Ik zal maar gelijk eerlijk zijn: ik heb in Kroatië geen wijnmakers bezocht. Desondanks heb ik toch uitstekende Kroatische wijnen gedronken vóór mijn tent! Voor al diegenen die dit jaar nog naar het fraaie maar warme Istrië afreizen, en die net als ik niet veel verder komen dan de camping, de kust, zwemmen in zee of het bezoeken van een aardig havenplaatsje, geef ik hierbij een paar wijn-overlevingstips voor het noorden van Istrië.
- Let vooral op inheemse druivensoorten: malvazija voor wit, teran voor rood. De Malvazija’s zijn over het algemeen droog, hebben aroma’s van perzik, meloen en amandelen, en combineren uitstekend met visgerechten en zomers salades. Er zijn lichtere, goedkope varianten en duurdere versies, soms ook op hout gerijpt. De moderne Kroatische wijnmakers zetten in op Malvazija, zoals ik al eens op Wine Professional mocht ervaren. Teran is dezelfde druif als de refosco in Italië, en zelfs als mondeuse noir in de Savoie, aldus Jancis Robinson in Vines, Grapes and Wines. Teran’s zijn wat aardse wijnen, in hun jeugd soms ook nog wat hard; de Teran 2011 van Elio Fakin uit Motovun was pas lekker bij wat vette worstjes. Als toetje zijn er dan de zoete Muscats, waarvan die van het plaatsje Momjan een goede naam hebben.
- De supermarkten zijn goed gesorteerd! Zowel in de winkel op de camping als in de supermarkt aan de rand van Poreč trof ik flessen wijn van internationaal bekende producenten. Natuurlijk had ik mijn huiswerk gedaan, en wist ik dat ik moest letten op namen als Kabola, Kozlović, Arman, Roxanich en Trapan. En laat ik sommige daarvan nu ook gewoon in het supermarktschap aantreffen! Diverse van deze flessen, vooral de duurste, waren voorzien van een extra veiligheidssluiting, zodat je in de winkel niet alvast je kurketrekker kon grijpen om aan de inhoud te beginnen. Bij de kassa worden deze sluitingen verwijderd. Van een voor mij toen nog onbekende producent, Elido Pilato, kocht ik in een Konzum-supermarkt een fles Teran 2005. We vonden hem geweldig: de wijn had aardse tonen in de neus, heel fruitige smaak en was sterk mineraal. Verder vol, goed in balans, met prima zuren (om zuren schijnt Teran bekend te staan). Dat minerale komt van de terra rossa, de rode, ijzerhoudende bodems in Istrië, waarop zowel de wijngaarden als de olijfboomgaarden (zie foto) goed gedijen. Pilato blijkt na wat Googlen een gevestigde producent. Zijn folder, die ik op de camping vond, is uiterst modern, en als ik íets jammer vind, is dat ik er niet aan toegekomen ben hem te bezoeken. Zijn wijngaarden liggen in Vižinada.
Diezelfde supermarkten hebben naast de grote namen van het moment ook simpeler wijnen. Een prima keus voor alledag is het label Vina Laguna, van gigant Agrolaguna. Je treft dit merk werkelijk overal waar ze wijn verkopen. We dronken de simpelste malvazija van dit label, en vonden hem prima als apéritief of bij een simpele salade met kip. De supermarkten hebben verder ook wijnen uit andere delen van het land: diverse wijnen van de bekende druif plavac mali bijvoorbeeld, waaronder ook rosé uit Hvar.
- Een andere mogelijkheid om lokale wijn te kopen zijn kleine winkeltjes in toeristensteden. In Poreč troffen we er twee, beide zeer goed gesorteerd. Bijna alle namen van mijn vooronderzoek trof je daar. Je betaalt hier wel iets meer, maar hé, je bent op vakantie, gun jezelf die fraaie fles! Je mag ook proeven, en met veel plezier wordt er een nieuwe fles voor je opengetrokken. Bereid jezelf wel voor op proeven uit een plastic bekertje, van lauwe wijn… Bij de zelf gegrilde Jacobsschelpen van de barbecue dronken we de houtgerijpte Santa Lucia (malvazija) van Kozlović, gemaakt van druiven afkomstig van 50 jaar oude stokken (circa 30 euro), wat bepaald geen straf was. Een simpeler Malvazija 2011, ook van Kozlović (ongeveer 20 euro), ging open bij verse zeebaars van de barbecue. Daar kon geen restaurant tegenop, eerlijk gezegd.
- Natuurlijk kun je ook naar een wijnbar of in wijn gespecialiseerd restaurant gaan. Zelf bezochten we Puntulina in Rovinj, waar we genoten van een heerlijk Muscat van het huis Ravalico, terwijl de zon langzaam onderging. Vreemd genoeg betaal je hier, op een van de meest romantische plekken van heel Istrië, bijna niets voor een glas topwijn. De Muscat was licht zoet, fantastisch mooi in balans en werd geschonken in een zeer goed glas. Zelden proefde ik een zo goed geslaagde Muscat! Wijnbarren trof ik in alle toeristenplaatsen die we bezochten: Poreč, Rovinj en Novigrad.
- Ook langs de weg wordt wijn verkocht, in de vele fruitstalletjes die je in Istrië aantreft. Deze wijnen heb ik maar gelaten voor wat ze waren, gezien de hoge temperaturen.
Tot slot: naast wijn is Istrië vermaard om zijn olijfolie. We proefden diverse heerlijke oliën in het moderne proeflokaal in Tar, La Botega. De omgeving van Tar, dat dicht aan de kust ligt, kent tientallen kleine en grotere olijfolie-producenten, en het stadje promoot zijn olie net als andere gebieden de wijn. Helaas kon het meisje in het proeflokaal ons weinig uitleggen over olijfolieproductie en de verschillen in de oliën, aangezien ze niet meer dan twee woorden buitenlands sprak. Wel is er een Engels/Duitse brochure, waaruit we leerden dat er verschillende soorten olijven in de omgeving voorkomen: leccino, pendolino en Poreč Rosciola bijvoorbeeld. De smaak van de olie wordt onder andere bepaald door de verhouding tussen deze olijfrassen in de olie.
Toevoeging 20 augustus: inmiddels heb ik begrepen dat mondeuse NIET dezelfde druif is als teran, en dat er zelfs discussie woedt over de relatie teran – refosco. Het nieuwe boek van Jancis Robinson moet ik echt aanschaffen dus ;-).
Meer over de wijnen en wijnmakers van Istrië vind je hier.
Foto’s 1, 2 en 3: Nico Poppelier