Gisteren kwam Nico thuis met enthousiaste verhalen over een witte wijn die hij bij de asperges had gedronken: een Tocai uit Friuli (Noord-Italië, noordoostelijk van Venetië). Inmiddels denk ik dat ik de wijn achterhaald heb, waarschijnlijk verkrijgbaar bij de winkels van Les Genereux. Daarover binnenkort meer, als ik die intrigerende wijn ook uitgeprobeerd heb, bij de asperges.
Waar het me in dit blogje om gaat, is het feit dat er nog zo veel meer is dan het vertrouwde. Naar welke wijn grijp je snel als je asperges gaat eten? Juist ja, een Pinot blanc of een Weissburgunder. Wat drink je als je lamsbout met Pasen op tafel zet? Rode Bordeaux, uit de Medoc, van de klassieke druivenrassen cabernet sauvignon en merlot. Zo zijn er talloze standaardcombinaties waar helaas nog te weinig van afgeweken wordt. En dat terwijl er dus ontelbare spannende wijngebieden zijn waar ook goede wijnen vandaan komen, die mogelijk net zo goed bij een bepaald gerecht passen als de wijnen die we er altijd bij drinken.
De Tocai uit Friuli is een goed voorbeeld. Wie heeft er in Nederland nu eigenlijk van dit wijngebied gehoord? Ik toevallig wel, maar met ‘gehoord’ is dan ook alles gezegd.
Hoewel, nu ben ik aan het jokken: op Prowein heb ik wel een aantal wijnen uit Friuli geproefd, en nog een paar hele mooie ook. Het gebied Friuli-Venezia-Giulia was met een grote stand aanwezig en de geïnteresseerde bezoeker werd overladen met informatiemateriaal. In mijn blauwe Friuli-tas trof ik een dik naslagwerk over de wijnen van Friuli, diverse toeristische folders en een aantal brochures van wijnmakers. In de stand proefde ik zes fantastische zoete wijnen, van de druivensoorten ramandolo en picolit. Ramandolo heeft een eigen DOCG, de hoogste categorie met herkomstbenaming in Italië. Picolit valt onder het herkomstgebied Colli Orientali del Friuli – Sottozona Rosazzo. Volgens de spreker was de Picolit typisch zo’n wijn die de bevolking vroeger voor eigen gebruik maakte, voor feesten en partijen. Het is een minder belangrijke druivensoort, die echter anno 2007 wel wijnen van topkwaliteit levert. Totale aanplant van de picolit is 50 ha., van de ramandolo 60 ha. Goede producenten zijn bijvoorbeeld Dario Coos en Jacùss. We kregen bij de wijnen zoete koekjes van maismeel en stukjes licht-zoute koemelkse kaas, één van de vele specialiteiten van het gebied. Beide hapjes combineerden uitstekend.
De beide edelzoete wijnen kunnen goed bewaard worden, minstens zo’n 10 à 20 jaar. Helaas zijn ze buiten het gebied nog weinig verkrijgbaar; de database van het Wijninformatiecentrum meldt mij dat er een handjevol Picolits in Nederland verkrijgbaar is en geen Ramandolo.
En ergens heb ik ook wel mijn twijfels of dat nu echt jammer is. Volgens de spreker van de presentatie op Prowein moesten de halve literflesjes zoete Picolit en Ramandolo tussen de 12 en de 25 euro opbrengen. Niet echt heel duur voor goede zoete wijnen, maar of ze de concurrentie met andere ‘stickies’ aankunnen, bijvoorbeeld uit Duitsland en Oostenrijk, vraag ik me af.
Feit blijft dat er veel interessante wijngebieden in Europa zijn, soms totaal onbekend voor de wijnliefhebber. Wat hebben we nu toch in Chili of Zuid-Afrika te zoeken, als er dichter bij huis zulke spannende wijngebieden te ontdekken zijn?
