Alweer een fors aantal weken geleden was ik te gast in het Serre Restaurant van het Okura Hotel. Een gemengd gezelschap van Oostenrijkse wijnboeren, Oostenrijkse en Nederlandse kersenproducenten, Nederlandse wijnschrijvers en -handelaren, en diverse officials uit de wereld van handel en toerisme waren er bijeen gekomen om de start van een bijzondere samenwerking luister bij te zetten.
De Nederlandse regio Kromme Rijnstreek krijgt namelijk de komende tijd assistentie en advies van het Oostenrijkse Nordburgenland op het gebied van vermarkting van kersenproducten. Na de lunch zou een groot deel van het gezelschap doorreizen naar de Kromme Rijnstreek, om daar de komende dagen verder te praten en ervaringen uit te wisselen.
Genüssregion
In het Nordburgenland eten ze hun kersen niet alleen gewoon vers, maar verwerken ze het fruit ook in likeur, wijn, chocolade, pasta, jam, chutney en dergelijke. Er is een ware Genüssregion gecreëerd daar, als we de flyers, magazines én de persoonlijke getuigenissen mogen geloven. Van die aanpak kan de Kromme Rijnstreek, tussen Utrecht en Wijk bij Duurstede, nog wat leren.
Het Burgenland staat ook bekend om zijn uitstekende wijnen en Nederland is zelfs één van de grootste exportbestemmingen; de lunch zou dan ook vergezeld gaan van wijnen uit datzelfde Burgenland. En waar kun je nu beter een lunch rondom het thema ‘de kers’ organiseren dan in een ‘Japans’ hotel, zo dachten de organisatoren? In Japan staat de kersenbloesem, sakura, tenslotte in hoog aanzien.
Geen bloesem
Die betreffende maandag in april had de kersenboom buiten het Serre Restaurant dan ook moeten bloeien, maar de vertraagde lente gooide roet in het eten. Gelukkig niet letterlijk, want de lunch én de bijpassende wijnen uit het herkomstgebied Leithaberg in het Burgenland smaakten er niet minder om. Meer over de kersen en de Kromme Rijn schreef ik al voor de Utrechtse internetkrant DUIC .
Lunch rondom de kers
Door de chef de cuisine van het Serre Restaurant, Marc van der Tang, was een reeks verrukkelijke gerechten bedacht, dat staat buiten kijf. Helaas was de kers daarin ver te zoeken, op een paar uitzonderingen na. Nu is dat ook niet echt verwonderlijk, aangezien kersen eind april niet in het seizoen zijn. We moesten het wat de kersenrecepten betreft vooral doen met een korte toelichting van Stefan Horvath, chef de cuisine van Pauli’s Stuben in Nordburgenland. Horvath vertelde over zijn ervaringen met de bereiding van kersen. Zijn motto: gewoon zoveel mogelijk uitproberen!
Waar troffen we dan wel kersen in? Sommelier Noël VanWittenbergh had een welkomstdrankje van crémant de Bourgogne bedacht met een scheutje kersenlikeur! Heerlijk friszoet, maar misschien was een Oostenrijkse mousserende wijn nog net iets passender geweest 😉
Eendenborst in kersenbouillon
De eerste gang bestond uit eendenborst gekookt in kersenbouillon, met een knapperige dim sum, granaatappel en Waldorf salade. Erbij werden drie wijnen geserveerd: Pinot Blanc 2012 van Weingut MAD-Haus Marienberg, Sauvignon Blanc Wolfsbach 2011 van Weingut Sommer, en Pinot Noir 2011 van Weingut Kloster am Spitz. Een winnaar aanwijzen van deze drie vond ik niet moeilijk: eendenborst gedijt toch het beste bij rode wijn, zeker bij de Pinot Noir, een jonge en fruitige versie waarin veel ‘kersen’ te ontdekken waren in geur en smaak. Nog veel beter dan de Pinot Noir combineerde echter een wijn die eigenlijk bij het hoofdgerecht werd geserveerd: de Blaufränkisch Marienthal 2009 van MAD-Haus Marienberg.
Blaufränkisch
In het hoofdgerecht, gepocheerd rundvlees met spätzle, groene asperges en een saus uit Nordburgenland was weinig kers te ontdekken. Misschien dat er iets in de saus verwerkt zat? Het gerecht was echter verrukkelijk, en de drie krachtige Blaufränkisch-wijnen erbij waren de moeite van het ontdekken waard: een 2009 van MAD-Haus Marienberg, een 2010 Heide Trocken van Birgit Braunstein en een 2008 Leithaberg van Markus Altenburg. Erg leerzaam was het bovendien om de enorme verschillen in de Blaufränkisch te proeven: met hout, zonder hout, jonger, ouder. De Leithaberg en omliggende wijngebieden zijn een steeds grotere naam op het gebied van Blaufränkisch aan het opbouwen. Hou dat gebied in de gaten!
Roter Muskateller
Tot slot volgde een vrije variant op de bekende Oostenrijkse Kaiserschmarren, met kersenmarmelade en kersenijs. Een bijzonder smakelijk dessert, waarbij de Roter Muskateller van Kloster am Spitz 2012 helaas wat minder uit de verf kwam. Die Roter Muskateller op zichzelf was overigens wel een onverwacht prettige verrassing: heerlijk friszoet, met aroma’s van muskaat en grapefruit, licht prikkend en ook nog eens licht verteerbaar.
De beste combinatie bij zoete Kaiserschmarren was eigenlijk een glas gekoeld kersensap, natuurlijk uit het Nordburgenland. Het hoeft niet altijd ‘wijn’ te zijn…
