Geproefd: Getaria Txakolina

Etiketten vertellen meestal een verhaal dat wel te begrijpen is; tenminste, als je ook de taal van het land van oorsprong een beetje snapt. Maar wat moet je met een etiket in het Georgisch, Grieks of Bulgaars? Of Baskisch? Baskisch? Ja, Baskisch, want ook daar, in het toch wat kille en natte noorden van Spanje, aan de Golf van Biskaje, wordt wijn gemaakt. Wijn van vooral twee druivenrassen: hundaribbi zuri (wit) en hundaribbi beltza (rood). Het merendeel van de wijnen is wit, slechts tien procent is rood.
Bij de Gouden Ton kocht in onlangs uit nieuwsgierigheid een Baskische wijn, waar ik vervolgens het internet voor nodig had om te begrijpen wat nu wat is op het etiket.

De naam van de wijn is Getaria 2008, de producent heet Txomin Etxaniz, waarbij Etxaniz de familienaam is. Het herkomstgebied is Getariako Txakolina. Naast dit herkomstgebied zijn er nog twee wijngebiedjes: Bizkaiko Txakolina en Txacoli de Álava, samen 300 ha.
Deze informatie haalde ik grotendeels van de website van de producent; naast de Getaria maakt de familie Etxaniz nog een mousserende wijn en een laat geoogste. Naar die laatste ben ik zoals gebruikelijk uiteraard weer erg benieuwd….

Wat vonden we nu van, van deze fles Getaria 2008? De meningen waren sterk verdeeld. Zelf vond ik het wel lekker fris bij de gefrituurde inktvisringen. Veel zuren, licht prikkelend, wat kaal, maar daardoor goed passend bij het wat vettere eten. Een wijn die de mond schoonmaakt na een hapje eten. Ik wil dit nog wel eens drinken op een terras ergens tussen Bilbao en San Sebastian, bij gerechten met ansjovis bijvoorbeeld (tip van de website van de DO Getariako Txakolina). Nico vond de wijn minder geslaagd: hij omschreef het als basiswijn voor een mousserende wijn… Volgens mij niet slecht gevonden, al heb ik dit natuurlijk nooit geproefd. Zou cava uit de Pais Vasco (Baskenland) inderdaad van hundaribbi gemaakt zijn? Ik heb het nergens kunnen vinden….

Deze txacoli – zoals de wijnen uit Baskenland collectief genoemd worden – was overigens een stuk beter dan degene die we in Barcelona dronken bij een van de meer toeristische pinxtos-restaurants (pinxtos zijn Baskische tapas, zeg maar). Die Etxeko was laffer, zoetiger, minder fris.

Je drinkt een txacoli uit kleine glazen bekertjes (zie foto); de wijn wordt ingeschonken door een speciaal tuitje op de fles. De wijn hoort door dat tuitje van hoge afstand in het glas te kletteren…. Ik ben helaas vergeten het tuitje dat ik bij de Gouden Ton kreeg, te gebruiken vorige week; ik zal toch nog eens een fles txacoli moeten kopen.