De teleurstelling is nog steeds groot, de verontwaardiging ebt langzaam weg. Gisteren stond op het proefexamen van de Wijnacademie een wijn die ik fout beoordeeld heb. Nou ja, één, ik had er vier fout, maar over die ene wil ik het hebben.
Pas vanmorgen begreep ik wat ik eigenlijk fout gedaan had. Tot die tijd had ik me vooral opgewonden over de slechte kwaliteit van de voorgezette wijn in glas 12.
Maar dankzij een opmerking van Nico realiseerde ik me dat ik me had laten leiden door kwaliteit, en niet door het totaalpakket aan zogenaamde organoleptische kenmerken. Simpel gezegd: alle kenmerken op gebied van kleur, geur en smaak die maken dat een wijn herkenbaar is als een wijn van een bepaald jaartal, van een bepaald druivenras, uit een bepaald gebied. Kwalitatief beoordelen op proefexamens, dat moet je dus nooit doen. Dat blijkt.
Het ging om een AC Banyuls gisteren, uit 2007. Als antwoord kon ingevuld worden een port (neeeeee), een AC Rasteau of een AC Banyuls. Ik koos de AC Rasteau, een zoete wijn uit de Rhônestreek waarbij de gisting gestopt is met alcohol, net als bij de Banyuls overigens. Evenals voor Banyuls worden voor Rasteau rode, zuidelijke druivenrassen gebruikt. Maar van de Rasteau stond een 2005 op de lijst, en van Banyuls een 2007. En daar ging ik de mist in.
Die Banyuls was namelijk alles wat ik NIET van een Banyuls verwachtte. Vies, vies en nog eens vies; gewoon afkooksel van bramenjam met een alcoholisch sausje. Dat was zo in tegenstelling met de verschillende flessen Banyuls die ik vorig jaar heb gedronken, ter plekke in de Roussillon en hier thuis, dat ik totaal vergat op het jaartal te letten. In mijn beleving kon dit gewoon geen Banyuls zijn. Die man in het stalletje langs de weg verkocht nog betere Banyuls….
Maar helaas, de wijn in het glas was zo knal donkerpaars dat het eigenlijk alleen maar een jonge wijn kon zijn. Een Banyuls Rimage, zoals dat heet. Ik was niet in de val getrapt dat een Banyuls geoxideerd moet zijn, zoals ik om mij heen hoorde roepen na afloop. Banyuls Rimage is niet geoxideerd, maar gewoon een jonge rode wijn die wat op ruby port lijkt.
Van een Rasteau had ik de smaak niet zo paraat – ik dronk hem denk ik een jaar of zeven geleden voor het laatst. Dus koos ik maar voor Rasteau als antwoord. Een Rasteau 2005 is echter te oud om diepdonkerpaars te zijn, en zou misschien zelfs al wat ouderingsverschijnselen vertonen. En dus had ik Banyuls moeten kiezen. Vieze Banyuls weliswaar, maar echt Banyuls.
Die les vergeet ik in ieder geval niet. Het zal van pas komen, want ik vrees dat de Wijnacademie mij begin 2010 weer op het examen zal zien.
Annelies Kuijs zegt
erg zeg, ik gun je zo dat je vinoloog wordt.
Voor mij ben je dat al…
Ik denk eigenlijk dat jij teveel weet…je hoofd zit zo vol met wijn en al die proefnotities met jouw ijzeren geheugen.
Nu vind ik zelf de opties die jij in dit stuk noemt heel dicht bij elkaar liggen, dus moeilijk.
Module 3 was echt te erg, 3 vragen met antwoorden die nergens terug te vinden zijn, begrijpend lezen, zonder feitelijke toetsing van gebieden en kenmerken.
Ik vrees het ergste, dan moeten we weer een half jaar wachten.
Groeten en een troostknuffel
Annelies
Mariëlla zegt
We wachten maar gewoon af, tot de week van 14 september. In jouw geval kunnen er best wondertjes gebeuren, toch? Laat de moed niet zakken!
En we zien elkaar bij het Symposium over marketing, ik heb me opgegeven.
Anonymous zegt
Hoi Mariella,
Ik herken het dilemma van de Rasteau en de Banyul: je fixeert je op de verschillen tussen beide wijnen zonder naar het jaartal te kijken, Waarschijnlijk heeft ook de spanning een rol gespeeld.
Net zoals bij mij vorige keer bij de 2 chardonnays uit de Nieuwe Wereld.
Laten we toch op hopen op een zesje zodat jij je Vinoloog mag noemen, want dat heb je wel verdiend.
Geldt natuurlijk ook voor Annelies!
Ik wil wel kunnen proosten binnenkort
groeten,
Ton.
dick veerman - foodlog.nl zegt
Met alle respect: zo'n examen is een gezelschapsspel. Wil je eraan voldoen, dan moet je dit kunnen. Zonder dralen. Geen gezeur of gemauw.
Ik vind dat je ook iets anders moet kunnen. Ik liet ooit een bekend Nederlands wijnkeurder (hij reikt zelfs diploma's uit) een totaal gemadeiriseerde ouderwets vette Aussie Chardonnay proeven. Hij vond hem geweldig, terwijl hij echt niet meer te drinken was. Dat kwam omdat ik hem eerst een geroosterd sneetje brood met een daaroverheen gewreven teentje verse knoflook had gegeven. Die combinatie is hemels. Hij had dus gelijk en kon er niets aan doen. Echt niet. Ik maak zo die wijn toch nog op.
Snapt u, aspirant wijnproevers-die-hangen-op-maar-1-vraagje, de notie 'gezelschapsspel'?
Mariëlla zegt
Wat vind ik dat nu geweldig dat jij de term gezelschapspel hebt gebruikt. Ik kan het er helemaal mee eens zijn. Ik ben echter altijd erg beleefd in mijn stukjes 😉
Onder de aspirantvinologen heerst de algemene notie dat dit proefexamen een ramp is zo. Slagen of niet slagen zegt weinig over je kennis van wijn, en al helemaal niets over je proefvaardigheden.
(Dan kun je beter bij Oinos een cursus wijnproefkunde volgen; daar schijn je echt te leren proeven.)
Maar ik en met mij vele anderen, willen toch dat papiertje! Vergeef het ons, Dick! 😉
Edith zegt
Mooie en eerlijke evaluatie, Mariëlla! En wat ben ik dan blij dat het examen van de koksopleiding uit een heel ander vaatje tapt, met oude theorie-examens die we geoefend hebben en die letterlijk opnieuw als examen gebruikt worden! Maar dit blijft onder ons he? 😉
Tot maandag!