Californië produceert veel wijn. 90% van alle wijn die in de Verenigde Staten wordt gemaakt, komt uit deze staat. Na Frankrijk, Italië en Spanje staat Californië eigenlijk vierde in de rij van wijnproducerende ‘landen’. De Californische wijngebieden met de grootste naamsbekendheid zijn waarschijnlijk Sonoma County en Napa Valley. Als je, zoals ik, nu dacht dat daar veel wijn vandaan kwam, heb je het echter grondig mis. Slechts 4% van de Californische wijn komt uit deze twee gebieden ten noorden van San Francisco. Het is dan ook vooral kwaliteitswijn die hier gemaakt wordt, in tegenstelling tot de bulk van de Californische wijn. Die komt uit de Central Valley, gelegen tussen de kustgebergten en de Sierra Nevada, of uit de omgeving van Los Angeles. Bekende firma’s als Gallo en Wente hebben hun fabrieken in de Central Valley (Modesto, Livermore). Het zijn vooral deze merken van bulkproducenten die wij bij ons in de supermarkten tegenkomen.
Het grote publiek in Nederland komt echter zelden in aanraking met de wijnen uit Sonoma en Napa, ondanks die grote naamsbekendheid. Een enkeling heeft gehoord van Stag’s Leap (net verkocht aan een samenwerkingsverband van het Italiaanse Antinori en St. Michelle uit Washington State), Opus One of Chateau Montelena. Beringer, verkrijgbaar bij bijvoorbeeld AH, is ook gevestigd in de Napa Valley, maar de lijn van wijnen die wij hier in de supermarkt kunnen kopen is gemaakt van druiven die in ieder geval niet in de Napa Valley worden verbouwd. Beringer maakt dan ook deel uit van de multinational Beringer Blass.
Nog weer minder mensen hebben wijnen van de eerder genoemde, beroemde Californische producenten gedronken. Die tref je niet in de supermarkt of bij de slijter aan; hiervoor moet je een vette creditkaart bezitten!
Voor ons gold eigenlijk precies hetzelfde voordat wij deze zomer naar Californië reisden: ik wist dat er in Sonoma en Napa wijn werd gemaakt en dat daar wijnen bij waren die het op konden nemen tegen de grote Franse namen. Maar dat was het eigenlijk wel. We hadden geen hoge pet op van Californische wijn: we kenden uit ervaring alleen dat wat er bij de supermarkt te krijgen is.
En om een lang verhaal kort te houden: we zijn volkomen onder de indruk en misschien wel enigszins verliefd teruggekomen uit vooral Sonoma County!
De natuur is er prachtig en de mensen zijn ontspannen, gastvrij en gul met hun wijn. Ze weten er wat lekker eten is. Druivensoorten en dus wijnen zijn er diverser dan in Napa, waar cabernet en chardonnay heersen. Sonoma is naar ons idee echt een gebied voor de ‘gewone’ liefhebber; je kunt er rustig in korte broek en T-shirt wijn gaan proeven. Napa echter wekt meer een jetset-indruk. We zagen er meisjes op hoge hakken in de tasting rooms, volkomen opgedoft in tijgerprintjurkjes en met goud behangen. Bij Opus One, met zijn belachelijk pompeuze architectuur, zagen we voor de deur de grote auto’s en de chique zakenmensen uit San Francisco.
De centrale highway 29 in de Napa Valley is – vooral in de weekenden – ook veel drukker dan de wegen in Sonoma. De Napa Valley is bovendien vlakker en in onze ogen qua natuurschoon minder interessant dan de prachtige Russian River-, Dry Creek- en Alexander-valleien van Sonoma. Dit beeld kan natuurlijk vertekend zijn, dat geef ik toe. We bezochten bijvoorbeeld niet de parallel aan hwy 29 gelegen Silverado Trail, waarlangs onder andere Stag’s Leap is gelegen.
Wij zijn simpelweg als een blok gevallen voor Sonoma County, met zijn gezellige plaatsjes als Healdsburg en Sonoma, waar op het centrale plein wijn gedronken mag worden (een unicum in de VS!). Wat vooral ook ons beeld van Sonoma County heeft bepaald, is de mogelijkheid om te picknicken bij een wijnmaker. In de Napa Valley is dit zo goed als nergens toegestaan!
Je neemt je eigengesmeerde boterhammen of de in de delicatessenwinkel gekochte sandwiches mee, evenals sappen en water voor de kids. Je gaat proeven, zo tegen twaalven, en besluit aan het eind van de proeverij welke wijn je bij de lunch wilt doordrinken. Je koopt een (gekoelde) fles, ze maken hem voor je open en je neemt hem samen met de wijnglazen mee naar buiten, naar de lonkende picknickbanken in de mooi aangelegde tuinen rondom de tasting room. En dan: genieten maar.
Wij hebben zowel bij Arista, vlak buiten Healdsburg, als bij Gundlach Bundschu in Sonoma, geluncht. Bij Arista dronken we een uitstekende, geheel droge Gewurztraminer, die werkelijk tegen een goede Elzasser op kon. Samen met de sandwiches van de beroemde Oakville Grocery in Healdsburg was dit een koningsmaal! Bij Gundlach Bundschu genoten we van één van de weinige in het gebied verkrijgbare rosés, gemaakt van tempranillo en eveneens uitstekend droog gevinifieerd.
Die Amerikanen weten wel hoe ze wijn moeten verkopen! Voerden ze dit idee ook maar eens in Frankrijk in: picknicken bij het chateau, met vers stokbrood, wat Franse kaas, charcuterie, fruit en een lekkere fruitige rosé van het huis. Volgend jaar zo hier en daar maar eens gaan voorstellen…..
Robèrt zegt
Dat laatste stukje is inderdaad zo gek nog niet. Heerlijk lunchen bij de wijnboer.
Maar over de wijnen van Californië, wij krijgen dus de “rommel” in Europa. Voor de knappe wijnen moet je er naar toe.
Leuk artikel!
Mariëlla zegt
Ja, inderdaad, ik heb zeker het idee dat wij de rommel krijgen. Dat is ook niet zo vreemd: er is genoeg afzet voor de betere wijnen in eigen land en staat. De Californiërs drinken hun eigen wijn op, voor ons blijft er weinig over. Dat is helemaal niet erg, aangezien we hier ook fantastische wijn maken. Misschien is het eigenlijk wel goed zo: wij Europese wijnen, zij hun eigen wijnen. En als je ter plekke bent, geniet je van wat er daar voorhanden is. (Wel met de aantekening dat de smaakstijlen kunnen verschillen, en dat je daar dus alert op moet zijn. Zie ook het rosé-artikel).
Slaven zegt
Interessant stukje. Een paar jaar geleden was er een BBC-documentaire over wijn gepresenteerd door J.Robinson. Er is ook een dvd van. Een hoofdstuk was ook gewijd aan Nappa Valley. Zo werd er gezegd dat ongeveer 90% van de wijnstokken daar geent zijn op een onderstam die niet bestand is tegen phylloxera en op dat moment was er een ware phylloxeraplaag aan de gang. Ben benieuwd of je ook daarover iets hebt vernomen en of je weet hoe dat afgelopen is?
Groeten,
Slaven, http://www.birclog.com
Mariëlla zegt
Beste Slaven,
phylloxera is er nog steeds in Californië, al heb ik er niets van gemerkt. Bij mijn weten wordt er druk herplant (de serie van Jancis Robinson is al wat ouder, als je tenminste dezelfde serie bedoelt die ik jaren geleden zag.)
Regelmatig hoor je nog berichten in de pers over de ziekte, maar ter plekke dus niets gezien.