Hij is er weer, de Beaujolais Nouveau. Sinds afgelopen donderdag mag de jonge rode wijn uit de Beaujolais, gemaakt van gamaydruiven, weer verkocht worden. De belangstelling lijkt toch echt terug te lopen, want ik zag dit jaar geen grote schappen vol bij AH. (Bij nader inzien: ik heb nog helemaal geen enkele fles gezien.)
Wel kwam ik recent deze fles tegen, in het Zaanse Schans Museum. Ik moest er stevig om grinniken, want als er één slechte combinatie is, is het wel zoute pinda’s met rode wijn.
Het Zaanse bedrijf Duyvis had blijkbaar iets te vieren dat jaar: 100 miljoen productie-eenheden gehaald. Zouden het 100 miljoen zakjes pinda’s geweest zijn? Wie kregen er allemaal zo’n fles Beajolais (spellen kon de etikettenmaker niet)? Alle personeelsleden?
Het was wel in een jaar dat Beaujolais Primeur (zoals wij het toen nog noemden) ongekend populair was: in 1985 werd de wijn voor het eerst naar Japan verscheept en sindsdien zijn de Japanners er helemaal wild van. Er wordt zelfs in gebaad.. Maar ook daar lijkt de belangstelling terug te lopen. De primeurwijn werd dit jaar al in PET-flessen en ver onder de prijs aangeboden door een supermarktketen, om maar voldoende omzet te krijgen.
Meer weten over Beaujolais Nouveau en zijn geschiedenis? Gilbert Garrier schreef in 2002 L’histoire du Beaujolais Nouveau, verschenen bij uitgeverij Larousse. Ik moet er eens naar op zoek.
