Voordat ik aan de vinologenopleiding begon, had ik niet zoveel met wijnen uit de Nieuwe Wereld. Dat kwam natuurlijk, realiseer ik me nu, omdat ik tot die tijd alleen supermarktkwaliteit had gedronken, of erger nog, bulkwijnen die misschien wel in Nederland pas waren gebotteld. Tijdens de cursus ben ik toch heel langzaam van mening veranderd, al vind ik het nog altijd lastig in te schatten of het transporteren van wijn over grote afstanden nu zo’n goed idee voor het milieu is.
Als ik die overwegingen even vergeet, ben ik er inmiddels van overtuigd dat wijnen uit andere landen dan Europa zeer de moeite waard zijn om te leren kennen. En wat er donderdag in het Utrechtse Beatrixtheater op de tafels stond, overtrof echt mijn verwachtingen. Wat een kwaliteit! Annelies en ik bezochten 9 oktober een proeverij van Chileense wijnen, georganiseerd door ProChile. Achtentwintig producenten of hun importeurs gaven acte de présence; Cees van Casteren, auteur van het boek Paradiso, de nieuwe wijnen van Chili, gaf twee masterclasses.
Tijdens die masterclass leerden we veel over wijnland Chili. Bijvoorbeeld dat de export van Chileense wijn harder stijgt in waarde dan in volume: ergo, er komt wijn van steeds hogere kwaliteit naar de belangrijkste afzetmarkten. Die afzetmarkten, dat zijn vooral de UK (20%) en de USA (17%). Nederland is inmiddels goed voor 8%, ook niet slecht.
Van Casteren verklaart het succes van Chili uit een samenvallen van diverse factoren: de uiterst fruitige en toegankelijke wijnstijlen, de goede zakenmentaliteit van de Chilenen, de lage dollarkoersen, het water dat in overvloed in de Andes aanwezig is (in tegenstelling tot grote delen van de rest van de wereld, zoals Australië), de gezondheid van de wijnbouw (geen ziekten aanwezig, biologische wijnbouw is eigenlijk de natuurlijke staat in Chili), de mogelijkheid om nog steeds nieuwe gebieden rijp te maken voor wijnbouw en uiteraard de troefkaart carmenère, die heel elegant wordt uitgespeeld. Het helpt bovendien dat in dé icoonwijn van Chili, Clos Apalta, een meerderheid carmenère zit.
Van Casteren ziet dan ook een grote toekomst voor Chili als wijnland: nieuwe wijngebieden in het zuiden én aan de koele oceaankant van het land zullen steeds fraaiere en complexere wijnen gaan leveren, vooral wit. Bovendien zal met de stijgende vraag naar biologische wijnen Chili steeds meer in de belangstelling komen te staan. Voeg daar nog aan toe de optimalisatie van de combinatie druivenras en terroir en een uitbreiding van druivenrassen, en een nieuwe supermogendheid op wijngebied is geboren.
Cees van Casteren liet ons vier Chardonnay’s en vier Pinot Noir’s proeven. Opvallend vond ik vooral het verschil in stijlen. Van uiterst frisfruitige Chardonnay’s tot volle klassieke en van kruidige en fruitige Pinot Noir’s tot traditionele wollen sokken- wijnen. De topper onder de Chardonnay’s was voor mij de Tibalí Reserva 2007 uit Limarí, in het noorden van Chili. Een wijn met veel frisse zuren, vol, geurend naar onder andere appeltjes; in de smaak proef je heel licht het hout, maar dat is uiterst fraai geïntegreerd in de wijn. De afdronk houdt heel lang aan. Net als de topper onder de Pinot Noir’s, Pinot Noir Litoral 2006 van Casa Marin – waarover een volgende keer meer – zoekt Tibalí nog een importeur.
Voorafgaand aan de masterclass proefden we heerlijk frisse Sauvignon’s van bijvoorbeeld Amayna in de Leyda Valley (Résidence Wijnen) of van Vistamar uit de Central Valley (Wijnkoperij de Lange B.V.). Ook de Chardonnay’s van William Fèvre (Luiten Wijnimport) en Vistamar bevielen goed. Mijn favoriet was de Amayna Sauvignon Blanc Barrel Fermented 2006. In deze prachtige wijn met zijn ragfijne zuren (omschrijving van Annelies en heel toepasselijk!) proef je echt de druif terug.
Voor een kennismaking met rode wijnen proefden we bij Odfjell, eigendom van een Noor die wijn is gaan maken in Chili, drie boeiende wijnen (Hosman Vins Wijnimporteurs).
Carmenère Orzada 2004: een fraai aroma van chocolade, vanille en kruiden maar ook rood fruit; in de mond heerlijk fris, kruidig, gebalanceerd, niet al te complex maar wel spannend. Zal bij velen in de smaak vallen, ook dankzij het alcoholgehalte van ‘slechts’ 13.5%.
Carignan Orzada 2004: een echte tijger, aldus de importeur! Aroma’s van frambozen en bramen; in de mond een pepertje, zoethout, mooie tannines, alcoholpercentage 14.5%. Lastig te combineren met eten, vermoed ik zo, hoewel een lekker stuk rood vlees van de grill me wel aanspreekt bij deze wijn.
Aliara 2004, een assemblage van carmenère, cabernet sauvignon, cabernet franc, carignan en malbec: zachte ronde wijn, elegant, fruitig, heeft wel iets weg van een Bordeaux (maar dan fruitiger). Heeft bijna twee jaar op houten vaten gelegen en 18 maanden flesrijping gehad. Combineert vast heerlijk met allerlei krachtige stoofpotten.
Bij Ravanal / Rawen (Jos Beeres Wijnkoperij Dik van 1879 BV) hadden we nog net tijd voor drie Carmenères uit de Colchagua Valley met oplopend houtgebruik: Rawen 2006, Ravanal en Ravanal Reserva 2006. Alledrie uiterst aangename wijnen, met veel fruit en kruidigheid en prima te combineren bij een stevige vleesschotel of een simpele barbecue.
Uiteraard heb ik het lekkerste voor het laatst bewaard: in een volgende bijdrage zal ik de wijnen van het tophuis Casa Marin behandelen.
Anonymous zegt
Wat leuk dat onze Amayna Barrel Fermented Sauvignon zo goed wordt beoordeeld, verder heb ik een vraag over jullie site, waar /op wie kan ik die loslaten?
met vriendelijke groet
Wijnkoperij De Gouden Ton Groep
Nico McGough
Mariëlla zegt
Nico, ik stuurde al een mailtje naar jullie algemene mailadres. Je kunt ook op mijn naam klikken, bovenaan in de rechterkolom van deze pagina.
Peter zegt
Wil je het recept om lekkere porto zelf te maken ? Ga gerust naar http://vineyardsonthemove.blogspot.com en ontdek hoe eenvoudig dit wel is. Laat gerust een reactie achter met jouw commentaar.