‘Korfoe is geen eiland voor wijntoeristen.’ Met deze simpele zin wordt het Ionische eiland Korfoe afgedaan in de Wijnatlas van Hugh Johnson en Jancis Robinson. En inderdaad, topwijn komt er niet vandaan, maar er is genoeg te beleven op Korfoe om van een vakantie op of rond het prachtige eiland ook een vineuze ervaring te maken.
Dit wordt een pleidooi voor wijn kopen op Korfoe; met een beetje voorbereiding en experimenteerlust is er veel wijnleuks te beleven. Op Korfoe, waar keizerin Elisabeth van Oostenrijk graag haar vakantie doorbracht en vele rijke Engelsen sinds de 19e eeuw overwinteren, zijn wijngaarden te bezoeken, bijzondere druivenrassen te ontdekken en goede lokale wijn uit karaf of nationale topwijn op fles te proeven én te drinken.
Karafjeswijn
Korfoe is het noordelijkste van de Ionische eilanden en betekent binnen de Griekse wijnindustrie niet veel, dat klopt. Maar er is wel wijnbouw, en door de inwoners wordt veel wijn voor eigen consumptie gemaakt. Deze ‘home made’ wijn komt zelfs af en toe terecht in karafjes in de taverna’s; bij Stamatis in het haventje van Petriti maakten we kennis met de traditionele geoxideerde wijnstijl van het eiland. De wijn was donkergeel en smaakte een beetje naar sherry (volgens Nico meer naar cider zonder prik). Voor ons was het geen blijvertje, maar ik vond het wel leuk met deze traditionele stijl kennis te maken.
In de karafjes huiswijn kun je gelukkig ook andere wijnen aantreffen: mooie droge Moschofilero bijvoorbeeld, bij Takis Taverna in Kontokali. Moschofilero is een druif verwant aan de muscat, maar iets minder uitgesproken. De eigenaar van Takis Taverna biedt je ook graag zijn tsipouro of raki aan, een Griekse vorm van grappa, in dit geval van biologisch geteelde druiven. De moderne wijnbouw op Korfoe is overigens vooral biologisch. In de wijngaarden wordt zo zuiver mogelijk gewerkt, en in de kelder vinden moderne technieken steeds meer opgang.
Cava en supermarkt
Onze beste ervaringen zijn echter met wijn uit fles. In bijna alle haventjes kom je cava’s (wijnwinkels) tegen, en ook de supermarkten zijn goed voorzien. Die in Agios Stefanos, in een prachtig baaitje in het noorden van het eiland, was wel de verrassendste: een supermarkt met een eigen wijnkeldertje, waar zelfs dure champagnes en vette Californische krachtpatsers van bijvoorbeeld Mondavi lagen.
Lastig voor toeristen is natuurlijk het Griekse etiket: zelfs op een massatoeristisch eiland als Korfoe tref je in de wijnwinkels en supermarkten schappen vol etiketten die niet of zeer slecht te begrijpen zijn voor Europeanen die opgevoed zijn met het Latijns schrift. Een enkeling haalt zijn gymnasium-Grieks piepend en krakend weer wat op, en kan wat woorden spellen. Maar dan weet je nog steeds niet wat al die termen betekenen en blijken er in Griekenland ook nog eens ontelbare zeer onbekende druivensoorten te zijn…. Gelukkig bevat een deel van de etiketten, zeker ook de achteretiketten, vertaling in het Engels of Duits
Theotoky en Livadiotis
Ter voorbereiding op onze vakantie had ik me laten informeren door specialist van Griekse wijnen Marcus Stolz, op Twitter bekend als @elloinos. Hij raadde me twee lokale producenten aan: Theotoky en Livadiotis. Beide werken onder andere met de inheemse druif kakotrygis. Deze lastig te verbouwen druif – hij is gevoelig voor schimmel en rot – levert een fruitige, prettige witte wijn, en werd rond 1990 aan de vergetelheid ontrukt door onder andere Sotiris en Irini Livadiotis in Halikounas. Van hen vond ik halverwege de vakantie in een supermarkt twee verschillende soorten witte wijn, die op dit moment nog geproefd moeten worden. Wel openden we aan boord (na het zeilen, veilig geankerd in de haven, wees gerust) een witte wijn van Theotoky, die we bij een eerste bezoek aan de supermarkt van de jachthaven in Gouvia hadden gevonden. Het landgoed van de familie Theotakis is al 150-jaar oud en heeft een lange traditie in de wijnbouw. Het landgoed is nu in het bezit van de Antonopoulos Winery, gevestigd op het vasteland van Griekenland. De witte Theotoky 2007 is gemaakt van 90% robolla en 10% kakotrygis. Hij was zeer aangenaam en bloemig, droog, met een lichte hint van rijping op houten vaten en een gemiddeld alcoholpercentage. We gaan ook deze wijn nog eens rustig proeven thuis, aangezien het dek van een zeilboot, met de wijn in longdrink-glazen, nou niet echt de optimale proefomgeving is.
Al met al leverde deze zeilvakantie rond Korfoe toch een grote hoeveelheid vineuze ervaringen, die ik andere toeristen die het eiland gaan bezoeken graag wil meegeven. Aan iedereen die dit jaar Korfoe bezoekt: aarzel niet voor dat schap met wijnen in de supermarkt, probeer een Griekse fles en experimenteer. Laat je vooraf of ter plekke informeren, ga naar een cava en maak kennis met de rijke variatie aan lokale en nationale wijn die beschikbaar is! Let wel op waar je de wijn koopt. In de jachthaven van Gouvia, of het toeristische Agios Stephanos, betaal je zo 3 euro per fles meer dan in een minder toeristische straatje in Kontokali of de grote supermarkt langs de weg. Verder liggen de prijzen van wijn op fles hoger dan in Nederland, dat wel.
