Bloggers versus Perswijn?

Beste René,

Even heb ik gedacht: laat ik nou niet reageren op je laatste column in de Perswijn van november, over internet en de Nederlandse wijnwereld, omdat ik het niet de moeite waard vond. Maar een aantal zaken verdient correctie, zeker ten behoeve van die lezers die mogelijk door je column nu het idee krijgen dat de Nederlandse bloggers, loggers en prikkers alleen maar onzin schrijven. En dat kan ik toch niet over mijn kant laten gaan.

Op de eerste plaats het volgende: ik zie Perswijn nog altijd als het tijdschrift dat mij regelmatig gedegen achtergrondinformatie geeft over diverse aspecten van de boeiende wereld van de wijn. Anders wordt het als er in Perswijn columns verschijnen waarin met modder gegooid wordt en waarin onwaarheden verteld worden. Columns zijn er om mensen te prikkelen, te irriteren, aan het denken te zetten. Maar columns zijn er niet om een heel nieuwe trend de grond in te boren, om zodoende eigen tekortkomingen te maskeren. Je schrijft dat internet het ultieme communicatiemiddel is. Of dat zo is, waag ik te betwijfelen. Intermenselijk contact is nog altijd veel effectiever dan digitale berichten. Maar je hebt gelijk als je bedoelt dat dankzij internet veel meer mensen met elkaar in contact kunnen komen over de dingen die hen raken.

In ons geval is dat dus wijn: op internet wordt geblogd, gelogd, gepost en gekletst over wijn. Waarom is dat zo? Omdat er over wijn heel moeilijk en heel ingewikkeld gedaan wordt, soms ook in Perswijn. Dikke boeken over wijn, gedegen wijntijdschriften: het spreekt de beginnende wijnliefhebber allemaal niet zo aan. Die wil gewoon weten waar hij een lekkere fles kan halen.

Laten we dat uitgangspunt even vasthouden: we hebben een geïnteresseerde, die bereid is wat tijd te steken in het uitkiezen van een fles wijn. Je hebt zijn (of haar) aandacht, hij wil meer weten. Wat doet hij dan? Juist, hij googled wat, zoekt op ‘merlot bij eten’ en vindt van alles. Maar nu wil hij verder, hij is geboeid. Hij wil meer weten. En hij zal die informatie zoeken op internet. Want een blad als Perswijn vindt hij niet in de tijdschriftenkiosk en de informatie die Perswijn op internet biedt is niet toegesneden op zijn vragen. Hij mengt zich in de discussie op een prikbord, geeft een reactie op een blog, en neemt zo de eerste stappen op weg naar meer kennis over wijn. Misschien start hij zelf wel een blog, om samen met anderen nog meer te leren.

Dat niet alle informatie over wijn op internet van eenzelfde kwaliteit is, zal ik onmiddellijk toegeven. Er is veel kaf, maar dat zal ongetwijfeld te zijner tijd van het koren gescheiden worden. Daar twijfel ik niet aan.

Onze community – die minder een community is dan je doet voorkomen – wordt afgeschilderd als een stelletje trieste medemensen die meer over wijn ouwehoeren dan ervan genieten. Maar dat is nu juist niet waar. De meesten van ons genieten namelijk enorm van wijn, en willen dat graag delen met anderen, omdat we dat genieten juist zo missen in de ‘gevestigde’ uitingen van de wijnpers, inclusief Perswijn. Wij schrijven graag over die maaltijd waarbij die ene fles wijn zo lekker paste. Over die vrienden die zo’n fantastische fles van hun vakantieadres meebrachten. En over die producent die we ontmoetten in ons vakantieland en die zulke bijzondere wijnen maakt. We zijn juist levensgenieters, die niets liever doen dan met man, soms kinderen en meestal vrienden een of twee flessen delen – en daarover schrijven.

Hebben we dan verschillende doelgroepen? Nee, dat denk ik niet. Perswijn zou heel goed het blad kunnen zijn van alle wijnliefhebbers in Nederland, ook diegenen die nu hun informatie halen en willen delen op internet. Als Perswijn maar wat meer interactie met zijn lezers inbouwde. Wijnliefhebbers hebben vragen, willen praten met de expert, willen weten waarom de Syrah uit de Rhône van wijnhandelaar X nou zou veel beter is als een Shiraz uit Argentinië van de supermarkt.

Dat die interactie in het blad misschien niet van de grond komt, oké, dat kan ik begrijpen. Maar biedt die mogelijkheid dan op het internet. Ga de interactie aan, wees letterlijk en figuurlijk dé gids in wijnminnend Nederland.
Doe eens mee namens Perswijn aan Wine Blogging Wednesday , jouw ‘dieptepunt van interactief neuzelen’. Het hoeft helemaal niet op een vaste dag in de week, je hebt er drie weken de tijd voor, met vrienden of vrouw en kinderen (hopelijk zijn die wel boven de 16). De supermarktwijnen zijn al twee keer niet aan bod geweest, en we hopen die lijn vast te houden.

Ik hoop dat mijn punt duidelijk is: internet biedt een mogelijkheid aan al die mensen die meer willen weten over wijn maar dat niet vinden in de ‘gevestigde’ wijnmedia, waarvan Perswijn een exponent is.

Tot slot nog dit: je klaagt dat er op het symposium over wijnmarketing zo weinig vrouwen aan het woord kwamen. Steek de hand eens in eigen boezem, zeg ik dan. Hoeveel inhoudelijk verantwoordelijke vrouwen telt de redactie van Perswijn? Zelfs bij de vaste medewerkers zijn ze nog in de minderheid.
Het zou mooi zijn, in mijn ogen, als Perswijn en de bloggers elkaar aanvulden in plaats van verketterden. Ik heb in ieder geval geprobeerd mijn visie aan je door te geven. Doe er je voordeel mee.

Met vriendelijke groet,
Mariëlla Beukers