Sinds een week of wat doet een gratis download de ronde: High Performance Wines. Daarin wordt onderscheid gemaakt tussen drie wijncategorieën: statusgericht, klantgericht en productgericht. Statusgerichte wijnen zijn de champagnes en bordeaux’s van deze wereld, klantgericht is vooral in de supermarkt te krijgen (Yellow Tail, Castel, J.P. Chenet). Productgericht is een wat diffusere groep: wijnen voor liefhebbers bijvoorbeeld, zoals goede terroirwijnen. Of wijnen uit gebieden die nog nauwelijks bekend zijn, met geringe volumes en bereik.
De serie Tsjechische wijnen die ik recent proefde, in het illustere gezelschap van drie dames en een heer, valt in die derde categorie: wijnen voor liefhebbers. De oplages zijn nog te klein om het grote publiek te bereiken. De prijs is bovendien nog helemaal niet afgestemd op een groter publiek. En vaak kan de kwaliteit ook nog omhoog.
Vinice
Begrijp me niet verkeerd: we vonden het alle vijf geweldig om deze serie Tsjechische wijnen te proeven. Prachtig dat er liefhebbers als de broers Ryan van Vinice zijn die de moeite nemen Tsjechische wijnen naar Nederland te halen. Met veel genoegen en plezier hebben we kennis van die wijnen genomen. Maar het prijspeil ligt hoog vergeleken met de geboden kwaliteit, bijvoorbeeld. Gelukkig had één van de dames een aantal jaar geleden ook al Tsjechische wijnen geproefd. Zij wist ons te melden dat die kwaliteit sindsdien echt kilometers is gestegen. Dat is goed om te horen, want dat betekent dat wijnliefhebbers de Tsjechische wijnen, net als de Nederlandse overigens, gewoon moeten blijven volgen.
Favorieten Ieder van de aanwezigen had die avond zo zijn favorieten. Eenzaam aan de top, met zeker 4,5 van de vijf stemmen, stond de zoete wijn. Slámové Víno 2003 Frankova van wijnmaker Petr Marcincak. Marcincak is gespecialiseerd in strowijnen; deze was gemaakt van blaufränkisch. Fantastische geur van gedroogd fruit, rozijnen, specerijen. Fluweelzacht in de mond, met een uitstekende balans in zoet en zuur. Heerlijk bij de appelcrumble en de appeltaart, maar ook gewoon zo, als dessert op zichzelf. Van deze wijn vonden we de prijs,
€ 29,95 per flesje van 375 ml, in ieder geval wel te rechtvaardigen.
€ 29,95 per flesje van 375 ml, in ieder geval wel te rechtvaardigen.
De Sauvignon Blanc 2009 van Hort mocht ook op zeker drie stemmen rekenen. Stevig en vol, met krachtige grapefruit- en perzikaroma’s. Lijkt niet op Franse Sauvignon Blanc, noch op Nieuw-Zeelandse (als er al een eenduidig profiel voor beide is te geven). Bij de oude Hollandse geitenkaas was het restje later op de avond zo weg. Een tomatenquiche zou er ook prima bij smaken.
Ryzlink
Over beide Rieslings, Vlašsky 2008 en Rynsky 2008, waren de meningen sterk verdeeld. Ik was eigenlijk de enige die de Vlašsky (Welschriesling, die niets met échte Riesling te maken heeft) van Mikrosvin een stem waard vond. Lekker bloemig en toch ook kruidig, met goede zuren, een bittertje en een wat korte afdronk. Een prima dorstlesser die bij een romige kipsalade best zou smaken. Helaas is een prijs van € 13,95 wel hoog.
Over beide Rieslings, Vlašsky 2008 en Rynsky 2008, waren de meningen sterk verdeeld. Ik was eigenlijk de enige die de Vlašsky (Welschriesling, die niets met échte Riesling te maken heeft) van Mikrosvin een stem waard vond. Lekker bloemig en toch ook kruidig, met goede zuren, een bittertje en een wat korte afdronk. Een prima dorstlesser die bij een romige kipsalade best zou smaken. Helaas is een prijs van € 13,95 wel hoog.
De Rynsky Ryzlink, van Sonberk, riep heel wat discussie op. Sommigen vonden de extreem hoge zuren heel prettig, anderen vond het toch wat te heftig. Zelf vond ik de hoge zuren niet uitnodigen tot nog een glas, hoe dol ik ook op Riesling ben normaal gesproken. Ook bij enig opwarmen in het glas bleef het moeilijk door de zuren heen te proeven en andere dingen in de wijn te ontdekken.
Discussie over rood Grote meningsverschillen ontstonden ook over de beide rode wijnen van de avond: Svatovavřinecké 2006 (gangbare wijn- en druifbenamingen zou ook wel handig zijn) en Zweigeltrebe 2004 riepen veel discussie op. Svatovavřinecké bleek te staan voor Sant Laurent, een druif die in Oostenrijk heerlijke sappige rode wijnen oplevert. Zelf vond ik hem zeer prettig, anderen vonden de zuren in deze wijn te hoog. De Zweigelt karakteriseerde ik als bramensap met alcohol. Over het algemeen vonden we de laatste toch een prettige, makkelijke wijn. De prijzen van net onder een tientje vielen hier mee.
Eén wijn, een Grüner Veltliner, bleek helaas gekurkt. Gelukkig zorgde de vrolijke kennismaking met de andere wijnen, en de twee wijnen die ik eerder al had geproefd (zie 3 en 9 februari 2011), dat mijn indruk van de Tsjechische wijnen positief is. Tsjechië wordt een land dat potentieel goede wijnen gaat voortbrengen, maar dat er nog niet is. Leuk om in de gaten te houden!
De gratis download van High Performance Wines vind je overigens hier.
Michael Ryan zegt
Hoi Mariëlla,
Lees net je blog over jullie proefsessie van 'onze' Tsjechische wijnen.
Objectieve feedback is wat wij nodig hebben – en in grote lijnen herken ik jullie constatering.
Het 'wijnprofiel' van Tsjechië moet de komende jaren nog helderder naar voren komen. Dit is een van punten waaraan wij hard werken. Welke wijnen/druiven zijn bepalend voor de profilering van Tsjechische wijnen in de komende jaren. Tegelijkertijd moeten deze wijnen enige 'herkenbaarheid' opleveren onder wijnliefhebbers waardoor de kans op erkenning voor de kwaliteit verder wordt vergroot.
Binnen ons portfolio, valt hierin dus ook nog een groeislag te maken, toch?
De prijs-kwaliteit verhouding is er eentje die Steven en ik al een aantal keren hebben gevoerd met elkaar. Ook wij weten dat het fantastisch zou zijn als we iets kunnen zakken in de prijs. Maar kostentechisch (prijsniveau Tsjechië, transport, invoer etc. ) is dit onhaalbaar op dit moment.
Grotere volumes helpen ons vanzelfsprekend 😉
Fijn om te lezen dat het extra toetje (strowijn) van de avond in de smaak viel.
Dank voor je kritische blog – input waar wij iets mee kunnen.
Groet,
Michael Ryan
VINICE