Gevraagd: proeverij van duoblends

Het één leidt vaak tot het ander: of hoe het lezen van een nieuwsbrief voor informatieprofessionals leidt tot een interessant artikel over de nieuwste wijntrend uit Australië.
De genoemde nieuwsbrief had een item over de viering van 400 jaar relaties tussen Nederland en Australië. Dit jaar gaat dat op allerlei manieren gevierd worden, onder andere met de uitgave van een hertaling van de scheepsjournalen van Abel Tasman, de eerste Westeuropaan die de kusten van onder andere Tasmanië en Nieuw-Zeeland heeft aanschouwd. Het Nationaal Archief zal er een tentoonstelling aan wijden. Het Nationaal Archief heeft bovendien een informatieve website ingericht over Nederlanders in Australië. Via die website kwam ik bij de website van het Comité dat de viering coördineert. Daar ging ik op zoek naar wijngerelateerde evenementen. Ik moet helaas constateren dat die er voor de gewone consument (nog) niet zijn. Of in ieder geval niet vermeld worden, ook niet op de site van het Australian Wine Bureau. Uiteindelijk aangekomen op de Nederlandse versie van die site, trof ik diners en lunches met ambassadeurs, maar de gewone kritische consument die in dit Australië-jaar eens goed kennis wil maken met Australische wijn komt van een koude kermis thuis. Geen evenement te vinden. Heel jammer, misschien wordt het later dit jaar beter.

Wel een leuke vondst op de site van het Australische Wijnbureau was een artikel van Frank van der Auwera in de Belgische krant De Morgen (14 januari 2006).
Van der Auwera constateert dat er in België een nieuwe trend in Australische wijn zichtbaar aan het worden is, de zogenaamde duoblends. We kennen ze hier ook, onder andere van de schappen van de supermarkt. Flessen Australische wijn gelabeld chardonnay-colombard, chardonnay-semillon of cabernet-shiraz. Maar nu gaan ze downunder nog een stapje verder en creëren blends die nog zelden vertoond zijn. Om de enorme wijnoverschotten die vorige jaren in Australië ontstaan zijn, weg te werken (de berichten daarover nemen nog steeds toe), wordt er druk gezocht naar nieuwe manieren om wijn aan de man (en vrouw) te brengen. De duoblends zouden één van de oplossingen kunnen zijn, hopen de Aussies. Combinaties van viognier en shiraz bijvoorbeeld, of chardonnay en verdelho. De proefnotities zijn veelbelovend, de prijzen van de wijnen interessant. Zal Nederland volgen in deze trend? Ik durf er weinig van te zeggen. Ook in België zijn nog slechts enkele wijnen van dit type te vinden. Als ze daar aanslaan, is niet gezegd dat wij er ook aan willen. Belgische consumenten zijn veel verwender en smaakbewuster. Wij drinken toch wat gedachtelozer. (Tenminste, velen van ons). Er wordt in ieder geval voorspeld dat de Australiërs er voorlopig mee doorgaan, van de grote producenten tot de kleinere huizen.

Het lijkt me zelf wel eens wat anders: niet de bekende geaccepteerde ‘Franse’ blends en ook niet de monocépage-wijnen die we al kennen, maar gewaagde combinaties van allerhande druiven. Het zou voor het Comité 400 jaar Nederland-Australië een mooie gelegenheid zijn eens een proeverij voor de consument te organiseren die de duoblends als thema heeft. Ik heb gezegd!