Kerstwijnen

Ze zijn weer voorbij, de Kerstdagen. Wat hebben we gedronken? Dat zal wel het onderwerp zijn van veel wijnblogs. Bij deze beschrijf ik dan ook onze consumptie maar. Bij het hoofdgerecht – lamsrack – op 25 december een iets te jonge Patache d‘Aux 2002 (Bordeaux). Op 26 december bij de wildspiezen van haas en hert een overheerlijke Gigondas, Domaine St. Gayan 1998. Sinds wij zo’n zeven à acht jaar zeer vriendelijk door Martine Meffre op het domein ontvangen zijn, kan deze wijn bij ons niet meer stuk. Maar over de rode wijnen bij het hoofdgerecht wilde ik het eigenlijk niet hebben. De succesnummers deze Kerst waren de Moscato d’Asti van Alasia bij het sinaasappelgemberijs met tropisch fruit toe en de Champagne Brut van Chapuy bij de zalmtartaar vooraf.
Het duurde even voordat we iets passends bij het ijs hadden bedacht. Wat doe je nu bij zelfgemaakt sinaasappelroomijs? Muscaatdruiven, daar waren we het al snel over eens, maar dan? Vin doux naturel uit Frankrijk? Zo afgezaagd. Een late harvested muscat uit Australië of Californië? Hoe komen we daar aan? En toen zag ik in de folder van Gall&Gall de Moscato d’Asti. Drinken we eigenlijk nooit, maar wordt wel altijd geadviseerd bij ijs. Het was inderdaad een uitstekende combinatie. De lichte mousserende wijn uit Asti in Piemonte is, zoals de naam al zegt, van muscaatdruiven gemaakt en heeft slechts 5% alcohol. Een mooie bleekgele kleur, een neus van muscaatdruiven en een lange nasmaak. Mijn enige minpuntje is dat ik het muscaatkarakter wat al te sterk aanwezig vond. Iets subtieler had wat mij betreft wel gemogen.
En dan de topper van de kerstdiners: een Champagne Tradition brut van Chapuy, producent in Oger. Geschonken bij een zelfgemaakte zalmtartaar met rucola-olie, ook zelfgemaakt, door mijn zoon! In de Guide Hachette 2005 wordt deze Carte Noir Tradition genoemd: er worden 36.000 flessen van gemaakt, de druiven ervoor groeien op 6,25 ha. De assemblage bestaat uit 68% chardonnay en 32% pinot noir. (Volgens hun eigen website is dit 67 – 33, maar daar zullen we maar niet moeilijk over doen.) De wijn ondergaat geen malolactische fermentatie, en dat proef je goed. Stevige maar uitgebalanceerde zuren, in de neus de geur van pas gepelde verse walnoten en fruit met een stevige pit (witte perzik volgens de Hachette, maar die haalde ik er niet uit), een prettige bubbel en 12% alcohol. Een heerlijk zuivere en lange nasmaak. De kleur is lichtgeel, neigend naar het strogeel. Voor het eerst heb ik echt van een champagne kunnen genieten. Maar ja, ik heb dan ook tot nu slechts Moët Chandon en Piper Heidsieck op.
Gelukkig hebben we nog een fles, voor 31 december. Ik kijk er nu al naar uit.

13 februari 2006 – nagekomen bericht
En waar blijkt die heerlijke champagne vandaan te komen? Stom dat we dat niet eerder hadden bedacht: Van Wageningen en de Lange. Hoorden we gisteren op de fantastische Grand Cru Bordeaux-proeverij (zie blog van 13 februari 2006).