Goede, droge rosés (of toch niet?)

Terwijl de rosé hier in Europa niet aan te slepen is, moet je in Californië toch wel enige moeite doen om een fles te vinden. Maar er wordt rosé gemaakt, en nog goede ook.
Bovendien lijkt rosé ook in Amerika aan populariteit te winnen, zo vertelden ons de medewerker van de tasting room van Trefethen en de mensen van de Roshambo Winery. Steeds meer producenten gaan over tot experimenten met wijnen speciaal voor de zomer, waaronder vooral rosé. We dronken en proefden in totaal vier verschillende rosés op onze vakantie, waarvan er drie echt goed waren en één acceptabel.

De eerste fles rosé was de acceptabele en ging open bij een bord paella, op het terras van de Oakville Grocery in Healdsburg. Deze Balletto 2006 rosé van pinot noir was, zoals je van een Californische wijn verwacht, licht zoet, maar niet onaangenaam. Het bedrijf is gevestigd in de Russian River Valley, bekend om zijn goede Pinot noirs. We kochten deze fles in de wine bar van deze in de wijde omtrek bekende delicatessenwinkel. Je kunt er niet alleen gekoelde flessen kopen om mee te nemen naar het terras (of naar huis of een feestje), maar ook wijnen per glas.

De tweede rosé was een masterpiece, zowel wat betreft de wijn als wat betreft het etiket. De SIN 2006 is evenals de Balletto gemaakt van pinot noir, maar nu van druiven verbouwd in de Napa Valley. De wijnmakers van Trefethen Family Vineyards hebben met deze wijn echt ingespeeld op een zich ontwikkelende trend: SIN staat voor Summer in Napa, en de wijn wordt ook gepromoot als ‘fun’, als zomerwijn. Zo smaakte hij ons dan ook: vrolijk, zomers, goed in balans, niet te veel restzoet en met genoeg pit en kruidigheid om tegen een stevige Amerikaanse pizza op te kunnen.

Op 5 augustus waren op het jaarlijkse kunstfestival in Sonoma ook diverse wijnmakers aanwezig. Voor 20 dollar kon je er zes wijnen proeven en kreeg je een gegraveerd proefglas cadeau. Eén van de aanwezige producenten was het tamelijk alternatieve en tegendraadse Roshambo. Het logo van het bedrijf is afgeleid van het bekende spelletje Rock Paper Scissors. Van hen proefden we een bijna Zuid-Franse rosé van syrah, getiteld ‘imoan’ – Naomi, één van de oprichtsters, spelled backwards….

Tot slot hebben we een rosé gekocht om mee te lunchen in de tuin van het wijndomein: een 2005 Tempranillo rosé van Gundlach Bundschu, gevestigd net buiten Sonoma. Ook deze rosé was weer uitstekend in balans: goede zuren, niet te veel restzoet. Bij de sandwiches met kaas en worst smaakte deze wijn uitstekend.

De prijzen van een fles rosé liggen lager dan die van flessen rood of wit van dezelfde wijnmaker. Voor onze begrippen echter zijn die prijzen nog steeds vrij hoog: elk van de genoemde vier flessen kostte tussen de 15 en de 20 dollar (10-15 euro). Op die hoge prijzen én op de diverse genoemde bedrijven kom ik nog uitgebreid terug.

Achteraf gezien is het wel opvallend dat wij met deze rosés zo weinig last lijken te hebben gehad van één van de ‘kwalen’ van de Californische wijnen: de hoge percentages restzoet. Vandaag las ik in Perswijn een mogelijke verklaring hiervoor: Jancis Robinson beschreef in haar bijdrage het fenomeen van de gewenning van je gehemelte en smaakpapillen, en de gevaren daarvan voor wijncommentatoren en hun lezers. Het is heel goed mogelijk dat wij tijdens onze vakantie gewend zijn geraakt aan de toch wat zoetere wijnen, en dat wij het na die eerste fles van Balletto – die we inderdaad wat zoet vonden – gewoon niet meer proefden! Hadden we een fles rosé meegenomen naar Nederland, en die geproefd na enige weken ‘gewone’ Europese wijn, dan had ons die rosé misschien wel helemaal niet zo ‘droog’ meer geleken. Als ik dus de komende tijd lyrisch de een na de andere Californische wijn beschrijf, hou dan zeker in de gaten dat: 1. wij op vakantie waren en 2: wij heel waarschijnlijk steeds meer gewend zijn geraakt aan een zekere mate van ‘zoetheid’.
Onbewust van deze redenering hebben wij dit gevaar in Californië wel erkend: het is één van de redenen dat we wijnen mee naar huis namen, zodat we die in onze eigen vertrouwde omgeving nog eens kunnen beoordelen. DE doos zal nog een belangrijke rol gaan spelen in ons definitieve oordeel over de Californische wijnen!

Op de foto: de wijnbar van de Oakville Grocery in Healdsburg