Het leven van een blogger kent soms leuke verrassingen. Vorige week ontving ik plotseling, zomaar uit het niets, een mailtje uit Spanje, van een brand manager van Casa de la Ermita, een jong wijnbedrijf in de wijnstreek Jumilla, een heuvelachtig gebied in zuidoost Spanje. Of ik eens aandacht aan het bedrijf kon besteden… Inmiddels staan er een aantal flessen in onze voorraadkast, om kritisch te proeven. Ze werden slechts twee dagen na het betreffende mailtje afgeleverd namens de Nederlandse importeur, JJC Kwast Wijnkopers.
Vanavond, op dit natte heerlijk avondje, vonden we het wel toepasselijk zo’n flesje te legen.
Bij de flessen zat namelijk ook een rode zoete dessertwijn, Monastrell 2004. Geen bisschopswijn voor ons dus, wel wijn uit een kluizenaarshut, en heel toepasselijk uit Spanje.
Zondag hadden we hem al open gemaakt, bij de chocolademousse. Vanavond combineerden we de wijn met een notenchocoladetaartje naar een recept van Jamie Oliver (The Naked Chef is terug , p. 245).
De wijn heeft het karakter van een jonge ruby port, maar zonder het scherpe van de alcohol in port. Het alcoholpercentage is dan ook ‘maar’ 14.5%. De wijn barst van het fruit, en dan speciaal bosfruit. De eerste indruk is er een van zelfgemaakte bramenjam, daarna beginnen ook de tannines in de wijn op te vallen. Ook de geur van vanille is aanwezig. De wijn heeft na een temperatuurgecontroleerde fermentatie drie maanden gerijpt op eiken houten vaten.
Tegen het vette van de chocolademousse kon de wijn minder goed op, maar vanavond bij de notenchocoladetaart was het een uitgelezen combinatie. Ik had zelfs het idee dat de wijn er sinds zondag beter op was geworden.
Monastrell is een druivenras dat vanouds in Spanje gedijt, maar volgens sommigen ook in Frankrijk voorkomt onder de naam mourvèdre. Jancis Robinson vermeldt in haar standaardwerk Vines, Grapes and Wines deze verwantschap echter niet. In een warm klimaat is de monastrell een ideale druif: hij past zich aan aan ieder bodemtype en herstelt zich goed van voorjaarsvorst. De soort is zelfs erg resistent tegen de gevreesde druifluis of phylloxera. Dat betekent dat er in Spanje nog veel monastrell voorkomt die niet geënt is op Amerikaanse wortelstokken. Zo ook de monastrell van Casa de la Ermita; de huidige aanplant is zeker 80 jaar oud, niet geënt en vormt het hart van het jonge wijnbedrijf. Naast dit oude en inheemse ras worden op Case de la Ermita veel internationale druivensoorten verbouwd, waarover later meer.
De appellation Jumilla ligt ten westen van Alicante, dat weer aan de Middellandse Zee ligt. Evenals vele andere Spaanse wijngebieden heeft er in Jumilla de laatste twintig jaar een enorme moderniseringsslag plaatsgevonden, waarvan Casa de la Ermita een belangrijke exponent is. Met deze Sweet Monastrell grijpt het bedrijf enerzijds terug op een oude traditie van zware, zoete dessertwijnen, anderzijds vertegenwoordigd hij door zijn fruitigheid en zijn frisheid het nieuwe wijnelan van het land van onze goedheiligman.
Wij hebben genoten vanavond, niet alleen van de surprises en gedichten, maar ook van de uitstekende fles rode dessertwijn.