Welke ‘cultuurgoederen’ proefden we bij Thierry Navarre (zie blog van gisteren)? We begonnen met een tweetal rode wijnen, een Vin d’oeillades (vin de table), en een Ribeyrenc (vin de table 2005), twee druivenrassen die min of meer ‘vergeten’ zijn. De oeillades is familie van de cinsault en was in de 19e eeuw zeer gangbaar. Hij werd toen als één van de betere soorten beschouwd. De druif produceert in de juiste handen een heerlijke lichte wijn, uitstekend bij een voorgerecht of zo, een beetje gekoeld, op het terras.
Ribeyrenc is ook bekend als aspiran en wanneer deze druif de aandacht krijgt die ze verdient, tref je in het glas iets aan dat heel sterk lijkt op een goede pinot noir. Navarre heeft zo weinig Ribeyrenc beschikbaar dat de wijn nergens geadverteerd staat, zelfs niet in het proeflokaal. Alleen vrienden, bekenden en liefhebbers mogen wat flesjes meenemen. We prezen ons enorm gelukkig dat wij de wijn mochten proeven en dat we drie flessen meekregen! Over enige jaren hoopt Navarre voldoende aanplant te hebben om het volume van deze wijn op te voeren.
Na deze twee rode bijzonderheden schakelden we over naar twee zoete wijnen, een overheerlijke Muscat, verrukkelijk bij citroentaart, vers fruit en allerhande desserts. De wijn staat geheel in de traditie van de streek, aangezien in de Languedoc diverse zoete wijnen gemaakt worden van de muskaatdruif. Dit zijn echter veelal vin doux naturel, waarbij de gisting wordt gestopt door toevoeging van alcohol. Bij Navarre gebeurt dit niet.
Daarna volgde een Vin de grenache van aan de wijnstok gedroogde druiven. Ook deze manier van zoete wijn maken gaat terug op oude tradities. Het grote(re) publiek kent dergelijke wijnen wel uit bijvoorbeeld Italië en Oostenrijk, maar niet uit het zuiden van Frankrijk. De wijn heeft 14.5% alcohol en is zoet zonder zoet te zijn (als je begrijpt wat ik bedoel). Denk aan een goede tawny port met voldoende fruit en je zit aardig in de richting. Net als de maker drinken wij de vin de grenache graag als aperitief; binnenkort komt Tastewine met andere interessante wijn-spijscombinaties voor deze wijn.
Naast al deze bijzondere wijnen maakt Navarre bovendien ook nog een tweetal St. Chinian’s: Le Laouzil en La Cuvée Olivier. Voor de Laouzil worden carignan, cinsault, grenache en syrah gebruikt. Het is een typische St. Chinian, afkomstig van bruine leisteenbodems. Makkelijk drinkbaar, lekker bij gevogelte, everzwijn en ook de lamskoteletten in Italiaanse kruiden die wij zaterdag aten. (Italiaanse kruiden zijn natuurlijk identiek aan de kruiden van de Languedoc….: tijm, rozemarijn, salie, oregano).
De Cuvée Olivier is geconcentreerder dan de Laouzil. Wij herkenden er bovendien de geur van pijnbomen in, samen met de typische karakteristieken van een wijn met een aanzienlijk percentage syrah.
De 13 ha. van Domaine Navarre liggen allen op de eerder genoemde bruine leisteenbodems. Oogsten gebeurt met de hand en synthetische bestrijdingsmiddelen worden niet gebruikt. Vinificatie geschiedt in roestvrijstalen cuves of houten vaten (foudres) en botteling gebeurt ter plekke. Wijnen die niet aan de standaards van de wijnmaker voldoen komen niet op de markt.
Ben je nieuwsgierig geworden naar deze interessante wijnen? In Nederland zijn diverse wijnen van Thierry Navarre verkrijgbaar bij Tastewine.
Foto: het stadje Roquebrun aan de rivier de Orb
dick zegt
Eerst even de ‘petite histoire’ op deze foto. Schilderachtige dorpje, dat Roquebrun (‘bruine rots’) – maar zie je die zwarte streep op de rechter berghelling? Daar had 2 weken voor deze foto een bosbrand plaats. Het hele dorp in rep en roer. Ik meen dat er 7 blusvliegtuigen (‘canadères’) waren ingezet om het vuur te doven. We hebben er ademloos naar zitten kijken.
De verbrande streep is te zien vanuit het raam waar Thierry’s PC’s staat en werd zo aanleiding voor het verhaal dat hij me vertelde over de relatie tussen schapen, geitenkaas en bosbrand (zoek het maar eens op op http://www.foodlog.nl – tik Thierry in en je vindt het vast wel)
Bij de wijnen: de cuvée Olivier is een bewaarwijn. Je kunt hem uitstekend drinken in het eerste jaar van zijn botteling, zelfs bij gebakken vis (heerlijk, zelfs gekoeld, bij gewokte of gegrilde gamba’s). En dan … gaat’ie dicht. Potdicht zelfs om na een jaar of 4 weer te ontluiken.
Ik heb het genoegen gehad om de wijnen van Thierry’s grootvader te proeven. Rustieke wijnen van 50 jaar oud. Ze doen het nog, en hebben onmiskenbaar hetzelfde ’terroir’ (zijn wijnen zijn uniek door hun mineraliteit – ‘stony’, zeg je in het Engels -, wat relatief bijzonder is voor roden).
Vermoedelijk halen zijn Oliviers in een groeiende genotsboog de 25 jaar. Daarna zal het wel afnemen, maar nog een hele tijd op hoog niveau blijven.
Mariëlla zegt
Dank voor de prachtige aanvulling op de Cuvée Olivier. Ik hoop dat we hem zolang kunnen laten liggen 😉