Meestal schenk ik mezelf onder het koken alvast een glaasje wijn in. Maar na een eerste slok van deze wijn heb ik de champignons en de aardappels even opzij geschoven, ben naar boven gestoven, heb een notitieblok gehaald en ben met het glas voor me aan de keukentafel gaan zitten.
Wat een slok! Wat een power kwam er uit dat glas. Dit was niet echt wat ik verwacht had. Voor bij de zuurkoolstamppot stond een Riesling 2007 uit de Elzas op het programma, Grittermatte, van Domaine Julien Meyer. Ik wist alleen dat de maker biologisch werkte, verder niets.
Wat ik in het glas aantrof kan ik als volgt omschrijven: donkergeel van kleur; in de neus veel fruit (rijpe appels, tropisch, beetje banaan) en iets oxidatiefs, alsof er wat sherry door zat. De smaak was vol en rijk, zelfs wat aards, met wel frisse zuren, een mooi bittertje en een ellenlange afdronk. Bovendien was de wijn iets filmend, maar absoluut niet zoet. De zuurkool en de wijn verdroegen elkaar redelijk; de scherpe blauwaderkaas door de zuurkool was een minder goede combinatie, helaas.
Bij nader onderzoek bleek Meyer een bijzonder domein te zijn. Sinds 1991 worden geen synthetische producten (denk aan kunstmest, onkruidverdelgers, insecticiden) meer gebruikt en wordt de wijngaard op biologische wijze onderhouden. In 1999 besloot de eigenaar, Patrick Meyer, om biodynamisch te gaan werken. De wijngaard wordt nu gezond gehouden met kruiden, aftreksels van planten en met homeopathische preparaten.
Deze Riesling kreeg bovendien een bijzondere behandeling: Meyer voegde geen zwavel toe, waardoor de smaak totaal anders is dan je van Riesling gewend bent. (Het is niet te hopen dat ze op het volgende vinologen-proefexamen zoiets neerzetten, je raakt er danig van in de war.)
Maar Meyer deed nog meer. Of eigenlijk liever: nog minder. Ook gisten en enzymen werden achterwege gelaten. Vergisting vond plaats in open, roestvrijstalen cuves. Malolactische gisting werd niet geblokkeerd en de wijn mocht rijpen op zijn grove lie (droesem). Pas bij de ongefilterde botteling werd een minieme (20 mg/l) hoeveelheid sulfiet toegevoegd. Zou dat niet gebeurd zijn, dan zou de wijn niet in staat zijn te reizen of bewaard kunnen worden.
Het grappige was dat ik net een paar dagen eerder tijdens de lezing van Tjitske Brouwer over biologische en biodynamische wijnen kennis had gemaakt met hetzelfde type wijn, maar dan uit Italië. Daar werd me duidelijk dat dit wel eens een deel van de toekomst zou kunnen zijn: oxidatieve wijnen met zo min mogelijk ingrijpen door de mens. Ik ben er erg van gecharmeerd, maar voor veel mensen zal het dan een ‘acquired taste’ moeten worden, vrees ik.
Verder kwam deze wijn geheel toevallig van Vinoblesse (prijs € 13,35), waar Tjitske Brouwer samen met Marc Collard eigenaar van is. Op de site van Vinoblesse staat een uitgebreider artikel over Patrick Meyer, dat ik van harte kan aanraden. En binnenkort kom ik nog terug op deze toch steeds vaker voorkomende biologische en biodynamische wijnen.
Albertus zegt
Probeer ook eens een Rias Baxias bij de zuurkool. Afgelopen week deze combi geprobeerd. Was tegen de verwachtingen in perfect. Ik ben helaas de producent vergeten, maar hij bezat genoeg zuren en de afdronk bleef mooi bloemig. Ik at er verder op de huid gebakken kabeljauw bij en een saus van beurre blanc. Ook ja en de zuurkool aangemaakt met wat roomboter en truffelolie(aroma).