Einde van een droom….

Helaas, mijn kansen zijn verkeken. Een toekomst als kleine wijnimporteur voor vrienden en kennissen lijkt er ook niet meer in te zitten. Tenminste, als ik de accijnsen in Nederland wil ontduiken.

Deze zomer namen we voor vrienden drie flessen rode Sancerre mee, op verzoek, omdat ze die zo lekker vonden. Eigenlijk was dat wel heel leuk om te doen, en we zagen er wel wat in voor de toekomst: met een auto vol flessen uit Frankrijk thuiskomen en die doorverkopen aan vrienden en kennissen.

Maar het Europese Gerechtshof in Luxemburg heeft gisteren die toekomstdromen de grond in geboord. Europese burgers moeten de wijn die zij uit hun vakantieland importeren zelf vervoeren én zelf consumeren. Doen zij dat niet, moeten zij in eigen land verplicht accijns bepalen.

Nu vraag ik me af wat er gebeurt als wij met zijn tweeën de ons toegestane 180 liter meenemen en die gezellig na een avondje proeven doorverkopen aan vrienden, familie en kennissen. Als ik de berichtgeving goed lees, zijn we dan toch strafbaar. We hebben de wijn dan wel zelf ingevoerd, maar niet zelf geconsumeerd. Het is maar even dat je het weet. Al denk ik niet dat er veel controle mogelijk zal zijn op dit soort zaken. Alleen wijn laten vervoeren naar je eigen land en dat dan accijnsvrij door willen verkopen, nee, dat is niet zo slim.

Overigens meldden andere bloggers dit nieuws al eerder, realiseer ik me nu. Maar vanmorgen viel het kwartje pas goed door een artikel in de Volkskrant waarin Bob Joustra aan het woord komt. Deze wijnliefhebber had in 1997 voor zijn wijnclub wijn uit Frankrijk laten vervoeren naar Nederland. Hij kreeg daar – vanwege dat laten vervoeren – een aanslag van de Belastingdienst over. Na jaren van procederen is Joustra nu door het Europese Hof definitief in het ongelijk gesteld.