Maakwijnen en terroirwijnen

Nog niet zo lang geleden woonde ik kort achter elkaar twee heel verschillende proeverijen bij: een masterclass Languedoc en een kennismakingsproeverij bij de Wijnbeurs. In de masterclass stonden terroirwijnen centraal. Over het algemeen wordt daar heel serieus over gedaan. Dit is het echte werk, volgens veel wijnliefhebbers. Bij de Wijnbeurs maakte ik kennis met een heel ander type wijn, wat ik voor het gemak maar maakwijnen heb genoemd. Daarmee bedoel ik: wijnen speciaal afgestemd op de smaak van het publiek, gemaakt om te plezieren. Over het algemeen wordt hier meer op neergekeken. Door die twee proeverijen kort achter elkaar heb ik daar echter wel een andere kijk op gekeken.

Tijdens de masterclass Languedoc, geleid door Ron Andes, werden prachtige wijnen uit Frankrijk’s grootste wijngebied gepresenteerd. We proefden die wijnen om hun terroirexpressie, om kennis te maken met de zeer verschillende bodems en het effect daarvan op de wijn. In negen sessies werden telkens drie wijnen aangeboden, vergezeld van een gerecht, klaargemaakt door chefkok Harry Visbeen.
De kwaliteit van de wijnen uit de Languedoc was uitstekend. We dronken wijnen uit Pic Saint Loup, Cabardès, Saint-Chinian, La Clape, Corbières-Boutenac en nog diverse andere. Maar er was eigenlijk geen wijn bij waarvan ik het idee had dat ik die regelmatig zou willen drinken. Er ontbrak gewoon drinkplezier. Veel wijnen waren streng, tannineus of hadden een gerechtje nodig om echt tot hun recht te komen.

Bij de Wijnbeurs proefde ik samen met directeur Franz Lampe, in de lichte en ruime proefkamer, 17 wijnen uit het assortiment. En daar zat heel wat lekkers tussen. Vooral de huiswijnen van de Wijnbeurs, uit de serie La Pauline, bleek ik zeer hoog gewaardeerd te hebben.
Franz vertelde me na het proeven dat een aantal van de wijnen die ik had geproefd, speciaal zijn afgestemd en ontwikkeld op de smaak van de Nederlandse consument. Vindt de klant een boterige, volle en sappige Chardonnay lekker, maar wil hij niet betalen voor zo’n dure witte Bourgogne? Dan kan de klant zo’n wijn krijgen, de Wijnbeurs gaat ernaar op zoek of laat hem samenstellen. Ook voor de rode Bordeaux-liefhebber zijn goedkopere alternatieven beschikbaar. Speciaal voor de Wijnbeurs wordt regelmatig gezocht naar wijnen die de smaak en beleving van bekende wijnen benaderen, maar gekocht kunnen worden tegen een prijs die de gemiddelde Nederlander nou eenmaal voor wijn wil betalen. Toevallig komen veel van deze look-a-likes ook uit de Languedoc, net als de hierboven genoemde ‘terroirwijnen’.

Bij zo’n ‘maakwijn’ is dus geen sprake van terroirexpressie, maar alleen van drinkplezier! En ik ging na de proeverij bij de Wijnbeurs naar huis met het idee dat het helemaal niet vervelend zou zijn om alleen nog maar wijnen van de Wijnbeurs te mogen drinken. (Naast deze ‘maakwijnen’ heeft de Wijnbeurs ook ‘terroirwijnen’ in het assortiment, trouwens.)

Wat ik hiermee wil zeggen: ‘maakwijnen’ hoeven niet slechter te zijn dan ‘terroirwijnen’, en ‘terroirwijnen’ zijn niet in noodzakelijkerwijs beter dan wijnen die speciaal samengesteld zijn naar de smaak en de voorkeuren van de consument. Beide hebben een plaats in de oneindige wijnwereld, voor beide is een markt. Het is goed daar af en toe weer op gewezen te worden.