Het was even wennen: bij binnenkomst stonden er geen twaalf gevulde glazen op tafel. Bovendien hadden de beide groepen gezamenlijk les en zat de zaal dus goed vol. De zeventiende les van de vinologenopleiding 2008, op maandag 2 juni 2008, stond in het teken van de theorie: ’s morgens over alcohol en gezondheid, ’s middags over trends en marketing in de wijnwereld.
Henk Hendriks van TNO mocht ons alles vertellen over de gezondheidsaspecten van alcohol. Naast de schrikbarende gevolgen van overmatig drinken voor je lever en je sociale leven, waren er gelukkig ook de verheugende berichten over het effect van matig alcoholgebruik op cholesterolgehalte, hart- en vaatziekten en zelfs de ziekte van Altzheimer. We leerden de formule voor de Bloed Alcohol Concentratie (komt vast in het examen terug, let maar op!), zagen talloze diagrammen over alcoholgebruik en – misbruik en bleven, wonder boven wonder, helemaal bij de les. Henk Hendrikse bleek een boeiend verteller, die zelfs de droogste statistieken nog met een kwinkslag kon presenteren. Hij sloot af met een prettige conclusie: Wijndrinkers zijn waarschijnlijk gezondere mensen dan bierdrinkers! Uiteraard is hier nog geen onomstotelijk wetenschappelijk bewijs voor, maar de tekenen zijn aanwezig. Yontie, mijn proefgroepgenoot, vatte de les aldus samen: Drink matig, maar regelmatig.
’s Middags was het de beurt aan André Sauerbier. Hij mocht ons de eerste beginselen van marketing in het algemeen bijbrengen en nam een aantal aspecten van wijnmarketing en trends door: merken, speciale opleidingen, promotionele evenementen etc… Gelukkig mochten we ook proeven, maar of we dat allemaal zo geslaagd vonden, betwijfel ik zeer. De spuugemmers zaten tamelijk vol na afloop 😉
De laagalcoholische wijnen, trend van de laatste jaren en ingezet met Pugibet’s Plume en Ilja Gort’s Qool, vonden weinig bijval. Ik schreef er al een verslag van. De mousserende rosés konden op meer interesse rekenen. Zelf vond ik de Codorniu Pinot Noir, een cava brut van 12%, de smakelijkste. Ook de ‘methode traditionelle’ van Bernard Massard uit Luxemburg wil ik best nog eens drinken op een feestje (categorie 2 in Wijnkronieken-termen). Maar eerlijk gezegd geef ik toch de voorkeur aan echte Champagne rosé, een wijntype dat er niet tussen zat deze middag. (De wijnen waren bij hoge uitzondering gratis ter beschikking gesteld door diverse bedrijven.) Het ontging mij ook enigszins waarom deze wijnen op tafel stonden. Ja, er is vraag naar roze gekleurde mousserende wijnen, maar aan de andere kant bestaan die al veel langer. Het is niet een nieuw smaaktype dat geïntroduceerd moet worden. Jammer dat er niet meer verteld werd over waarom producenten op deze trend menen te moeten inspelen en wat de verschillen zijn met gewone mousserende wijnen (afgezien van de kleur).
Gelukkig kwam Peter van Veghel van Osborne/Groupe LFE ons halverwege de middag het concept Rosafino uitleggen. Zo begrepen we toch iets meer van de redenen achter de creatie van al die rosédranken. Oorspronkelijk was het idee van Groupe LFE en Osborne een rosé sherry te maken, maar het resultaat is toch iets anders uitgepakt. Aan deze wijn en aan de afsluitende rosé port van Croft besteed ik binnenkort een apart verslag.
De leukste wijn deze middag vond ik misschien nog wel de Chardonnay van Yellow Jersey, een Vin de Pays d’Oc. Niet vanwege de wijn zelf, die gewoon prettig drinkbaar was, maar vanwege de verpakking: een superslanke petfles van 0,75 cl met gele truitjes in het plastic gestanst en uiteraard met schroefdop. Het plastic van de verpakking had absoluut geen effect op de smaak van wijn; ik zie mezelf deze fles nog wel eens meenemen op de picknick. Van Arend kreeg ik een lege fles mee naar huis en heb hem al hergebruikt, precies zoals de makers bedoelden. De Yellow Jerseyfles is mee geweest op een boswandeling en zal mij binnenkort op de spinfiets vergezellen!
