De logistiek van een wijngids maken

Nooit gedacht dat het zo hard werken was. Proeven voor een wijngids is natuurlijk leuk, maar al die logistiek eromheen kost me toch een boel tijd!
Voor wie het nog niet wist: ik schrijf deze zomer aan een wijngids waarin de wijnen van webwinkels centraal staan. Vijftig webwinkels stuurden elk zes (of meer of minder) wijnen in, en ik ga ze allemaal proeven. Begin september moet het manuscript gereed zijn, eind oktober of begin november verschijnt de gids bij Uitgeverij Maarten Muntinga / Sireneboeken (die van de Rainbow pockets).

De logistiek rondom het schrijven van zo’n gids is aanzienlijk. Al weken ben ik bezig: wijnen inschrijven en een goede database aanleggen bijvoorbeeld. Of een proefformulier ontwikkelen, waarin de gegevens uit de database zo ingelezen kunnen worden.
Dan was er het dagen lang wachten op koeriers die soms om 11 uur ’s avonds, soms om half 8 ’s ochtends kwamen, maar meestal tussen 1 en 6 ’s middags. (Boodschappen doen moest dus ook gepland…). En alle dozen zijn nog niet binnen. Drie resten er nog, verdorie!
Vervolgens moeten al die zware dozen in de kamer gestapeld. Onze huiskamer is net een wijnpakhuis. Dan selecties maken: wat ga ik de volgende dag proeven. Voor vandaag was dat prosecco en allerhande mooi zoet spul. Voor morgen liggen de rosés koud. Gelukkig hebben de buren een ijskast in de schuur die ik mag gebruiken, anders werd ook het koelen van de wijnen nog een opgave.

Dan het echte proeven. Voordat je kunt beginnen, alle flessen naar de tafel slepen. Diverse kurkentrekkers, mesjes, capsulesnijders etc.. klaar leggen. Bij de prosecco’s bleek de variëteit aan sluitingen enorm groot: van kurkjes met touwtjes tot schroefdoppen en van beugelsluitingen tot kurk met muselet (alleen voor de spumante’s). Bij de zoete wijnen blijken er ook nog laksluitingen te zijn. Moet je weer gaan peuteren. Gelukkig gaat de kurkentrekker er dwars doorheen.

Afijn, water, spuugbak en glazen klaar, eindelijk proeven. En dat is dan relatief snel bekeken. Goed proeven, alles noteren, gegevens uit de database controleren, nog eens ruiken en proeven en verder maar weer, met de volgende wijn. Rest straks nog het invoeren van de gegevens, maar dat sla ik even over vanwege de hitte. Het is te warm achter de computer. Gelukkig is daar vanavond een grote hoeveelheid koude, en opmerkelijk goede prosecco. Geen Kassa-proseccotjes van de supermarkt, maar prettige frizzante’s, en zeer goede spumante’s.

Oh hemel, en dan vergeet ik de restjes nog. Zo meteen begint het grote uitdelen, aan buren e.d. Nico heeft er zelfs een schema voor gemaakt, wie wat lekker vindt. Want zelfs zijn collega’s azen op de geopende flessen.

Wordt vervolgd.

Meer weten over het maken van een wijngids? Volg me ook op Twitter, via @Wijnkronieken en #wijnwebwinkelgids.