Voor wijn moet je soms geduld hebben. Geduld om de geur en de smaak tot zijn recht te laten komen. Dat geduld wordt soms slechts enige tientallen minuten op de proef gesteld, soms ook jaren. En soms wordt het geduld uiteindelijk toch niet echt beloond. Gisterenavond proefden we twee wijnen die allebei enige vorm van geduld nodig hebben, al is niet zeker dat dat geduld ook in beide gevallen beloond zal worden.
Ik begon met een glas van de op Rosé aan Zee bekroonde rosé Sueterie 2006 van de Nederlande wijngaard Hof van Twente. Het zou de beste rosé van 2007 zijn, uitverkoren boven 150 andere inzendingen. Vorig jaar mocht ik de – eveneens bekroonde – rosé 2005 op domein proeven en die beviel toen uitstekend. Mijn verwachtingen voor de versie van 2006 waren dan ook hoog gespannen. Helaas, ik moet eerlijk bekennen dat ik tamelijk teleurgesteld gestopt ben na het tweede glas. De geur van de wijn werd zo gekenmerkt door de lucht van vieze vaatdoekjes dat het niet anders kan of er is te veel sulfiet gebruikt om de wijn te stabiliseren. Ik heb de wijn in het glas nog even ruim een kwartier laten staan, om te kijken of de geur wegtrok, maar dat was niet het geval. Heel af en toe kreeg ik wel de indruk dat er sappig fruit te proeven was onder al die zwavel, maar dat was te weinig om van de wijn te kunnen genieten. We zullen de andere twee aangeschafte flessen voorlopig niet drinken; misschien dat de sulfietindruk met de tijd zal afnemen. De Sueterie 2006 is gemaakt van 100% cabernet sauvignon, heeft een zonnig-oranje tint en slechts 11,5% alcohol. De prijs is
€ 11,00.
Als begeleiding van onze moussaka kozen we vervolgens een fles die we onlangs hadden binnengekregen om te beoordelen: Solar de Sael Roble 2003 van Viñedos y Bodega Arturo Garcia uit de Spaanse wijnstreek Bierzo (tussen Galicië en Ribera del Duero), gemaakt van 100% mencia-druiven. Voor deze fles rode wijn van een totaal onbekende druif moet de consument € 8,95 betalen. Voor dat bedrag verwachtten wij dan ook wel enige kwaliteit in het glas, want anders importeer je een dergelijke wijn niet, vinden we.
Ook deze wijn viel ons in eerste instantie tegen: weinig zuren, weinig smaak en afgezien van het stevige alcoholpercentage (14%) een slappe indruk. Gelukkig had hier de factor ‘geduld’ wat sneller invloed. Na enige tijd in het glas en in combinatie met het eten kwam de wijn wat meer tot zijn recht. In de geur bleven het vanille van de nieuwe eikenhouten vaten en de alcohol overheersen, maar het fruit – hoewel overrijp – kwam wat meer aan het licht en de wijn werd wat aangenamer naarmate hij meer contact met zuurstof had gehad. Ondanks dat bleef de wijn ‘lijden’ aan een te hoog alcoholgehalte en te weinig zuren. We vermoeden dat de druiven veel te rijp geoogst zijn, waardoor er te veel suikers en te weinig zuren aanwezig waren in de druiven.
De menciadruif staat volgens Jancis Robinson (Vines, Grapes and Wines) bekend om zijn delicate en aromatische wijnen van goede kwaliteit, maar deze fles is daar helaas geen goed voorbeeld van. Met enige geduld wordt dit na een kwartiertje in het glas een drinkbare barbecuewijn, maar meer ook niet. In ons puntensysteem krijgt de Solar de Sael een 1,5 (correctie: dit moet zijn een 2,5): tussen ‘niet meer aanschaffen’ en ‘blij als ik dit op een feestje krijg’ in.
Geduld hebben is bij het drinken van wijn een schone zaak. Maar wees er ook op bedacht dat dat geduld niet altijd beloond wordt!
Op de foto: een perceel van Wijngaard Hof van Twente.
Ed van Wijnerij zegt
‘ons puntensysteem’ met o.a. ‘niet meer aanschaffen’ en ‘blij als ik dit op een feestje krijg’.
Klinkt leuk ! Wat zijn de overige kwalificaties die jullie gebruiken ?
Mariëlla zegt
Hoi Ed,
ik raak ook wel eens in de war met mijn systeem 😉 Blijkt dat ik het omgedraaid heb dit keer. Kijk even in de sidebar rechts, daar heb ik het systeem maar eens vastgelegd.