwam het fruitkarakter wat beter naar voren en bleef de wijn net lang genoeg hangen. Het alcoholpercentage was slechts 12.5 %. Al met al een aangename wijn die na acht jaar nog verbluffend fris en jong aandeed. Geen topwijn, wel een goede aanschaf en een prima vin de pays d’oc.