Genoten met Kerst?

Genoten met Kerst? vroeg @HenriBloem mij op Twitter. Ja, zeker, genoten. Maar ook diep teleurgesteld. Open je eindelijk vol verwachting een halfje Sauternes 2001, gemaakt door Raymond Lafon, keldermeester van het beroemde Château d’Yquem. Die heb je als aandenken meegebracht van La Winery in Bordeaux, toen je daar was met de wijnreis van de vinologenopleiding in 2007. Blijkt dat stomme flesje gekurkt! Grrrrrrrrr. Hoopvol lieten we het flesje nog een dag, twee dagen staan, maar op maandag was de vieze kartonlucht nog altijd niet verdwenen. Het was echt een gekurkte Sauternes!

Gelukkig was er ook veel heerlijks deze Kerst, om te compenseren voor de teleurstelling. Onze gerijpte Bordeaux deden het als altijd weer goed. Dit keer waren een Amiral de Beychevelle 2001 (tweede wijn van Château Beychevelle, Saint Julien), bij hertenbiefstukjes, en een Château Pavillon Bel Air 2005 (Lalande de Pomerol), bij de varkensrollade, aan de beurt. Geweldig toch, om uit eigen voorraad telkens weer iets moois te kunnen pakken? Lang leve ons wijnabonnement bij Van Wageningen en de Lange. We leggen jaarlijks voor een vast bedrag aan euro’s wijn weg, en kunnen daar dan jaren later, als de wijn op dronk is, naar eigen inzicht over beschikken. Het systeem berust op een geweldige ingeving van de naamgever van de firma, de heer Van Driel van Wageningen, die het kort na de oorlog invoerde, voor al die mensen die geen kelders meer hadden om goede wijn zelf te bewaren!

Meer drinkplezier was er ook van een oudere Pouilly Fumé uit 2004, meegebracht door een gewaardeerde gast. Het was spannend omdat we niet wisten of de wijn nog goed zou zijn, maar gelukkig, hij bleek nog heerlijk mild en bloemig, met voldoende frisse zuren om tegen een plakje zalmcarpaccio op te kunnen. Diezelfde gast nam ook een flesje Tokaji Aszu van Degenfeld mee, 5 puttonyos, voor bij de Christmas pudding. Dat was misschien wel de beste combinatie van allemaal. Wat jammer toch, dat we zo weinig Tokaji Aszu drinken!

Tot slot moet ik nog de Late Harvest Brisa di Otoño 2007 van Trivento noemen. Deze zoete dessertwijn was een totale verrassing voor ons! We dronken hem bij de schoonfamilie, die hem gewoon bij de C1000 uit het schap plukte.
Trivento is een Argentijns bedrijf, opgericht door het Chileense Concha y Toro op een van de top-wijnlocaties in Argentinië, de Uco Valley. Net als veel andere investeerders ziet Concha y Toro het potentieel van deze vallei aan de Argentijnse kant van de Andes en is er eind jaren negentig begonnen met een uiterst modern bedrijf. Wijngaarden werden op diverse plaatsen aangekocht of aangeplant, onder andere in Tupungato, op een hoogte van 1300 meter. De koelte van de streek zorgt voor goed rijpende witte druiven als sauvignon blanc en viognier, waarvan de Brisa di Otoño gemaakt is.

Zowel Nico als ik meenden eerst de kenmerkende geur van botrytis in de wijn te ontdekken. Bij nader onderzoek bleek dat echter waarschijnlijk de geur van houten vaten te zijn: zowel de vergisting als de rijping van deze wijn van laat-geoogste druiven vond plaats op houten vaten van Frans eiken. Botrytis is verder zo goed als onmogelijk in de omstandigheden waar deze druiven groeien: naast de hoogte en de koelte spelen ook de drie winden (tri vento) die in het gebied heersen een belangrijke rol voor de aanplant in de wijngaarden. Een schimmel als botrytis cinerea heeft in die omstandigheden geen kansen zich te ontwikkelen. Ik ga straks nog even snel naar de C1000, kijken of er al wat flesjes in de uitverkoop gaan….