Het grootste deel van de wijnen in Portugal is rood. Tel je daar de overwegend rode ports bij op, dan is de Portugese wijnwereld stevig rood gekleurd. In de proefdoos die ik onlangs toegezonden kreeg zaten vijf rode wijnen, tegen zes wit en één mousserend. Die laatste was dan wel weer van een rode druif, baga, gemaakt. Zes tegen zes dus, waardoor de doos niet precies de verhoudingen in Portugal weergeeft. Twee van de rode wijnen en de mousserende besprak ik al eerder. De andere drie rode wijnen volgen vandaag.
Naast de diverse rode druiven die voor port gebruikt worden, kent Portugese handenvol andere rode inheemse druivenrassen. En die staan lang niet altijd op het etiket gemeld. Zo was er de Foz do Alqueva Reserva 2016 uit de Alentejo, waarvoor ik moest Googlen om te weten dat syrah, touriga nacional en alicante bouschet waren gebruikt. Een bijzondere mix dus. Alicante bouschet kennen we het best uit Zuid-Frankrijk, uit de tijd van wijnschaarste eind negentiende eeuw. In zowel Spanje als Portugal heeft deze druif een goed tweede huis gevonden, wat ook weer uit deze wijn bleek. Na een enigszins complexe neus volgde in de mond lichte kruidigheid, veel zwoel fruit, vooral pruimen, wat vanille, mooie zuren en zachte tannines. Een prettige, bijna elegante wijn die het bij ons zondagse hertenstoofpotje heel erg goed deed.
Eveneens fijn om mee kennis te maken was de Ilha Tinta Negra 2018, een niet-versterkte rode wijn van het eiland Madeira. Normaal gaat deze rode werkdruif – tinta negra – in de goedkope madeiras, maar dit keer dus niet. Heel veel niet-versterkte wijn is er niet op Madeira, daar is de traditie niet naar. Bovendien bezitten de meeste druiventelers geen wijnmaakfaciliteiten. Druiven worden overwegend verkocht aan de Madeirahuizen of gebruikt voor wijn voor eigen consumptie. Het is echter wijnmaakster Diana Silva’s droom om haar eiland ook via haar Ilha-wijnen onder de aandacht te brengen. Zij maakt van tinta negra een rode wijn, een rosé en een blanc de noir.
Deze Tinta Negra Red deed mij wat denken aan een simpele Pinot Noir, zowel in kleur als in smaak. Bosfruit, kersen en zelfs wat rozenblaadjes in de smaak, milde tannines. Een makkelijke, aangename wijn die een bbq of gezellig buurtfeestje goed kan opvrolijken.
Als laatste rode wijn was er de Quinta de la Rosa 2019, van touriga nacional, tinta roriz en touriga franca. Allemaal druiven die ook voor port gebruikt hadden kunnen worden. Een wat ingetogen wijn, met veel fruit, toefje laurier. Soepel en met een prettig afdronk, een goed gemaakt glas wijn voor veel gelegenheden.
De balans na twaalf flessen Portugese wijn: een fijn wijnland, met ontzettend veel te ontdekken. Maar dat had ik ook al gelezen in Foot Trodden… (Ik wijs er nog maar eens op, want het is een van de fijnste wijnboeken die ik ooit heb gelezen!)
Zie hier en hier de eerdere twee bijdragen over Portugese wijnen.
