Boekbespreking: Wie laat ons omfietsen naar de Hema?

Mijn ervaringen met wijn van de Hema zijn niet heel erg uitgebreid, maar wel erg belangrijk! Als student zat ik een jaar of twee achter de kassa van de Hema en vulde ik vakken bij de cosmetica-afdeling. Op een goed moment werd het personeel vanwege een of ander jubileum uitgenodigd naar een wijnproeverij in het filiaal te komen, op een vrijdagavond. Uiteraard ging ik daar op af, dat leek me wel wat. Van wijn had ik de ballen verstand, ik wist dat er rood en wit was, en met Oud en Nieuw dronk je bubbels. In Frankrijk kochten mijn ouders wel eens wat flessen, en tijdens mijn nog jongere jaren in Brussel mochten wij kinderen altijd wel meeproeven van de wijn die in het weekend op tafel kwam. Dat was het wel zo’n beetje. Maar de belangstelling groeide, en op de studenteneenheid ging er ook wel eens wat open.

Dus Nico en ik togen naar de proeverij aan de Oudegracht. De wijninkoper van toen hield een praatje en de aanwezigen mochten proeven van – zo herinner ik me – fors wat nieuwwereldse wijnen, vooral uit Australië. Het etiket van het vogeltje op een fles Riesling (van Hardy’s, dat weet ik nog wel) staat me nog levendig bij. Van Hardy’s was er ook rood, maar wat precies weet ik niet meer. Die Riesling hebben we daarna nog vaak gedronken, tot de wijnwereld zich wat meer voor ons ging openen. Voor mij geldt deze proeverij als het begin van de, inmiddels tot immense proporties uitgegroeide, wijnhobby. Met Hemawijn heb ik later niet veel meer gedaan. Ik kocht wel eens de Les Douze, uit Fitou, en voor de WijnWebWinkelgids (verschenen in 2010) proefde ik een aantal prima wijnen. Onder andere de cava Copa Sabia, die nu weer in grote hoeveelheden in de filialen staat, vond ik helemaal niet verkeerd.

Geweldig leuk vond ik het dus om afgelopen week mijn treinreizen te vullen met de anekdotische herinneringen van een wat recentere inkoopster van de Hema, Cisca Breedijk. In 35 korte verhalen legt Cisca de zeven jaar vast dat zij wijn mocht inslaan voor de schappen van de Hollandse Eenheidsprijzen Maatschappij. Ooit begon zij met inkopen van chocoladeletters, maar na een jaartje of vijf mocht zij de wijn gaan doen. En dat terwijl ze helemaal niets van wijn wist. Dat laatste was snel verholpen met wat cursussen en veel proeven, gelukkig, en Cisca kreeg de smaak van het vak al snel te pakken.

We gaan met Cisca op reis naar allerhande wijnlanden, maken de vrijmibo’s op kantoor mee en dwalen gefrustreerd over wijnbeurzen als Vinexpo, totdat zij in 2010 besluit haar carrière een andere wending te geven. Inmiddels schrijft zij columns voor Winelife en heeft zij dit boek afgerond. De verhaaltjes zijn met veel vaart, humor en zelfspot geschreven. Niet-kenners hoeven niet bang te zijn voor jargon of ingewikkeld taalgebruik: Cisca legt alles heel goed uit, en vermijdt lastige wijntermen. Kenners herkennen er ongetwijfeld het een en ander in van hun weg naar meer begrip van en liefde voor wijn. Ik kwam er bijvoorbeeld die fameuze Australische flessen uit mijn eigen herinneringen weer tegen. De Hema bleek in Nederland één van de eerste te zijn met een goede omzet in wijnen van Down Under! En dat consumenten vooral etiketten met dieren onthouden (mijn Hardy-vogeltjes), ook dat beaamt Cisca. Eén van haar successen was de Australische Tortoiseshell Bay Semillon Sauvignon Blanc, met een schildpadje op het etiket!

Wat mij persoonlijk verder vooral aan het boek beviel, was het kijkje achter de schermen van de wijninkoop in het groot. Hoe er op centen en dubbeltjes gelet moet worden, wat je wel en niet in Nederland kunt verkopen. Hoe graag Cisca soms ook wilde, sommige wijnen vielen gewoon voor het assortiment af omdat ‘de Nederlander’ nou eenmaal niet bereid is te betalen voor kwaliteit (ik werd hier ook weer een beetje verdrietig van).  Met het vastleggen van haar herinneringen heeft Cisca op deze manier ook hedendaagse wijngeschiedenis geschreven, en alleen al daarom verdient het boek een plaats in mijn boekenkast. Dat zij daarnaast ook nog eens goed kan schrijven, is een absolute bonus.

Er staan overigens wel een paar kleine onjuistheden in het boek: zo is trepat niet een gebruikelijke druif voor cava’s uit de Rioja, bijvoorbeeld. Maar dat zullen we maar als slips of the pen beschouwen….

Cisca Breedijk, Wie laat ons omfietsen naar de Hema?. Het succesverhaal van de vrouw die miljoenen wijnen verkocht, Carrera 2011, isbn 978 90 48809899, prijs € 17,90.

Wie laat ons omfietsen naar de Hema? is verkrijgbaar bij de boekhandel en via Bol.com