Nederlandse wijnconsumenten zijn toch maar rare snuiters. Ze halen hun geliefde rosé liefst van zo ver mogelijk. Australië en Chili zijn er al aardig op ingesprongen, op onze grote rosébehoefte. Gelukkig wordt er ook wel dichter bij huis rosé aangeschaft: Franse rosé is nog altijd alomtegenwoordig. Maar helaas worden de wijngebieden die het dichtst bij huis liggen vergeten: in Duitsland maken ze de fraaiste rosé’s tegenwoordig! Naar de Ahr is het vanaf Utrecht slechts 2,5 uur rijden. De Pfalz ligt niet verder weg dan de Elzas en Nahe, Rheinhessen en Franken zijn in minder dan een dag rijden te bereiken. En toch kennen we de Duitse rosé’s niet. Sterker nog, menig Nederlandse wijndrinker zal verrast opkijken zodra hij of zij hoort dat ze in Duitsland ook rosé maken.
Toegegeven: rosé heet niet altijd rosé in Duitsland. Roséwijnen van één druivensoort noemt men er ook Weissherbst, en wijn van rode en witte druiven samen heet Rotling. Maar de wijnen zijn er niet minder spannend en verrukkelijk om.
Gisteren proefde ik op uitnodiging van het Informatiebureau voor Duitse wijn twintig rosé’s. Locatie was het fraaie Landgoed Wolfslaar in Breda. Met de terrasdeuren open en tafeltjes buiten konden de aanwezigen in de lentezon genieten van al het fraais dat uit Duitsland voor ons was opgesteld. Opnieuw was ik onder de indruk van het gebodene, net als een jaar geleden op Prowein. Vooral wijnen van Spätburgunder (pinot noir) waren gisteren goed vertegenwoordigd: allereerst een drietal Blanc de Noirs (witte wijnen van blauwe druiven), vervolgens een fors aantal rosé’s en rotlings.
De Blanc de Noirs combineren het frisse van witte wijnen met de fruitige aroma’s van vooral aardbeien en frambozen, maar ook soms kersen. Mijn favoriet was de Spätburgunder Blanc de Noir feinherb van Jean Buscher uit Rheinhessen: kruidige neus, mooie balans in zuren met een heel licht zoetje, dat de wijn wat voller maakt. De wijn zoekt nog een importeur.
Van de rosé’s vond ik vooral de droge varianten erg fraai: frisse zuren, mooie zachte aroma’s van rood fruit en opvallende lange afdronken. Diverse van deze wijnen hebben echt potentieel als eetwijnen. Zo is de Rosé Trocken PN&P van Weingut Johanniger in de Nahe op de eerste editie van Rosé uit Duitsland door Jonnie Boer van De Librije gebruikt bij een speciaal wijn-spijsdiner, vertelde Alain Jacobs, directeur van het Informatiebureau. Deze wijn heeft een fors aantal maanden op eiken vaten gelegen, wat duidelijk in de wijn naar voren komt. Zo op het terras zou ik deze wijn niet drinken, maar bij een door Jonnie bereid stukje lamsvlees lijkt het me een perfecte combinatie.
De zoetere varianten, waaronder ook de aanwezige Rotlings, zijn niet zo mijn stijl, maar daarom niet minder van kwaliteit. Lekker gekoeld op een terras, bij wat rood fruit of zomaar, uitkijkend over het strand of de wijngaarden, zijn het prima alternatieven voor het lekkers-dat-wij-van-zo-ver plegen te halen. Voor de prijs hoef je het ook niet te laten: de meeste rosé’s zijn verkrijgbaar voor prijzen tussen de 4 en de 10 euro.
Mijn favorieten van gisteren:
– Rosé Trocken van Wagner Stempel, uit Rheinhessen. In Nederland te verkrijgen via RieslingPartners.
– Spätburgunder Weissherbst trocken van de Winzergenossenschaft in Mayschoss, in de Ahr. Deze wijn zoekt nog een importeur! Of je kunt zelf even naar Mayschoss rijden…
– Rosé trocken Cuvée Cabernet & Co. van Knipser in de Pfalz, geïmporteerd door Goessens Wijnen in Maastricht.
