Avonturen op de wijnroute

Avonturen op de wijnroute, Kermit Lynch, Amsterdam, Uitgeverij Walewein, 2005, isbn 90 7796 901 2, prijs € 19,90

Precies twintig jaar geleden, in november 1985, reisde de Californische wijnkoper Kermit Lynch door de Bourgogne. Het was niet zijn eerste reis naar Frankrijk en zeker niet zijn laatste. Sinds de jaren zeventig bezoekt Lynch jaar in jaar uit de producenten waar hij wijn van wil kopen, op zoek naar kwaliteit en naar wijnen die zijn Californische publiek zal weten te waarderen. Dat beide zaken niet altijd makkelijk zijn, wordt duidelijk op 17 november 1985. Lynch beschrijft in Avonturen op de wijnroute een dag in de Bourgogne, een beschrijving die mij zeer aangreep. De tranen sprongen mij werkelijk in de ogen als Lynch vertelt wat er gebeurde toen hij hoopvol bij een oude bekende langs kwam om gereserveerde wijnen te komen proeven en kopen. Hij treft iets geheel anders aan dan verwacht: de wijnen hebben geen smaak, geen body, geen kleur meer. Wat is er gebeurd? De producent geeft schoorvoetend toe dat hij, in plaats van zelf te bottelen, zonder te filteren, een commerciële bottelaar heeft ingeschakeld. Waarom? Omdat een restaurant een fles van zijn wijnen had teruggestuurd, met de mededeling dat ze niet gediend waren van bezinksel! Lynch koopt de wijnen niet, ondanks het feit dat zijn klanten in Amerika al vooruit hebben betaald.
Dit voorbeeld uit Avonturen op de wijnroute tekent helemaal waar dit boek om gaat: de moeite die een wijnkoper moet doen om de wijnen te kopen die kwalitatief goed zijn, traditioneel gemaakt, met smaak, kleur, volheid. Die niet aangepast zijn aan de smaak van de massa. Puur natuur.
Lynch portretteert echter ook de ‘goeden’: vermaarde producenten, eenlingen vaak, als Jules Chauvet in de Beaujolais, de Peyrauds van Domaine Tempier in de Provence (Bandol), Charles Joguet in Chinon. Deze eenlingen houden stug vast aan traditionele productiemethoden, doen niet of nauwelijks concessies aan ‘wat de markt vraagt’ en produceren de wijnen die ze zelf lekker vinden. Chauvet’s leerlingen vormen nu de Bende Zonder Zwavel waar Nicolaas Klei zo graag over schrijft (en wijn van drinkt). Klei schreef dan ook het voorwoord van deze Nederlandse vertaling. De ‘goeden’ en de ‘slechten’ samen geven zo een indringend beeld van wijnproducerend Frankrijk, een beeld dat iedere wijnliefhebber zou moeten kennen.

Lynch schreef het origineel al in 1988 (Adventures on the Wine Route). In de wijnwereld bereikte het boek al snel een cultstatus, maar pas dit jaar verscheen eindelijk een Nederlandse vertaling. De Nederlandse uitgever heeft er voor gekozen het boek niet te actualiseren en zo de oorspronkelijke kracht van het boek te behouden. Een goede keuze, want ondanks dat er veel veranderd is in twintig jaar, staat de oorspronkelijke aanklacht van het boek nog steeds. Om aan de vraag voor de massamarkt te voldoen, worden er dingen gedaan met wijn waar je haren te berge van rijzen, de tranen van in je ogen springen. Je zou willen dat het anders was, maar helaas. Wat zouden we lezen als Lynch zijn boek anno 2005 zou schrijven? Niet veel nieuws, vrees ik. Avonturen op de wijnroute is een boek dat iedere serieuze wijnliefhebber móet lezen, dus als er nog een plekje onder de Kerstboom is straks…..