Activiteiten in de wijngaard

Wandelen rondom Forst betekent uiteraard wandelen in de wijngaarden. En niet de minste: tussen de bergen en het dorpje liggen bekende ‘Lagen’ als Kirchenstück, Ungeheuer en Musenhang. In de wijngaarden was de oogst al voorbij, maar gelukkig was er nog volop interessants te zien. Allereerst natuurlijk de bladeren van de druivenstokken: helemaal dor en verdroogd vlak tegen het dorp, nog groen en verkleurend naar geel hogerop de hellingen. Dat dorre was te wijten aan recente nachtvorst; hogerop de hellingen is het warmer, daar had de nachtvorst geen invloed gehad. Die paar graden verschil merk je dus onmiddellijk. Overigens heeft de Pfalz een zeer mild klimaat: er groeien overal vijgen- en amandelbomen.

Helaas kleurt riesling niet mooi rood; daar had ik een beetje op gehoopt. Gelukkig hebben we later wel meer kleur gezien, onder andere bij rijen dornfelder of tempranillo (niet echt een druif die hier thuishoort, maar goed…..).

Net als in het dorp rook het ook in de wijngaarden zurig en ‘wijnig’. Sommige boeren hadden de pitten, schillen en takjes al over de bodem uitgestrooid, als meststof. Het biologisch-dynamisch werkende huis Dr. Bürklin-Wolf wacht daar nog even mee, aldus verkoopleider Tom Benns. Zij laten de schilletjes en pitjes eerst composteren, om het daarna pas te gebruiken.

Er werd ook gewerkt in de wijngaarden. Een snoeimachine in de beroemde wijngaard Ungeheuer deed alvast wat voorwerk, waarna Poolse arbeiders de takken opruimden. Verdere snoei gebeurt dan met de hand, in januari. Elders werden oude stokken gerooid, om plaats te maken voor nieuwe aanplant.
Rondom Ungstein werd al ‘Begrünung’ ondergeploegd. ‘Begrünung’ is het ‘onkruid’ dat als ondergroei rondom de stokken de grond en het leefklimaat van de stokken gezond houdt.

Aan sommige stokken was verder goed te zien dat er machinaal geoogst was: de steeltjes zaten er nog aan, maar de bessen waren verdwenen! Een oogstmachine rist namelijk alleen de bessen.

De oogstmachines missen ook wel eens een tros, gelukkig. Zodoende konden wij proeven hoe heerlijk zoet een rijpe riesling- of grauburgunderdruif smaakt. En hoe groengrijs respectievelijk bijna bruin die gezonde druiven zijn!

Tot slot is nog een andere boeiend aspect van de Pfalz in en om de wijngaarden te zien: de bodem! Diverse wijngaarden hebben een basaltbodem, van vulkanische oorsprong. Een oude basaltgroeve is vlak achter de laatste wijngaarden (Musenhang) nog te zien. (Wel even een poosje steil omhoog wandelen ;-)). Een ‘Lage’ als Ungeheuer wordt bijvoorbeeld door dat basalt bepaald.
De Portugieser Gimmeldinger Meerspinne, die we bij Weingut Steigelmann te proeven kregen, kwam van de roodgekleurde ‘Buntsandstein’, een verweringsbodem die veel warmte vasthoudt en ’s nachts weer afgeeft.
Op de Weilberg in Ungstein, waar de Romeinen al een wijnbouwbedrijf hadden, is de bodem rood, van de terra rossa, of rode klei. De wijnen die Weingut Pfeffingen van deze wijnberg maakt, zijn dan ook vol en rond.
Daarnaast komen ook kalksteen (Hohemorgen in Wachenheim bijvoorbeeld of Herrenletten in Haardt, waar Weingut Weegmüller fraaie Scheurebes maakt) en löss in de bodem voor.