Beaujolais Nouveau kan wel lekker zijn! Harold Hamersma was er ook al achter, las ik onlangs, en dit weekend ervoer ik het zelf weer eens. Twee proefflessen, afkomstig van importeur VinBeau, stonden op tafel en vroegen om kennismaking. Het toeval wil dat Onno Kleyn nét een salade Beaujolaise had aangeraden bij de Nouveau, een salade die wij thuis kennen in een variant van Jamie Oliver en waar we dol op zijn. In het verleden dronken we er lekker wit als Welschriesling uit Oostenrijk bij, maar Beaujolais leek ons ook een prima combinatie. Even ter verduidelijking: in de salade gaan een frisse slasoort, uitgebakken spek of bacon, gepocheerd of zachtgekookt ei en in olijfolie gebakken brood. Voeg daar een zure dressing en wat geraspte parmezaanse kaas aan toe, en je hebt een lastig recept voor bij de wijn.
Meras en Jambon
Maar ons beide Beaujolaisjes deden het prima. Uiteraard hadden we de flessen gekoeld door ze een uurtje of wat in de schuur te zetten.
De beste combinatie was met de wijn van Gilbert Meras, Beaujolais-Villages Nouveau 2009. De kleur was prachtig Beaujolais-paars, met een intense donkere kern. De geur fris en zurig, de smaak sappig en vol, met veel aardbei, frisse zuren en een tikje tannine, waarschijnlijk steeltjes en pitjes die meegeperst zijn (zie verderop). Uiteraard waren de bekende geurtjes van lijm en peerdrops te ontdekken, maar niet storend. (Ik moet toch eens echte peerdrops gaan kopen, om te vergelijken…)
De tweede wijn, van Marc Jambon, eveneens een Beaujolais-Villages Nouveau 2009, was wat roder van kleur, rook wat voller, meer naar pruimen en iets naar bananenschuim. Ook hier was de smaak sappig fris zuur, maar met een net iets voller mondgevoel. Bij de salade leek deze wijn ietsje vlakker te worden, maar niet heel veel.
Beide flessen Beaujolais Nouveau bevielen al met al uitstekend, en hebben mijn waardering van dit type wijn weer een stuk opgekrikt. Als alle producenten van Nouveau dit niveau halen, zou er veel minder te klagen zijn. Maar waarschijnlijk is de wijn dit jaar ook wel geholpen door de uitstekende weersomstandigheden, die heel mooi rijp fruit hebben opgeleverd.
Maceration carbonique
Voor Beaujolais Nouveau weken de hele trossen, met steeltjes en al, ongeveer vier dagen in een grote gesloten cuve. Door het gewicht van de massa druiven ontstaat in de druiven een gisting, waarbij allerlei stoffen vrijkomen én ongeveer 2% alcohol gevormd wordt. Het zijn vooral die stoffen die vrijkomen ín de hele druif die voor de typische geurtjes van een Beaujolais Nouveau verantwoordelijk zijn. (Alhoewel ook toegevoegde gisten in slechte Nouveau een rol kunnen spelen.)
Tevens komt koolzuurgas vrij, dat boven de massa een deken vormt en de bovenste lagen druiven beschermd tegen oxidatie en verzuring. Al snel ook barsten de onderste druiven door het gewicht van de massa open, en begint het sap daarvan te gisten. Na ongeveer vier dagen wordt dit gistende sap afgetapt, de massa geperst en wordt het sap dat daarbij vrijkomt bij de reeds ontstane wijn gevoegd. Vervolgens wordt de alcoholische gisting afgemaakt, onmiddellijk gevolgd door de malolactische gisting. Na een week of zes in de cuve wordt de wijn vervolgens gebotteld. Deze vinificatiemethode wordt ‘maceration carbonique’ genoemd: inweking onder koolzuurgas. Eén advies: ga niet op internet zoeken naar verdere uitleg, daar wordt een boel onzin vertelt, zelfs op Wikipedia. Ik haalde mijn informatie uit The Art and Science of Wine, van Hugh Johnson en James Halliday. En net zoals dat met alles gaat: op bovenstaande basisbeschrijving bestaan veel uitzonderingen, verfijningen etc….
Beide Beaujolais Nouveau zijn voor € 6,45 te bestellen bij VinBeau.