De Cuno en de Minta

De wijngidsen verschijnen bij bosjes dit najaar. Je vraagt je wel eens af of het allemaal wel zin heeft, vooral bij de koopgidsen. Zo langzamerhand heeft iedere Nederlander wel een wijngidsje in huis. En zo langzamerhand zal iedere in Nederland verkrijgbare wijn wel ergens in een koopgids staan: in De beste wijnen onder de 5 euro van Hamersma of de Superwijngids van Klei, in Topwijn van Ruit en Rijst of de Cuno 2009. En ook in de Minta (sorry, Hoge hakken aan de wijn heet dit boek) worden diverse favoriete wijnen aangeprezen. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de vertalingen uit het buitenland: ook Jamie Oliver’s maatje Matt Skinner (ism met Cuno van ’t Hoff) heeft de Nederlandse kopers weer verblijd met zijn keuzes uit het enorme assortiment in onze wijnwinkels.

Ziet de wijnliefhebber door de bomen het bos nog wel? Of schieten sommige van die boeken hun doel(groep) volkomen voorbij en zijn ze meer bedoeld om de nog jonge, beginnende auteur onder de aandacht te brengen? Nu word ik wat onaardig, maar zowel bij de wijngids Cuno 2009 als Hoge hakken aan de wijn van Minta Nicolaï kan ik me toch niet aan de indruk onttrekken dat de auteurs zichzelf wel heel erg centraal stellen. En er zijn meer overeenkomsten tussen Cuno 2009 en Hoge hakken aan de wijn!

Eerst maar even de feiten: Cuno 2009 is een mooi uitgegeven koopgidsje voor wijnen tussen de 5 en de 10 euro, ‘geselecteerd door wijnjournalist Cuno van ’t Hoff’. Wijnen uit supermarkten, grootwinkelbedrijven, slijterijen, wijnspeciaalzaken en internetwinkels. Het coderingssysteem van het boekje is fraai, de sms-code die gestuurd kan worden om verkoopadressen in je postcodegebied te vinden een vernieuwende vondst die hopelijk navolging gaat krijgen. Doelgroep: dertigers op zoek naar een betere fles dan ze voorheen gewend waren.

Hoge hakken aan de wijn is een al even fraai uitgegeven handleiding voor overwegend vrouwelijke dertigers (en misschien ook wel twintigers) die nou wel eens wat meer van wijn willen weten. Vinologe Minta Nicolaï vertelt in begrijpelijke taal iets over geschiedenis, wijnmaken, soorten wijn, wijnmomenten etc… Alles wat je altijd al had willen weten, maar nooit durfde te vragen. Naast veel informatie over wijn geeft Minta ook recepten en gaat ze in op diverse wijnmomenten als de zakenlunch, de strandpicknick en het familiediner.

Beide boeken hebben daarmee uiterste sympathieke uitgangspunten en een bij de doelgroep aansluitende vormgeving. Maar helaas is dat niet genoeg. Een wijnboek moet ook correct zijn, lezers moeten erop kunnen vertrouwen dat de informatie klopt. Helaas laten beide auteurs toch wel wat steken vallen. Soms te wijten aan de redactie, ongetwijfeld (maar Cahor moet toch echt Cahors zijn), maar een aantal malen ook echte fouten (dennenhout wordt zeker niet voor wijnvaten gebruikt, bijvoorbeeld). Aan het wijn-spijshoofdstuk in Cuno 2009 is geen touw vast te knopen, en Minta’s informatie is soms wat al te onvolledig. In Cuno 2009 komen bovendien nog eens teksten voor die eerder op Cheffen en/of Wijnsuggestie verschenen, blogs waaraan Van ’t Hoff zijn medewerking verleent. Zo jong en nu al eigen stukjes aan het herkauwen? Jammer!

Tot slot: moet er nu echt zoveel Cuno in Cuno? Zelfs de waardering voor een wijn wordt uitgedrukt in 1, 2 of 3 Cuno’s! En moet Minta nu echt regelmatig zo prominent in beeld? Enfin, de boeken zullen hun weg wel vinden, maar ik kijk uit naar iets beters; de Johnson 2009 komt er gelukkig ook weer aan….

Cuno van ’t Hoff, Cuno 2009, Kosmos, isbn 978 90 215 3553 1, prijs € 13,50

Minta Nicolaï, Hoge hakken aan de wijn, Mo’media, isbn 978 90 5767 326 9, prijs € 14,95