De druif van Pieter Siemens

Een van de dingen die wijn voor mij zo aantrekkelijk maken, is dat er zoveel verhalen aan vastzitten. Neem nou een druif als de pedro ximenez. Deze zou zijn naam hebben gekregen van een Duitse soldaat in dienst van Karel V, Pieter Siemens. Deze soldaat zou tijdens een korte ‘vakantie’ de druif van het Rijnland naar Jerez in Spanje hebben meegenomen (in de zestiende eeuw dus, voor diegenen die Karel V even zo snel niet kunnen plaatsen…). In het Rijnland was de druif terecht gekomen vanuit de Canarische eilanden, aldus de legende. ‘All over the internet’ vind je dit verhaaltje, en zelfs bij Jancis Robinson in haar Vines, Grapes and Wines tref je het aan. Hoe de legende nu echt luidt? En wat ervan waar is? Ik heb het nog niet kunnen achterhalen, maar het blijft een aardig verhaal.

Ik heb me verdiept in deze druif omdat ik onlangs een proeffles Chileense droge Pedro Ximenez 2006 kreeg, van Falernia in de Elqui Vallei, een kleine 500 kilometer ten noorden van Santiago. Het bedrijf Falernia is in 1995 opgericht door Aldo Olivier Gramola en Giorgio Flessanti. Hoewel de Elqui Vallei vooral druiven voor de pisco – druivenbrandewijn – leverde, hadden zij het idee dat er van bepaalde hoog gelegen en koelere wijngaarden goede wijn zou kunnen komen.

De pedro ximenez kende ik alleen maar als onderdeel van de sherrymix, en als hele zoete, stroperige Spaanse dessertwijn. Onlangs kocht ik daar nog een fles van, van het huis Lustau. Maar de druif blijkt dus ook, vooral in Spanje en inmiddels in Chili, gebruikt te worden voor neutrale, droge witte tafelwijn.
En die tafelwijn, dit keer uit Chili, beviel ons goed. De geur en smaak deden ons in eerste instantie denken aan een Chenin Blanc, bekend uit de Loire en uit Zuid-Afrika (als Steen). Bij nader proeven had de wijn echter veel minder zuur als een Chenin en in de afdronk een bittertje. Beide karakteristieken maken het moeilijk deze wijn met pittig of vet eten te combineren. Maar drink je de wijn als aperitief of bij zachte kazen en gekookte schaaldieren zonder andere scherpe ingrediënten (precies zoals het achteretiket suggereert, overigens), dan is het een heerlijk verfrissende dorstlesser. (Pas wel op: een ijsklontje kan geen kwaad, de wijn heeft 13% alcohol!)

Ik zou hem graag drinken in Chili, terugkomend van een stevige wandeling in de ‘foothills’ van de Andes. Trouwe lezers weten al wel hoe ik over wijnen uit veraf gelegen werelddelen denk: ze kunnen nog zo lekker en goed zijn, als er in Europa vergelijkbare wijn voor vergelijkbare prijs te krijgen is, zal ik daar de voorkeur aangeven. Maar mocht ik hem ergens in Nederland geschonken krijgen als feest- of terraswijn, dan zal ik er zeker van genieten. Dit is alweer de tweede goede Chileense wijn die ik in korte tijd heb geproefd: het blijft, ondanks mijn bedenkingen, een land met veel goede wijn. En tenslotte moet een wijnblogger wel bijblijven, nietwaar?

Pedro Ximenez 2006 van Falernia is verkrijgbaar bij de winkels aangesloten bij Les Genereux en kost
€ 5,25.