Vorige week heb ik eindelijk een goed begin kunnen maken met mijn onderzoek naar wijnhandels in Utrecht in de afgelopen eeuw. Van een nog bestaande wijnhandel mag ik het archief gebruiken als basis voor een artikel. Leuke dingen trof ik daar in aan: prijscouranten uit het begin van de 20ste eeuw, anecdotes uit de oorlogsjaren, reclamemateriaal uit de jaren zestig, oude foto’s. Ook aanwezig is een boekje dat in 1968 door de Stichting Wijnpropaganda is uitgeven, met teksten van Wina Born. Daarin trof ik onder andere de vermelding dat het toen, eind jaren zestig, nog steeds gebruikelijk was dat de fusten naar Nederland kwamen en dat de wijnen hier gebotteld werden. Tegenwoordig is dit nauwelijks meer voorstelbaar, met al die verschillende wijnen van over de hele wereld in de schappen van de supermarkt.

Daarnaast kwam ik in dit boekje ook weer de link van Nederland met Monbazillac tegen. Monbazillac is een zoete wijn uit de streek rond Bergerac, die maar weinigen in Nederland meer kennen. Wij kwamen de relatie tussen Nederland en Monbazillac voor het eerst tegen in 2002 in het Chateau Monbazillac. Daar stonden wijnflessen met etiketten met daarop Ancien Marque Hollandaise of Ancien Cru Hollandaise. Dat zat zo: na de intrekking van het Edict van Nantes kwamen veel protestantse wijnbouwers uit de streek rond Bordeaux naar Amsterdam. Zij hadden al goede banden met Holland, omdat hun witte zoete wijnen hier zeer geliefd waren. In Amsterdam aangekomen bouwden zij hun relaties op wijngebied verder uit, waardoor nog meer zoete wijnen geïmporteerd werden. Deze topwijnen werden op een gegeven moment zelfs speciaal voor de Hollandse markt gemaakt en kregen het keurmerk Marque Hollandaise. In het wijnmuseumpje van het Chateau Monbazillac staan zelfs flessen uit het begin van de 20ste eeuw met dergelijke aanduidingen.