Hoewel Griekenland als wijnland momenteel een van de meest spannende wijnlanden is, waar veel gebeurt en de kwaliteit van de wijnen al enige decennia aan het stijgen is, zijn er altijd plekken waar nog echte verrassingen wachten. Zo’n plek troffen we deze zomer op het eiland Lefkas. In de bergen, omringd door prachtige natuur en met uitzicht op de baai van Nidri, ligt het dropje Platistoma, niet ver van het bekendere Karya, waar de toeristen van de kust vaak verkoeling komen zoeken en lunchen op het plein vol platanen.
Opzij van het plein van Platistoma vind je Siflogo Winery, aan een weggetje waar de verlaten druivenranken door de bomen slingeren. Hier heeft Vasilis Papanikolopoulos sinds 2019 het werk van zijn ouders Dionysis en Maria overgenomen. Zij begonnen het bedrijfje in 1994. Toen wij in de zomer van 2019 echter rondkeken op Lefkas om een wijnhuis te vinden, vonden we er maar twee. En Siflogo was daar niet bij. Vasilis vertelde ons dat hij inderdaad rustig aan begonnen was, maar wel degelijk in 2019 al bezoek ontving. Gelukkig dan dat wij dit wijnhuis nu in 2022 wel ontdekten! Want Vasilis maakt mooie en spannende wijnen, hoofdzakelijk te omschrijven als ‘natuurwijn’: geen chemie in de wijngaard, spontane vergisting, geen toevoegingen in de wijnkelder, ongeklaard en ongefilterd. Bovendien werkt Siflogo met uitsluitend inheemse druivenrassen, waarvan sommige nog maar net hun potentieel aan het onthullen zijn. De liefhebber en verzamelaar van druivenrassen voor zijn lijst kan hier zijn hart ophalen!
Venetië en rozijnen
Zoek je Lefkas op in het boek The Wines of Greece, van Master of Wine Konstantinos Lazarakis, uit 2018, dan vind je over Lefkas maar erg weinig. Ik lees er dat het eiland relatief goed bedekt is met wijngaarden, maar dat er maar erg weinig productie is. Wijnen van het eiland zul je in de meeste toeristenrestaurants dan ook niet tegenkomen. Wijngaarden hebben wij op onze autotochten in 2019 en deze zomer gek genoeg ook nauwelijks gezien. Ze liggen echter verstopt in de plooien van het bergachtige landschap – de bergen rijzen tot wel 1000 meter – en je moet de doorgaande routes af om ze tegen te komen. Gelukkig zagen we wel een aantal percelen rondom Platistoma. Een deel van die wijngaarden is overigens een overblijfsel van de Venetiaanse tijd, toen Lefkas rozijnen leverde, die vooral in de negentiende eeuw tot een succesvolle export leidden.
Mavropatrino
De bekendste druiven van Lefkas zijn de rode vertzami en de witte vardea. Vertzami heeft mogelijk een Italiaanse oorsprong en vind je ook op Korfoe en Cyprus. Import van dit druivenras door de Venetiaanse overheersers, die zowel Lefkas als Kreta en Cyprus op enig moment tot hun invloedssferen rekenden, lijkt dan ook een logische verklaring. Naast deze twee zijn er diverse andere druiven, waarvan Vasalis ons chlori noemde, waar hij druk mee aan het experimenteren is. Ieder jaar probeert hij wel iets nieuws uit: een nieuwe druif, een andere aanpak. Een blijvertje is zeker de rode Mavropatrino, waarvan hij een rosé maakt die al door natuurwijn-kenner Isabel Legeron is opgemerkt.
Mavropatrino is een druif die vroeger op Lefkas meer stond aangeplant, maar door zijn gevoeligheid en behoefte aan voorzichtig snoeien in onbruik raakte. Wij proefden in de sfeervolle maar toch wat donkere kelder een reeks boeiende wijnen: twee versies Vardea – de een ‘slechts’ biologisch, voor een breder publiek, en de andere een natuurwijn, met langere schilweking, ongefilterd en ongeklaard -, de Mavropatrino, en drie versies van Vertzami. Daarvan is de Keropatis, een lichte rode wijn (type clairet) echt helemaal mijn wijn, terwijl de twee andere Vertzami’s wat minder mijn stijl waren. We sloten af met een halfzoete muskaatwijn.
Thuis geproefd
Een aantal flessen ging mee, deels voor later in de vakantie, deels voor eigen ‘export’ in de koffer. De Vardea met 4 dagen schilweking zorgde voor een aangenaam avondje aan boord. De Keropatis ligt nog te wachten op het juiste gezelschap. De Mavropatrino openden we onlangs om nog even aan de vakantie herinnerd te worden:
Licht tomatenrood van kleur, in de geur licht rood fruit, wat kruidigheid. Hints van watermeloen en peer, tikje zoete impressie met mooie droge afdronk. Alcohol 13.7%, milde zuren. Een wijn met spanning en levendigheid, en voor even weer het gevoel van een terrasje in de bergen van Lefkas, omringd door geurend groen beschenen door de zon.
Siflogo-wijnen worden al wel geëxporteerd, maar niet naar Nederland. Een tip dus, voor importeurs van natuurwijnen!
