Peter Klosse’s nieuwe boek Chef en sommelier heeft een verhelderend hoofdstukje over het verschil tussen klassieke en moderne wijnen. Maakten we tot voor kort nog het verschil tussen wijnen uit de Nieuwe en wijnen uit de Oude Wereld, inmiddels is dat onderscheid sterk aan het vervagen. Wijnmakers in Europa passen technieken uit de Nieuwe Wereld toe en creëren zo moderne wijnen. Wijnmakers in bijvoorbeeld Chili of Zuid-Afrika proberen steeds meer het ‘terroir’ in hun wijnen naar voren te halen, en maken zo klassieke wijnen. Volgens Klosse is een moderne wijn een wijn waar één aspect er duidelijk uitspringt “want ze zijn bedoeld voor de moderne consument die geen tijd heeft of neemt om goed te proeven”. Een klassieke wijn is complexer; deze heeft tijd nodig om zijn geheimen prijs te geven. Deze weerspiegelt bijvoorbeeld het jaar, het druivenras en de streek waar hij gemaakt is.
Als ik van deze definities uitga – en ze staan me wel aan, eerlijk gezegd – zijn de wijnen uit Canada die ik dit weekend dronk deels modern, deels klassiek. Vrienden lieten na hun vakantie een doos met wijn van Closson Chase overkomen, een nieuwe winery in Canada jongste wijngebied Prince Edward County. Sinds de eeuwwisseling zijn hier, 150 kilometer oostelijk van Toronto aan de noordoever van Lake Ontario, tientallen wijnproducenten gestart. Zij worden aangetrokken door de voor wijnbouw uitstekend geschikte bodems en de temperende invloed die het enorme meer op de koude Canadese winters heeft. Ondanks de extreem koude winters is het groeiseizoen te vergelijken met de Bourgogne, en ook de bodems hebben daarmee overeenkomsten. Drie maal raden wat hier tot nu toe de succesvolste druivenrassen zijn: inderdaad, chardonnay en pinot noir.
Wijnmaakster is Deborah Paskus, een van de eerste wijnmakers die in Canada een top Chardonnay wist te maken. Een groep investeerders variërend van filmmakers tot advocaten is eigenaar van Closson Chase. Het fraaie label is geënt op maritieme signaalvlaggen en is ontworpen door grafisch kunstenaar David Blackwood.
Bij een voorgerecht van overheerlijke Lindenhoff-vleeswaren en kleine plakjes romige kaas proefden we zowel een geëikte als een ongeëikte – sans chêne – Chardonnay. De ongeëikte was uit 2007, de geëikte een jaartje ouder.
Van de twee wijnen beviel de ongeëikte mij het beste: volle, rijpe fruitaroma’s, frisse zuren. Wel trof ik ook aroma’s die mij eerder aan een ‘moderne’ Sauvignon Blanc deden denken dan aan een Chardonnay: ik rook asperges en snijbonen! Ik vermoed dat de gebruikte gistsoorten hier debet aan zijn.
De geëikte Chardonnay was goed gemaakt, maar eerlijk gezegd zou ik er geen tweede glas van hebben ingeschonken. De wijn vermoeide, vooral door de overheersende vanille-aroma’s.
Deze twee Chardonnay’s zou ik als ‘modern’ willen karakteriseren: het fruit en de eik overheersen, moderne gisten zijn gebruikt om speciale aroma’s te creëren. Beide zijn wel als blockbusters te omschrijven. Al met al waren het mooie wijnen, maar niet mijn smaak.
Veel beter beviel de Pinot Noir Assemblage, een blend van de oogst van 2005 en 2006. Zowel Nico als ik moesten onmiddellijk denken aan een Duitse Spätburgunder, zowel in kleur als in geur en smaak. De Pinot Noir was heel bleek – sommige Spaanse rosés zijn donkerder van kleur, was het commentaar aan tafel. In de geur ontdekten we heel zacht aardbeienfruit, maar ook licht cederhout, van sigarenkistjes. Bij de duinfazant die – gevuld met halve sinaasappels – zo’n 45 minuten op 150 graden had gegaard, was het een zeer fraaie combinatie. De wijn is elegant, lichtvoetig en heeft een tamelijk lange, subtiele afdronk. Een klassieke Pinot Noir, maar duidelijk niet uit de Bourgogne, eerder van de noordoosterburen in de Pfalz.
En zo zie je dat één van de jongste wijngebieden in de wereld, in wat we meestal aanduiden als de Nieuwe Wereld, toch een uitgesproken klassieke wijn kan voortbrengen.
Met dank aan Bart en Ariane, voor de geweldige kennismaking met drie wijnen uit een gebied waar weinigen in de Oude Wereld wijn uit geproefd zullen hebben.
Een uitgebreidere beschrijving van het boek ‘Chef en sommelier’ volgt binnenkort.
