Bijna was ik er voorbij gelopen: de tafel met wijnen van Bodegas La Legua uit de DO Cigales. Nog even het geheugen opfrissen: Cigales is een vrij onbekende DO in het noorden van Spanje, tegen Ribero del Duero, Toro en Rueda aan. De DO is echter stevig aan de weg aan het timmeren. De rosés zijn zeer de moeite waard, maar vooral de rode wijnen gaan naar alle waarschijnlijkheid een mooie toekomst tegemoet.
Er is zelfs een bodega, La Legua, die al Parkerpunten verzameld heeft. Om die reden liet ik de proeftafel in de Spaanse ambassade enkele weken geleden bijna links liggen. Gelukkig had mijn proefgenote Martine de wijnen wel geproefd, en zij raadde me aan toch maar even te gaan. Gelukkig maar. Anders had ik de mooiste rode wijnen van de middag gemist, plus een aardig gesprekje met managing director Maria Bartolomé Torre. Zij wist me onder andere te vertellen dat de Parkerpunten vooral hielpen bij de naamsbekendheid. Je brengt nu eenmaal makkelijker een wijn met een Parkerscore van 93 onder de aandacht van importeurs dan een wijn zonder… Of je nu Parkerfan bent of niet, zijn punten verkopen! La Legua heeft al importeurs in Duitsland, de VS, Zwitserland en bij onze zuiderburen, maar nog niet in Nederland. (Tenminste, een paar weken geleden nog niet.)
Overigens worden de wijnen uit Spanje, en dus ook die uit Cigales, niet door Robert Parker zelf beoordeeld, maar door medewerker Jay Miller, voormalig klinisch psycholoog. Miller is al sinds 1977 actief in de wijnindustrie en sinds 1985 betrokken bij de activiteiten van Parker.
La Legua ligt vlakbij Valladolid: om precies te zijn op een afstand van één legua, 6 kilometer. Het wijngoed is het bezit van Emeterio Fernández en omvat 80 ha. eigen wijngaarden. Wijn wordt hier al 300 jaar gemaakt, en misschien wel langer, aangezien de archieven niet verder teruggaan. In 1997 zijn nieuwe bedrijfsgebouwen gereedgekomen, met roestvrijstalen fermentatie- en opslagtanks. Daarnaast zijn er 500 barriques van 225 liter, voornamelijk Frans eiken, maar ook 30% Amerikaans en 10% Hongaars.
Doel van Fernández is het maken van een rode wijn met kwaliteit en karakter. De druiven, voornamelijk tempranillo naast 5% garnacha en 5% cabernet sauvignon, worden dan ook met de hand geplukt. Gemiddelde leeftijd van de stokken is 16 jaar; er staan circa 2200 stokken op een hectare. Opbrengst per hectare is 4.000 kg; omgerekend dus nog geen 2 kg per wijnstok! De bodem bestaat uit rivierafzetting met veel keien.
Van de druiven worden vier wijnen gemaakt: Joven, Roble, Crianza en in uitzonderlijke jaren Capricho. Het is de Capricho 2003 die in februari 2008 93 Parkerpunten kreeg. De Joven 2006 ontving er toen 89 en de Crianza 90.
Over de Capricho 2003 zei Parker/Miller: ‘The 2003 Capricho (1,000 bottles produced) was barrel fermented and aged for 24 months in new 500-liter Hungarian oak. Inky purple and more marked by its barrel treatment, it has an alluring bouquet of pain grille, pencil lead, mineral, blackberry, and black raspberry. Ripe, spicy, balanced, and seamless, it will provide satisfaction through 2015.’
Zelf proefde ik de Capricho 2005, waar eveneens maar 1000 flessen van gemaakt zijn. De malolactische fermentatie vond plaats op vaten van 500 liter van Hongaars eiken. De rijping gebeurde gedurende 18 maanden in deels Franse, deels Hongaarse barriques. Pas na deze 18 maanden wordt besloten of een Capricho gebotteld gaat worden of niet. Alleen als de wijnen topkwaliteit hebben, wordt een Capricho gemaakt. Op dit moment wordt gekeken of de 2007 kwaliteiten genoeg heeft…. Na de vatrijping volgt nog 18 maanden flesrijping.
Om de een of andere vreemde reden vertoont mijn proeverijboekje geen proefnotities bij de Capricho. Waarschijnlijk was ik zo onder de indruk van de wijn, dat ik maar helemaal niets meer heb genoteerd. Want dat ik hem geweldig vond, dat herinner ik me nog goed! Een heerlijk complete wijn, heel afgerond, met zowel subtiel fruit als subtiele houttonen. En zeker niet wat je verwacht van een Parkerwijn. Maar die verwachting berust ongetwijfeld op vooroordelen….
Ook bij de Joven, de Roble en de Crianza heb ik niets meer genoteerd dan ‘subtiel, kruidig, mooie wijn’. (Overigens kan dit ontbreken van notities ook te maken hebben met de heer naast mij die wel erg veel Old Spice op had. Het zou verboden moeten worden….)
Wat mij betreft horen we in Nederland meer van La Legua; ik hoop ze dan nog eens rustig opnieuw te kunnen proeven, én drinken! En voor de prijs zul je het niet hoeven laten. De inkoopsprijs van de Capricho komt niet boven de 14 euro uit.
