Cider van de #undergroundboerenmarkt

Zondag was ik even bij de foodie-collega’s. Ik bezocht de Underground Boerenmarkt, een Twitteriniatief à la apéro geant (zie de kranten van de afgelopen dagen, of mijn verslag op Foodlog). Twitteraars ontmoetten elkaar in Amsterdam, op een streng geheim gehouden plek, om daar zelfgemaakt etenswaren met elkaar te delen. Zo lunchte ik met overheerlijke wortelsoep van @nijs, kocht ik lemoncurd bij @Sabinakookt, dronk ik thee bij initiatiefneemster @Talkinfood (Marjan Ippel) en schafte een boek over de geschiedenis van koks aan bij @liesbethspreeuw. Om maar eens wat te noemen.
Wat er helaas niet was, was een wijnmaker. En dat terwijl de kok van mijn eigenste Herberg De Ketel en de Kurk een volleerd en begaafd wijnmaakster is. Onze kruisbessen-pruimenwijn zou op deze Underground Boerenmarkt niet misstaan hebben. Daar had ik helemaal niet bij stil gestaan. We zullen er volgende keer vast bij zijn, de kok en de waardin van Herberg De Ketel en de Kurk (die inderdaad wel erg dicht is, de laatste maanden ;-)).

Gelukkig was er wel een andere alcoholische drank te proeven op de Underground Boerenmarkt: Normandische en Bretonse cider van @cidercider, website www.cidercider.nl. Wouter importeert puur als hobby deze laagalcoholische drank van appels, en vertelde mij dat cider in Normandië en Bretagne echt aan een come-back bezig is. Tien jaar geleden merkte ik daar zelf nog niet veel van, maar nu schijnt cider echt ‘hot’ te zijn in het gebied van herkomst. Een zichzelf respecterende crèperie heeft een locale cider op de kaart, tegenwoordig.

Wouter had een mooi assortiment; ik proefde drie soorten, allemaal anders. Ik leerde ook dat cider twee gistingen kan doormaken, net als champagne eigenlijk. Een cider met gisting op de fles smaakt heel anders en ‘gistiger’ dan een cider die gebotteld is na de eerste gisting en waarin de tweede gisting gestopt is door koeling of filtering, bijvoorbeeld.
Naast één of twee fermentaties speelt ook al of niet filteren een rol; niet filteren levert een fruitiger resultaat.
Topper van de middag was de Bretonse cider, Royal Quillevic: echt een snoepje en toch droog. Je proefde gewoon de rijpe appeltjes van de boom, en ik kreeg enorme trek in een verse crèpes met aardbeien.

Voor de liefhebber: kijk dus eens op Wouter’s site, de moeite waard. Ook in Nederland verdient cider meer aandacht, niet alleen bij de pannenkoeken!