Let op de postcodes!

We kijken allemaal niet echt vrolijk op deze foto, vind je niet? En met reden, kan ik je verzekeren. Gisterenavond waren namelijk een aantal gerenommeerde namen uit de wijn(bloggers)wereld bijeen om zich te buigen over de nieuwe Qool-wijnen van Ilja Gort (zie artikelen op Foodlog en Drinkblog). We wilden onderzoeken of die wijnen drinkbaar waren, hoe ze zich verhielden tot andere laagalcoholische wijnen en of de claim van Gort dat zijn jaren arbeid in het laboratorium een uniek product had opgeleverd nu wel iets inhield. Nico, mijn echtgenoot, had bovendien de stelling geponeerd dat je net zo goed letterlijk water bij de wijn kunt doen om hetzelfde effect te krijgen als de Qool-rosé.

Zo gezegd zo gedaan: Dick Veerman en partner, Ailko en Lucette Faber, Petra de Boevere, Aldo Wink en ondergetekende met partner hebben er een serieuze avond van gemaakt. De avond heeft schokkende ontdekkingen opgeleverd, dat kan ik alvast verklappen. Op Foodlog wordt daarover al een tipje van de sluier opgelicht. Petra presenteert op Drinkblog de avond op haar geheel eigen wijze en Ailko komt er op Winelog ongetwijfeld ook op terug. Op Wijnkronieken zijn we altijd wat zakelijk: we zullen de avond dan ook presenteren aan de hand van drie thema’s. Vandaag vraag ik aandacht voor de marketingtrucs die op etiketten worden gebruikt, en morgen en overmorgen ga ik samen met Nico in op de Qool-wijnen en de andere laagalcoholische dranken. Geen gruwelijk detail zal mijn lezers worden bespaard.

Vandaag dus aandacht voor de etiketten van de Qool-wijnen en de marketingtrucs die hiermee uitgehaald worden. Wat leert een beginnend wijnkenner altijd als eerste? Antwoord: dat je de etiketten moet kunnen begrijpen. AOC, DO, mis en bouteille: al die termen hebben hun achtergronden en zijn al dan niet beschermd. Ze zeggen iets over de wijn in de fles en de consument heeft er over het algemeen enige houvast aan. Zoniet de etiketten van Ilja Gort. Laat ik maar eens met de voorkant beginnen. Het begint al goed: Premium Chardonnay from the sunny heart of France. Sunny heart of France? Ilja Gort maakt toch wijn in de Bordeaux? Dat is toch niet de sunny heart of France? Dat zonnige hart ligt ergens in het Centraal Massief en daar wordt vrij weinig wijn gemaakt. De alarmbelletjes beginnen al te rinkelen. Onderaan staat nog French New World Wines. Wat moet de consument daar nu mee? Komt die wijn nu uit Frankrijk of uit de Nieuwe Wereld?

Ik sla de heel kleine lettertjes op het etiket aan de voorkant even over en ga naar het rugetiket. Daar wordt namelijk de idylle ‘Nederlandse wijnboer’ weer verder uitgesponnen. Al lezend krijgen we opnieuw (net als bij La Tulipe) dat beeld van de wijnboer die met pet op, stokbroodje onder de arm en koel sapje bij de hand in een heerlijk zonnetje zijn eigen druifjes met de hand plukt, onder het neuriën van één van zijn zelfgecomponeerde deuntjes. Qool Wines worden vervolgens kwaliteitswijnen genoemd (uiteraard geen beschermde term, dat mag iedereen beweren), die minder alcohol hebben en minder calorieën. De suggestie wordt gewekt dat deze wijnen gewoon beter voor je zijn. Dat we nu zo’n fijne serie risicoloze wijn hebben, danken we allemaal aan Ilja, wil het etiket ons doen geloven. Nobel, toch? Helaas zijn die wijnen niet zo gevaarloos; daar komen we morgen nog op terug.

De werkelijkheid is anders. We gaan namelijk weer terug naar de kleine lettertjes van de voorkant. Daar staat, voor wie de foto niet kan lezen: mis en bouteille par L.C. à F-34500 pour eurl La Tulipe. Letterlijk vertaald is dat: in de fles gedaan door L.C. in Frankrijk – Beziers, voor eurl La Tulipe. 34500 is namelijk de postcode van Beziers, in de Hérault, in de Zuidfranse Languedoc, zo kan iedereen nagaan. En daar is ook het bedrijf La Colombette gevestigd, waar een van de duurste en modernste installaties voor omgekeerde osmose van heel Frankrijk staat.
Deze wijn is dus helemaal niet in Bordeaux door onze wijnboer met eigen handen gemaakt, maar in het gebied van de grote wijnplas besteld door onze slimme marketingman. Lees op Foodlog meer hierover.

Gelukkig dat etiketten dus inderdaad heel veel geheimen prijs geven, maar in dit geval ongetwijfeld anders dan door de producent bedoeld. Slechts een postcode was nodig om te ontdekken dat Qool Wines uit het zuiden van Frankrijk komen en alleen in opdracht van Gort gemaakt zijn. Ik denk dat de wijncursussen komend najaar zeker aangepast moeten worden. In alle syllabi en handboeken moet de waarschuwing komen te staan: let op de postcodes!