Valencia associeer ik niet onmiddellijk met wijn, meer met sinaasappels. Toch wordt er al eeuwen wijn gemaakt in het gebied en is de stad Valencia een belangrijke uitvoerhaven voor Spaanse wijnen. In de twintigste eeuw kwamen er goedkope tafelwijnen vandaan, maar inmiddels is ook hier een generatie wijnmakers aan de slag die het tij wil keren. Tot die groep behoort de familie Gandia van La Casa de las Vides, van oorsprong kwekers van druivenstokken maar sinds 2005 ook wijnproducenten. Casa de las Vides, of korter Casavides, ligt in het zuiden van de provincie Valencia. Tussen de steden Alicante en Valencia, in het achterland van Benidorm, ligt een fraaie vallei met hellingen van 400 tot 600 meter, gericht op het westen, naar de Middellandse Zee. In die vallei heeft Casa de las Vides haar wijngaarden. De bodem in deze Vall d’Albaida – Witte Vallei volgens de Arabieren – bestaat uit witte klei en kalksteen en is uitermate geschikt voor wijnbouw.
De familie Gandia trok de bekende oenologe Ana Martin Orzaín aan om te adviseren bij het wijnmaken, en nam de Nederlander Emilio Saez van Eerd aan als export-manager. Deze export-manager ontdekte al snel het nut van internet én van bloggers, en zo kwam het dat via via en ook nog eens via andere wegen zijn naam én de wijn die Emilio aan de man wil brengen, bij mij terecht kwamen. Een fles Aculius 2006 stond afgelopen week op mijn proeftafel, en werd al snel uitgeprobeerd, aangezien ik inmiddels erg nieuwsgierig was.
De fles straalt status uit, met een fraai roze etiket in Romeins-aandoende belettering. Om de hals hangt een imitatie van een Romeinse munt, waarover op YouTube nog een aardig filmpje te zien is. De wijn is nog niet in Nederland verkrijgbaar, voor zover ik weet.
Aculius wordt gemaakt van tempranillo, merlot en syrah, ondergaat drie weken inweking op de schillen en malolactische fermentatie op nieuwe vaten van Frans eiken. Daarna rijpt hij 12 maanden in dezelfde vaten. Na de botteling duurt het nog enige maanden voordat de wijn op de markt komt. Het aroma is enorm fruitig en romig, met bosfruit dat de boventoon voert. In de mond is de wijn eveneens fruitig, kruidig en warm, maar ook opmerkelijk fris voor een wijn uit een zo zuidelijk deel van Spanje. In de afdronk overheerst een bittertje, waarvan ik denk dat het met enige tijd rijping wel minder zal worden. Wat mij betreft is de wijn nog iets te jong om te drinken; ik twijfel nog of de tannines misschien zelfs wat groen overkwamen, of dat het slechts de jeugd van de wijn is. De afdronk is niet heel lang en Nico vond de wijn wat al te vlot, commercieel zelfs. Ik ben het in zoverre met Nico eens dat de wijn nog wel wat meer diepgang zou kunnen gebruiken om écht interessant te zijn. Maar goed gemaakt was hij zeker en verrassend fris. Wat mij betreft een categorie 2, met de potentie voor categorie 1. Tenslotte is men bij Casavides nog slechts heel kort bezig met wijnmaken; die diepgang zal er zeker komen, is mijn overtuiging.
Met dank aan Meisje van de Slijterij, voor de proeffles, en Ryan en Gabriella Opaz, voor het hernieuwd wekken van mijn belangstelling voor Casavides.
