Dat was even schrikken gisterenavond! We hadden ons verheugd op een lekker glas Spaanse rode wijn. Jong, fris, krachtig, gekocht op een proeverij een paar weken geleden en hopelijk lekker bij vlees van de grill.
Maar er kwam ons een lucht van gekookte eieren tegemoet uit de fles: zwavel dus. Wat nu, vroegen we ons af? Drinken we dit op, spoelen we het weg, wat doen we met die fles? We decanteerden de wijn in een karaf, in de hoop dat de lucht wegtrok. Omdat we twijfelden over die ene fles, maakten we een tweede fles open van dezelfde wijn en die had hetzelfde euvel. Inmiddels hadden we de wijn ook geproefd en hij leek niet op de wijn die we een paar weken geleden hadden leren kennen op een proeverij.
Op de vloeistof in de karaf stond inmiddels een schuimend randje en toen begon het ons te dagen. Al pratende en denkende kwamen we tot de volgende conclusie: de wijn, uit 2003 notabene, was een beetje aan het nagisten – vandaar het schuimende kraagje. De makers hadden dit probleem onderkend en er een forse dosis sulfiet aan toegevoegd. Dat veroorzaakte die lucht van gekookte eieren.
We hebben de tweede fles weer helemaal gevuld en goed afgesloten, voor over een paar dagen. Van de eerste fles hebben we onze glazen volgegoten en die even een half uurtje laten staan. Bij het eten herkenden we de wijn weer die we hadden willen drinken.
Nu vragen we ons alleen af hoe dat nu toch kan: een wijn uit 2003 die nog nagist op de fles? Koolzuurgas in de wijn als gevolg van nagisting is bekend; bij Duitse wijnen is er zelfs een woord voor, ‘spritzig’. Maar is het normaal dat nagisting zo lang doorgaat? Onze wijnboeken boden niet direct hulp, maar misschien een oplettende lezer? Je kunt nog zoveel over wijn en wijnmaken lezen en leren: eigenlijk weet je nooit alles, dat blijkt maar weer.