Maui Winery – nog niet volwassen

Een verrassende ontdekking: er wordt in alle vijftig staten van de VS wijn gemaakt. Zelfs in Alaska en Hawaii! Of er in Alaska ook druiven groeien, echte vitis vinifera, waag ik te betwijfelen. De wijnmakers die ik op internet vond, spreken vooral van geïmporteerde druivensappen.
Maar in Hawaii worden wel degelijk druiven verbouwd; ik heb ze deze zomer met eigen ogen zien staan. Op het eiland Maui, in Ulupalakua, is sinds 1974 een wijngaard en wijnmakerij gevestigd. Oorspronkelijk onder de naam Tedeschi Vineyards, tegenwoordig vooral bekend als de Maui Winery.
Emil Tedeschi, uit Californië, benaderde in 1974 de eigenaar van de grote Ulupalakua Ranch op de vruchtbare hellingen van de vulkaan Hale’akala, met het verzoek land te mogen pachten om een wijngaard te beginnen. Het was Tedeschi’s droom een mooie mousserende wijn te gaan maken. Erdman, de eigenaar van de Ranch, stemde in met het plan. De druiven waren echter de eerste jaren nog niet geschikt voor gebruik, en Tedeschi besloot wijn te gaan maken van ananas, die op Maui natuurlijk in ruime mate voorhanden is. Toevallig woonde er een bekende Californische oenoloog op het eiland: Dimitri Tchelistcheff, zoon van de bekende André Tchelistcheff, de man die aan de wieg staat van de kwalitatieve wijnbouw zoals die nu in Californië wordt beoefend. Zoon Tchelistcheff werd ingeschakeld en in 1977 werd de eerste wijn gepresenteerd, de Maui Blanc, gemaakt van ananassap.

Oorspronkelijk werden carnelian-druiven aangeplant, die een mousserende wijn opleverden die geserveerd werd bij de inhuldiging van Ronald Reagan als president van de VS. Recent is deze druivensoort echter vervangen door aanplant van bekendere soorten als syrah, chenin blanc, pinot gris en chardonnay.
Anno 2007 is de Ulupalakua Ranch nog steeds eigenaar van de Maui Winery, en vindt er een omslag plaats naar het ‘serieuze’ wijnmaken, of zoals ze het zelf in de persinformatie noemen: de Coming of Age for Maui’s Winery. Van die omslag en die nieuw aangeplante druivenrassen is nog heel weinig te proeven: in de proefruimte worden vooral de ananaswijnen, een zoetige ‘white blush’ van een niet nadere genoemde druivensoort, en een vage witte wijn aangeboden. Enige jaren geleden proefden we al eens de rode wijn, van een cabernet-variant, die ook niet echt geweldig was.
Ik vraag me overigens serieus af of je in zo’n klimaat nu chenin blanc en pinot gris moet willen verbouwen. Met een vrij constante temperatuur van rond de 25 graden Celsius moet het groeiseizoen veel te lang zijn, met alle gevolgen van dien. (Denk bijvoorbeeld aan overmatige groei van bladeren en uitlopers; misschien kan er wel meer dan één maal per jaar geoogst worden). Jammer dat er in zo’n proeflokaal vaak alleen charmante dames rondlopen. Een praatje over de wijnbouw op Hawaii is er niet mee te maken.

Dat proeflokaal is gelegen op een mooi stuk landgoed en gehuisvest in een ‘cottage’ waarin ooit een Hawaiiaanse koning heeft gefeest. Het is er mooi wandelen, heerlijk picknicken en genieten van de zeegezichten. Als toeristische attracties is de Maui Winery dan ook zeer geslaagd, maar als maker van drinkbare wijnen van druiven heeft het bedrijf nog een aardige weg te gaan. Wij namen een fles ananaswijn mee, voor bij het zwembad ’s avonds. Daarnaast vonden we ook de wijn van frambozen erg de moeite waard. Maar de échte wijn, die hebben we toch maar laten staan.