Vandaag kan ik iets opvallends constateren: schrijf ik over dure wijn, wordt Wijnkronieken ineens heel druk bezocht. Schrijf ik over prut van de Aldi, idem dito. Schrijf ik gewoon over supermarktwijn, ach, dan is het bezoek niet meer of minder dan normaal.
Dus nu ben ik wel benieuwd wat jullie gaan vinden van mijn proefnotities van de Casillero del Diablo Merlot 2005, verkrijgbaar bij Albert Heijn voor € 5,99. Je moet ervoor even naar Winelog surfen, aangezien ik de notitie daar in de rubriek ‘Wijnschrijvers getest’ heb geplaatst. Laat daar of hier maar eens horen wat je van dergelijke wijnschrijverij vindt. Nu eens geen pruimen, cacao en houttonen, maar wijnmomenten, wijn voor welke gelegenheid.
Chalias zegt
Dure wijn kopen is onzin. Vaak kan je alleen constateren dat die anders smaakt dan je gebruikelijk super wijntjes.
Om daar nou zoveel geld voor neer te tellen? Het heeft veel met imago te maken. Die ontleen ik niet aan wijn. Fransen drinken zich al generaties blaauw aan wijn dus kenners zou je zeggen. Maar als ik in de super U of bij leclerque kijk wat die Fransen nu kopen dan zijn het altijd wijntjes tot 10 euro en vaak veel goedkoper. Hebben die mensen dan geen verstand van wijn?
Een tijd lang heb ik daar, ik woon er al bijna 30 jaar een deel van het jaar, dezelfde wijntjes gekocht als die Fransen. Sommige waren zuur en niet echt lekker maar er waren ook heel behoorlijke kwaliteitjes die ik op het eerste gezicht niet uit mij zelf zou kopen.
In denk daarom dat je bij wijnen van rond de 10 euro nog wel kan stellen dat er scherpe kwaliteitsverschillen zijn. Bij wijnen van prijzen daarboven zijn niet meer zulke kwaliteitsverschillen te merken en koop je met de wijn voor dat bedrag verder gebakken lucht.
Met de godkope open wijnen bij de boer koop je ook vooral sfeer en als iets de wijn goed doet dan is het de sfeer. Ik koop,nogal eens wijn bij Vigier, onze buurman in de Ardeche. Toen deze boer nog klein was kochten we er de goedkope open wijn die je in plastic vaatjes met een kraantje er aan meenam. Die dronken we dan met tamme kastanjes en sardines die je bakte boven een braisse in de open haard. Die wijn smaakte altijd naar meer. In de côte du Rhone kochten we altijd bij Chalias, wiens naam ik hier altijd leen, heerlijke rode open wijn van een fantastische kwaliteit. Het liep daar altijd storm van Nederlanders, Fransen, Engelsen en Duitsers. Helaas was hij dan altijd snel door zijn voorraad heen.
De opgefokte beschrijvingen van wijn op vooral het wijnprikbord halen het niet bij de toegevoegde waarde van de plattelands sfeer in Frankrijk met goedkope open wijn van de boer.