In de Volkskeuken had Onno Kleyn woensdag 15 maart een leuk stukje over zoete wijnen. In dit geval uit de Bergerac, een gebied dat overloopt in de voor Nederlanders bekende Dordogne. Hij raadt een glaasje goed gekoelde Monbazillac aan bij eigengemaakte kippenleverpaté. Heerlijk!
Goed dat er weer aandacht is voor zoete wijnen, zeker die uit Monbazillac. Vreemd: aan de ene kant moet alles steeds zoeter, van mayonaise tot droge wijn. Proef maar eens een goedkope Zuid-Afrikaanse rode. Je weet soms niet wat je meemaakt, zoveel zoet (veelal extra toegevoegd) zit daarin. Maar aan de andere kant is er geen markt voor echt goede zoete wijnen, wijnen die gewoon zoet bedoeld zijn. Zoals Onno Kleyn het beschreef: “voluit rondborstige wijnen, galmend van de suikers, vrolijk achter de kiezen rinkelend van weelde en rijkdom, vergezichten openend op heerlijk gebonbonneerde landschappen waar tandartsrekeningen dwarrelen in de lauwe wind.” Dat soort wijnen dus.
Het verhaal in de Volkskrant deed me denken aan één van onze leuke wijnontmoetingen in Montbazillac, met Thierry Després van Grande Maison. Ik schreef er al eerder over. Recent hebben ze hem in Amerika ook ontdekt.
Helaas is de laatste fles Cuvée du Chateau 1999 deze winter opgedronken. De kippenleverpaté zal het met een andere wijn moeten doen. Gelukkig ligt er nog van alles in onze rekken: een goede Coteaux du Layon zal er vast ook bij smaken. Of we moeten weer eens naar de Dordogne op vakantie gaan. Ook geen slecht idee.