Valt het jullie misschien ook op? Volgens mij zijn niet alleen bubbels in, sherry is ook weer bezig aan een come-back. Ik kom de laatste tijd regelmatig reclame voor sherry tegen. Eerst in het blaadje van de Vrienden van de Goede Wijn, onlangs in de uitgebreide wijnfolder van de Makro/Lukas Klamer. Beide keren Lustau sherry’s, ook nog. Al jaren ben ik nieuwsgierig naar echt goede sherry, maar het is er nog zelden van gekomen iets te proberen. Als ik wel eens een glas sherry probeerde in een tapasrestaurant hier te lande, viel het me altijd zwaar tegen. Vieze zure drankjes vond ik het vaak. In een opwelling heb ik dan ook de drie geadverteerde Lustau-sherry’s maar eens in huis gehaald.
De eerste, East India Solera, bleek een heerlijke madera-achtige wijn, die perfect smaakte bij de pecannotenmuffins. Vandaag als aperitief en na het eten in de tuin met een boek was het ook niet te versmaden. Het is niet verwonderlijk dat de wijn ons zo deed denken aan madera: hij ondergaat eenzelfde soort proces, en de oorsprong van de wijn is vergelijkbaar met die van madera. Vaten sherry werden in de zeventiende eeuw op lange zeereizen meegenomen. Het schudden en de hitte gaven de wijn in die vaten het karakter dat we nu van madera en dus van East India Solera kennen. Alleen gaat de wijn nu niet meer op reis, het effect wordt aan land nagebootst.
De tweede fles bevatte een zware zoete wijn, gemaakt van de druivensoort pedro ximenez. Zelfs voor een liefhebber van edelzoete wijnen als ik was dit toch wel erg heftig: een heel sterk karakter van rozijnen en tamelijk stroperig, eigenlijk alleen geschikt om in heel kleine glaasje bij een chocoladedessert te drinken. Maar wel goed, dat wel. De druiven van deze sherry worden eerst in de zon gedroogd voordat ze geperst gaan worden, om zo een nog hoger suikergehalte te krijgen. Net als met ijswijn is de opbrengst aan sap dan ook vrij klein.
De derde is een heel bijzondere fles. Het gaat om een zogenaamde almacenista, gerijpte ongemengde wijnen die door particulieren wijnmakers vastgehouden werden om later aan grote bodega’s te verkopen. Lustau was zelf een almacenista tot de jaren vijftig; daarna werd het bedrijf opgekocht door de Caballerogroep, dat op een gegeven moment deze wijn onder de naam almacenista op de markt te bracht. Het is dus geen type sherry: de fles die ik kocht is een fino, maar ook de andere sherrytypes kunnen als almacenista op de markt gebracht worden.
Overigens weet ik vrij weinig van sherry, ik leer bij met iedere fles die ik openmaak. De almacenista, een Fino del Puerto Sherry, Solera Matured by Jose Luis Gonzalez Obregon in El Puerto de Santa Maria heb ik nog niet geproefd. Zodra ik dat gedaan heb en ik weer wat bijgeleerd heb, volgt weer verder nieuws van mijn sherry-avonturen.
Ed van Wijnerij zegt
Is het je nooit opgevallen, dat goede Sherry’s, in vergelijking met goede wijn, nooit abnormaal duur zijn ?
Mariëlla zegt
Zoveel goede sherry’s heb ik dus niet geproefd! Maar inderdaad, deze Lustau’s hadden hele prima prijsjes, allemaal onder de 15 euro, ook de Pedro Ximenez. Voor dat geld heb je geen goede madera van die kwaliteit, bijvoorbeeld.