We hadden het graag voor onszelf willen houden, onze ontdekking. Maar helaas, het is al geen geheime tip meer, las ik recent op Facebook. De wijnen van Tamara Kögl uit het Oostenrijkse Ratsch, in Südsteiermark, zijn ontdekt. Tenminste, in Oostenrijk zelf: deze maand staat de 27-jarige wijnmaakster op de cover van een vrouwenblad in Steiermark, DIE SteirerIN. Het artikel heeft als titel: De passie van Tamara Kögl. Een knappe jonge vrouw kijkt je vanaf de omslag zelfverzekerd aan, terwijl ze een glas wijn vasthoudt in een pose die een affiniteit met Zen suggereert. Dat zou best eens kunnen, die affiniteit, maar helaas heb ik het haar niet gevraagd. Want ik ontmoette Tamara enige weken geleden bij een bezoek aan haar ‘domein’, Weingut Kögl, waar ze druk bezig was met het verder opknappen van een 300 jaar oud maar in de loop der jaren vervallen houten bedrijfsgebouw (Moarhaus) tot een sfeervolle Buschenschank. Oude balken, van overal gehaald, werden die middag door een tractor versleept om te gebruiken voor de verdere restauratie van het pand.
Wij kwamen aan op de rustdag van de Buschenschank, maar hadden dankzij wijnkennis Elisabeth Seifert een afspraak en werden ontvangen in de tuin, op de rand van de wijngaarden, met een schitterend uitzicht over vrij steile hellingen van de Stermetzberg. De wijnstokken lopen er in strenge rijen steil naar beneden de helling af, en niet ver weg ligt weer een andere helling, steil omhoog, zodat je eigenlijk in een soort keteldal kijkt. Er stond een stevige wind, maar met de temperaturen van dat moment was dat heel welkom.
De bescheiden en charmante Tamara, een voormalig wijnkoningin, ontving ons zeer hartelijk, met een koele fles Muskateller, één van haar favoriete wijnen. Zoals ze aan andere wandelaars meldde: “De Buschenschank is vandaag helaas gesloten, maar we laten hier niemand van de dorst omkomen.” Waarna ook die wandelaars een koele fles wijn aangeboden kregen.
Als snel vertelde Tamara ons honderduit over wat zij, sinds ze aan het hoofd van het bedrijf staat, al gedaan heeft en wat zij nog voor plannen heeft. Zij heeft zeer duidelijke ideeën over de koers die ze met het wijngoed en de Buschenschank wil varen. Op mijn vraag wat zij anders doet dan haar ouders, was ze heel duidelijk: veel! Kleine en grote veranderingen zijn op alle terreinen doorgevoerd, in de wijngaard zowel als in de kelder. Maar ook de restauratie van de oude schuur tot een rustgevende en authentieke plek om een hapje te eten, is een project van Tamara zelf. Al sinds ze een klein meisje was, wilde ze iets doen met de schuur die op het erf stond te verkommeren: ‘Dat moest gewoon!’
Haar liefde voor de geschiedenis en de traditie van de streek – op foto’s zie je Tamara ook regelmatig in klederdracht – verhindert haar niet om met twee benen in de moderne tijd te staan: er is een Facebookpagina, een fraaie website, een iMac in de Buschenschank. Bij Kögl combineren ze de ‘best of both worlds!’
Tamara volgde een gedegen wijnopleiding, zowel voor de wijngaard als voor de kelder, en is afgestudeerd in 2010. Samen met haar vader vormt ze nu een team; samen verwerken zij de druiven van de circa 4 hectare, grotendeels gelegen op de Stermetzberg. Tamara neemt daarbij de beslissingen. Het assortiment is traditioneel voor de streek: van alles een beetje, met onder andere grüner sylvaner, welschriesling, weissburgunder, morillon (chardonnay), muskateller en natuurlijk sauvignon blanc. Voor rood en rosé is er ook wat zweigelt aangeplant.
Wij proefden al pratend en genietend van het werkelijk betoverende uitzicht een handvol wijnen, allemaal even fris en zuiver: Grüner Sylvaner, Weissburgunder, Grauburgunder, Muskateller en Sauvignon Blanc. Alle wijnen waren licht, vrolijk en fruitig, zonder betekenisloos of saai te worden. Echt wijnen voor een zomerse dag, waarin het karakter van de druif goed tot uiting kwam. Een fles van ’t een of ’t ander was eerlijk gezegd zo weggewerkt.
De Sauvignon Blanc is een typische Sauvignon Blanc uit Steiermark: niet het type Loire, niet het type Nieuw-Zeeland, maar er mooi tussenin. Aroma’s en smaken van groene paprika, brandnetel, passievrucht en cassis. Maar allemaal niet tè, en lekker droog.
De Sylvaner is fris met een tikje citrus, de Weissburgunder vol zonder zwaar te worden, en zowel een tikje kruidig als voorzien van een toefje citrus. De Muskateller is de echte dorstlesser van het geheel: verfrissend, met wat muskaattonen, ingetogen en toch heerlijk fris. De Grauburgunder, van de Stermetzberg, had gerijpt in houten vaatjes en rook naar karamel: heerlijk vol, prachtig complex!
Helaas (voor ons dan) was de Sauvignon Blanc van de Lage Stermetzberg uitverkocht. Deze wijn van een hogere kwaliteit, waarbij het beste fruit van Sauvignon Blanc wordt gebruikt, heeft meer diepgang en structuur en is gedeeltelijk in grote houten vaten, gedeeltelijk op kleine eiken vaatjes opgevoed. De Lage Stermetzberg bestaat uit zeer diverse bodems, onder andere kalk, mergel en zandsteen. De wijnen van de Stermetzberg drukken, aldus Tamara en mijn kennis Elisabeth, vooral die bodems uit. Ik vrees dan ook dat we snel terug moeten naar Südsteiermark, langs de Sloveense grens, om ook deze wijn te proeven. De jaargang 2012 belooft uitstekend te worden, dus dat zal zeker geen straf zijn. En Weingut Kögl verhuurt ook kamers, dat is makkelijk!
Foto 1: Nico Poppelier; meer foto’s van het bezoek aan Weingut Kögl vind je op Facebook.
