Leuke raadseltjes om over na te denken: wat is de relatie tussen het Duitse 19e-eeuwse drinklied Wohlauf, noch getrunken en een fles Eisacktaler witte wijn van producent Manni Nössing, afgelopen zaterdag geproefd op Italia al Dente?
De link vormt een druivenras, ontwikkeld in 1929 en sinds 1969 in Duitsland officieel in gebruik. Tegenwoordig is het het op een of twee na meest aangeplante druivenras van het land: kerner. Dit druivenras werd genoemd niet naar degene die het ontwikkelde (door kruisingen), maar naar een Duitse schrijver en dichter, Justinus Kerner (1786-1872), die ook een aantal wijnballades en bovengenoemd melancholieke drinklied op zijn naam heeft staan.
Alto Adige
Maar dan nu nog de link met de fles wijn op Italia al Dente: het Eisacktal ligt in Alto Adige, Zuid-Tirol. Maddalena Wines stond op dit evenement met een aantal mooie wijnen uit Alto Adige, Noord-Italië dus. Bovendien wordt kerner ook in Zuid-Tirol verbouwd. Sterker nog, kerner is een kruising tussen de Zuidtiroler rode druif trollinger (schiava grossa) en riesling! Pfoe, zo is het cirkeltje dus helemaal rond.
Kruising
Ik kende kerner eigenlijk alleen van naam, als druif van mindere kwaliteit. Het staat in Duitsland veel aangeplant, onder andere vanwege de hoge opbrengsten. En dat is nooit een goed teken… Het zou zelfs in de vermaledijde variant van Liebfraumilch worden gebruikt. (Over de échte Liebfraumilch kom ik binnenkort te spreken.) Kerner staat ook aangeplant in Engeland en zelfs hier in daar in Nederland. Maar uitgezonderd misschien een Engelse wijn ergens in de jaren ’80 heb ik er nooit iets van geproefd. Tot afgelopen zaterdag. En dat was een zeer aangename kennismaking. Volgens de boeken is kerner de meest Riesling-achtige van alle kruisingen (waaronder ook silvaner en scheurebe); dat verklaard ongetwijfeld waarom ik er zo van gecharmeerd was.
Kerner werd in de jaren ’70 van de 20ste eeuw aangeplant in Zuid-Tirol (en is dus niet, zoals iemand me op Italia al Dente vertelde, een overblijfsel van de tijd dat Zuid-Tirol nog bij het Habsburgse Rijk hoorde…). De druif verkreeg in 1993 DOC-status.
Notig en fris
Ik proefde er twee: Eisacktaler Kerner DOC 2008 van Manni Nössing (Maddalena Wines, € 14,75) en Abbazia di Novacella, Kerner DOC 2008 (Anfors/L’Anima del Vino, € 13,95).
Alleen van de eerste heb ik nog wat notities: notig, frisse zuren, zuiver, tikje neutraal in de smaak, maar zeer spannend in de geur. Beide vond ik erg de moeite waard, en ga ik zeker nog een verder verkennen.
Over de producent, Manni Nössing, is weinig te vinden. Alleen Jancis Robinson vertelt iets meer op haar Purple Pages. Van Nössing proefde ik ook de Veltliner 2008, vol en fruitig.
De Abbazia di Novacella is behalve een fantastisch mooi, nog in gebruik zijnde abdij, ook een moderne en bekende wijnproducent. Het wordt hoog tijd om eens te gaan kijken in Alto Adige…
Een verslag over Italia al Dente schreef ik voor Winebusiness.
