Bezoek aan De Reestlandhoeve

Op een mooie maandagmiddag op het zonnige erf van De Reestlandhoeve genieten van wijn, kaas en worst: er zijn vervelender dingen in de wereld. Afgelopen maandag organiseerden John en Wilma Huisman van wijngaard De Reestlandhoeve in Balkbrug een proeverij voor horeca en mijzelf. Al sinds mijn kennismaking met Wilma op Bubbles on the Beach stond een bezoek op mijn wensenlijstje, en dankzij de uitnodiging om me voor deze gelegenheid bij de horecamensen te voegen kwam het er eindelijk van. Naast de wijnen van de Reestlandhoeve waren bovendien landbouwproducten uit het Vechtdal te proeven: prachtige kazen, worst en vleeswaren, brood, bier en groente e.d.

Op het Overijsselse, biologische wijngoed De Reestlandhoeve wordt sinds 2004 wijn gemaakt; de eerste stokken gingen de grond in in 2003. Deze deden het zo goed dat er een jaar later al geoogst kon worden. Normaal breng je pas drie, vier jaar na het planten van de stokken de eerste wijn op de markt, maar bij De Reestlandhoeve deden ze gewoon eens gek. En John en Wilma wonnen met deze oogst in 2005 nog twee bronzen medailles bij de Nationale Wijnkeuring ook!

Lastige solaris
Dit succesverhaal betekent niet dat het allemaal van een leien dakje gaat daar in het noorden. Oorspronkelijk werd naast regent, voor rode wijn, ook solaris, voor wit aangeplant. Deze stokken leveren ieder jaar echter grote problemen; John is ze inmiddels liever kwijt dan rijk, maar gebruikt ze nog wel in een assemblage met in 2004 aangeplante johanniter. En met succes. Ik mocht maandag de Johanitter 2009 proeven, een mix van 90% van de genoemde druif en 10% solaris. Dat werd mijn favoriete wijn van de dag: zeer frisse, groen grassige geur, met een tikje zwoelheid, alsof er een warmer windje langs kwam waaien. In de smaak was de wijn ook heel fris, met mooie zuren, een beetje kruisbessen en een bittertje in de afdronk. Ik zie deze wijn wel zitten bij mijn asperges, of als apéritief, lekker in de tuin. (De Johanniter 2008 kreeg een gouden medaille op de Berliner Weintrophy dit jaar!)

Duitse oenoloog
In de wijngaard bepalen John en Wilma zelf wat ze met hun stokken doen: hoe er gesnoeid wordt, wanneer er geoogst wordt, wanneer en hoeveel er wordt ontbladerd etc… Voor het wijnmaken gaan de druiven echter naar Bentelo, naar de Hof van Twente, waar een Duitse oenoloog in overleg met Roelof Visscher (Hof van Twente) en John en Wilma de wijnen maakt. Investeringen in wijnmaakapparatuur zijn duur; zelf tanks en persen aanschaffen wordt pas lonend als een wijngoed een vaste productie en afzet van 50.000 liter heeft. En daar zijn ze nog niet aan toe in Balkbrug.

Maar aan de kwaliteit van de wijnen zal dat niet liggen. Naast de voortreffelijke witte proefde ik maandag de goed geslaagde rosé, de verrassend soepele en aangename rode (beide van regent), de mousserende Reestlander Parel en het snoepje van de dag, de Reestlander Muscat Blue.

Mousserend, droog en zoet
Vooral de mousserende Reestlander Parel beviel me (opnieuw) goed: aan de basisrosé is bij een sektkellerei koolzuurgas toegevoegd, op een heel subtiele wijze. De Parel is echt een goede mousserende wijn geworden, die ik gasten graag zal voorzetten.
Van de tafeldruif Muscat Blue werd als experiment een zoete wijn gemaakt, waar voor wat extra frisheid eveneens koolzuurgas aan is toegevoegd. Dit leverde een uiterst verrassende en smakelijke wijn, waarin geur en smaak van rode grapefruit was te herkennen. Een glaasje bij een dessert met ijs en fruit is een absolute aanrader.

Voor de rode Regent op barrique geldt: het is (nog) niet mijn wijn, maar dit was wel de beste en soepelste Regent die ik tot nu toe van Nederlandse bodem dronk! Hij rook kruidig en mild, met rood en zwart fruit zowel in de geur als in de smaak. In de afdronk was hij iets kort, terwijl het hout iets te veel bleef hangen, naar mijn smaak. Maar al met al zeker geen onaangenaam glas. Deze wijn kreeg dan ook een zilveren medaille op de Berliner Weintrophy dit jaar.

Grappa
Tot slot was er nog een glaasje grappa, gestookt van de schilletjes van de Muscat Blue. Samen met een handgemaakte chocoladebonbon waarin grappa was verwerkt was dit een subliem slot voor deze kleine maar fijne proeverij. Ik hoop van harte dat de aanwezige horecamensen net zo overtuigd waren als ik, en dat diverse nieuwe restaurants binnenkort allemaal Reestlandhoeve op de kaart hebben staan. Gelukkig gingen diverse tophoreca-gelegenheden al voor: bij onder andere De Librije en Kaatje van de Sluis staan de wijnen van John en Wilma op de kaart!